Change language
Nepali
Tibetan
English
Hindi
Mandarin
Urdu
Back to stories list
یہ کھلائی ہے۔ وہ سات سال کی ہے۔ اس کی زبان لبوکوسو میں اس کے نام کا مطلب ہے، ‘بہت اچھا’۔
འདི་ཀཱ་ལཱ་ཡི་དང་མོ་ལོ་བདུན་རེད། མོ་རང་གི་ཡུལ་སྐད་ལཱོ་བྷུ་ཀུ་སུ་ཞེས་པ་དེའི་ནང་ཀཱ་ལཱ་ཡིའི་ནང་དོན་ནི་བཟང་མོ་ཡིན།
This is Khalai.
She is seven years old.
Her name means ‘the
good one’ in her
language, Lubukusu.
کھلائی اٹھتی ہے اور مالٹوں کے درخت سے بات کرتی ہے۔ ‘براہ کرم مالٹے کے درخت، بڑے ہو جاؤ اور ہمیں بہت زیادہ مالٹے دو۔’
ཀཱ་ལཱ་ཡི་ཡར་ལངས་ནས་ཚ་ལུ་མའི་སྡོང་པོ་ལ། སྐུ་མཁྱེན་ཚ་ལུ་མའི་སྡོང་པོ། ཡར་ཆེན་པོར་སྐྱེས་རྗེས་ང་ཚོར་ཚ་ལུ་མ་སྨིན་པ་མང་པོ་གནང་རོགས་ཞེས་ལབ་པ་རེད།
Khalai wakes up and
talks to the orange tree.
“Please orange tree,
grow big and give us
lots of ripe oranges.”
کھلائی اسکول کی طرف چلتی ہے۔ اور راستے میں وہ گھاس سے بات کرتی ہے۔ ‘براہ کرم گھاس سبز ہو جاو، اور سوکھنا مت۔’
ཀཱ་ལཱ་ཡི་སློབ་གྲྭར་གོམ་པ་རྒྱབ་ནས་འགྲོ་གི་ཡོད་རེད། མོ་རང་འགྲོ་ཞོར་ལ་ལམ་གྱི་རྩྭར། སྐུ་མཁྱེན། རྩྭ་ལགས། ལྗང་མདོག་ཅན་ཞིག་ཏུ་སྐྱེས་ཏེ་མ་སྐམ་པར་བྱེད་རོགས་ཞེས་ལབ་པ་རེད།
Khalai walks to school.
On the way she talks to
the grass. “Please
grass, grow greener
and don’t dry up.”
کھلائی جنگلی پھولوں کے پاس سے گزرتی ہے۔ ‘براہ کرم پھول ترو تازہ رہو تا کہ میں تمہیں اپنے بالوں میں لگا سکوں۔’
ཀཱ་ལཱ་ཡི་མེ་ཏོག་གི་འགྲམ་ནས་འགྲོ་ཞོར་ལ། མེ་ཏོག་ལགས། ཡག་པོར་བཞད་རོགས། དེ་ལྟར་བཞད་པ་ཡིན་ན་ཁྱེད་རང་ངའི་སྐྲ་གསེང་དུ་འཛུགས་ཆོག་གི་རེད་ཅེས་ལབ་པ་རེད།
Khalai passes wild
flowers. “Please
flowers, keep blooming
so I can put you in my
hair.”
اسکول میں کھلائی نے صحن کے وسط میں درخت سے بات کی۔ ‘درخت برائے مہربانی، بڑی شاخیں نکالو تاکہ ہم آپ کے سایہ کے نیچے پڑھ سکیں۔’
སློབ་གྲྭའི་ར་སྐོར་དཀྱིལ་གྱི་སྡོང་པོ་དེར་ཡང་ཀཱ་ལཱེ་ཡིས། སྐུ་མཁྱེན་སྡོང་པོ། ཡལ་ག་ཆེན་པོ་སྐྱེས་ཤིག དེ་ལྟར་བྱུང་ན་ཁྱེད་ཀྱི་གྲིབ་མའི་འོག་ནས་ང་ཚོས་དེབ་ཀློག་ནས་བསྡད་ཐུབ་གི་རེད་ཅེས་ལབ་པ་རེད།
At school, Khalai talks
to the tree in the
middle of the
compound. “Please
tree, put out big
branches so we can
read under your shade.”
کھلائی اپنے اسکول کے ارد گرد جنگلے سے بات کرتی ہے۔ ‘براہ کرم مضبوط ہو جاؤ اور خراب لوگوں کو آنے سے روک دو۔’
སློབ་གྲྭའི་ཉེ་འདབས་ཀྱི་ཤིང་ཕྲན་ར་བར་ཀཱ་ལཱེ་ཡིས། མཁྲེགས་པོར་སྐྱེ་སྟེ་མི་ངན་པ་ཚོ་འདིའི་ནང་ལ་འཛུལ་མ་འཇུག་ཅེས་ལབ་པ་རེད།
Khalai talks to the
hedge around her school.
“Please grow strong
and stop bad people
from coming in.”
جب کھلائی اسکول سے گھر واپس آتی ہے، تو وہ مالٹوں کے درخت کے پاس جاتی ہے کھلائی پوچھتی ہے ‘کیا تمہارے مالٹے پک گئے ا ہے؟’
ཀཱ་ལཱ་ཡི་སློབ་གྲྭ་ནས་ཁྱིམ་དུ་ཕྱིར་ལོག་སྐབས་མོ་རང་ཚ་ལུ་མའི་སྡོང་པོའི་ཉེ་འགྲམ་དུ་ཕྱིན་ནས། ཁྱེད་རང་གི་ཚ་ལུ་མ་དེ་ཚོ་སྨིན་ཡོད་དམ་ཞེས་འདྲི་གི་ཡོད།
When Khalai returns
home from school, she
visits the orange tree.
“Are your oranges ripe
yet?” asks Khalai.
مالٹے ابھی بھی کچے ہیں کھلائی نے آہ بھری۔ میں تم سے کل ملنے آوں گی مالٹوں کے درخت کھلائی نے کہا۔ شائد تٓب تمہارے پاس میرے لیے ایک رس بھرا مالٹا موجود ہو۔
ཀཱ་ལཱེ་ཡི་ཡིས་དབུགས་རིང་ཞིག་གཏོང་བཞིན། ཚ་ལུ་མ་འདི་ཚོ་ད་དུང་ལྗང་ཁུ་རེད་འདུག་ཅེས་ལབ་པ་དང། སང་ཉིན་མཇལ་ཡོང་། དེ་དུས་ཁྱེད་རང་ཕལ་ཆེར་ངའི་ཆེད་དུ་སྨིན་ཡོད་ཀྱི་རེད་ཅེས་བཤད།
“The oranges are still
green,” sighs Khalai.
“I will see you tomorrow
orange tree,” says
Khalai. “Perhaps then
you will have a ripe
orange for me!”
Written by: Ursula NafulaIllustrated by: Jesse PietersenTranslated by: Samrina SanaRead by: Sadia ShadLanguage: Urdu
