Download PDF
Back to stories list

वह दिन जब मैंने शहर के लिए घर छोड़ा ང་གྲོང་གསེབ་ནས་གྲོང་ཁྱེར་ལ་ཕྱིན་པའི་ཉིན་མོ། The day I left home for the city

Written by Lesley Koyi, Ursula Nafula

Illustrated by Brian Wambi

Translated by Nandani

Language Hindi

Level Level 3

Narrate full story The audio for this story is currently not available.


मेरे गाँव का छोटा सा बस स्टैंड लोगों और भीड़-भाड़ वाली बसों से भरा रहता था। उस जगह पर बस में चढ़ाने को बहुत सारी चीज़ें थीं। कंडक्टर भी बस की जानेवाली जगहों के नाम पुकारते हुए ज़ोर-ज़ोर से आवाज़ लगा रहे थे।

ང་ཚོའི་གྲོང་གསེབ་ཀྱི་འགྲུལ་འཁོར་འབབ་ཚུགས་ན་མི་ཚོགས་དང་རྐུབ་སྟེགས་ཁེངས་ཚར་པའི་རླངས་འཁོར་གྱི་འཚང་ཁ་ཆེན་པོ་འདུག་ལ། ད་དུང་རླངས་འཁོར་ནང་ལ་འབུད་མཁན་གྱི་མི་དེ་ལས་མང་བ་འདུག ཁ་ལོ་བ་རྣམས་ཀྱིས་སོ་སོའི་འགྲུལ་འཁོར་འགྲོ་སའི་ས་ཆའི་མིང་གང་ཡིན་སྐད་རྒྱབ་ནས་བཤད་ཀྱིན་འདུག

The small bus stop in my village was busy with people and overloaded buses. On the ground were even more things to load. Touts were shouting the names where their buses were going.


“शहर! शहर! बस पश्चिम की ओर जा रही है!” मैंने कंडक्टर को चिल्लाते सुना। यह वही बस थी जो मुझे पकड़नी थी।

“གྲོང་ཁྱེར། གྲོང་ཁྱེར། ནུབ་ཕྱོགས་སུ་འགྲོ་མཁན་ཡིན།” ཁ་ལོ་བ་གཅིག་གིས་དེ་ལྟར་སྐད་རྒྱག་གིན་ཡོད་པ་ངས་ཐོས་བྱུང་ལ། ངས་རྗེས་ཟིན་དགོས་པའི་འགྲུལ་འཁོར་ནི་དེ་རང་རེད།

“City! City! Going west!” I heard a tout shouting. That was the bus I needed to catch.


शहर जाने वाली बस लगभग भर चुकी थी, लेकिन और लोग इसमें जाने के लिए धक्के दे रहे थे। कुछ लोगों ने अपना सामान बस के अंदर रखा था। और लोगों ने उसे अंदर बने तख़्तों पर रखा था।

འགྲུལ་འཁོར་དེའི་ནང་ཕལ་ཆེར་འགྲུལ་བས་ཁེངས་བསྡད་འདུག་ནའང་། ས་ན་ད་དུང་ཡར་འཚང་ཁ་བྱེད་མཁན་མང་པོ་འདུག འགའ་རེས་སོ་སོའི་ཁུར་པོ་རླངས་འཁོར་གྱི་འོག་གི་སྒམ་ནང་ལ་འཇུག་གིན་འདུག་ལ། ཁ་ཤས་ཀྱིས་རྒྱབ་ཁུག་རྣམས་འཁྲིས་ཀྱི་བང་ཁྲིའི་སྟེང་ལ་འཇོག་གིན་འདུག

The city bus was almost full, but more people were still pushing to get on. Some packed their luggage under the bus. Others put theirs on the racks inside.


नये यात्री अपना टिकट हाथों में दबाये, भीड़ वाली बस में बैठने के लिए जगह ढूँढ़ रहे थे। छोटे बच्चों के साथ महिलाएँ भी इस लंबी यात्रा के लिए अपनी जगह आरामदेह बना रही थीं और अपने बच्चों को आराम से बैठा रही थीं।

ཁ་ཤས་ཀྱིས་འཛིནབྱང་བཟུང་སྟེ་རླངས་འཁོར་ནང་གི་རྐུབ་སྟེགས་འཚོལ་གྱིན་འདུག་ལ། བྱིས་པ་བཟུང་བའི་བུད་མེད་རྣམས་ཀྱིས་འགྲུལ་བཞུད་རིང་པོ་དེའི་བར་དུ་རང་རང་གི་འདུག་ས་བདེ་བོ་བཟོ་བཞིན་འདུག

New passengers clutched their tickets as they looked for somewhere to sit in the crowded bus. Women with young children made them comfortable for the long journey.


मैं एक खिड़की के बगल में घुस गया। मेरे बगल में बैठे हुए आदमी ने हरे रंग का प्लास्टिक का बैग ज़ोर से पकड़ रखा था। उसने पुरानी चप्पल, घिसा हुआ कोट पहना था और वह घबराया हुआ लग रहा था।

ང་རང་སྒེའུ་ཁུང་འཁྲིས་ཀྱི་རྐུབ་སྟེགས་ཤིག་གི་སྟེང་བཙུར་ནས་བསྡད་པ་ཡིན་ལ། ངའི་འཁྲིས་ན་སྡོད་པའི་མི་དེས་ལག་ལ་འགྱིག་གི་ཁུག་མ་ལྗང་ཁུ་ཞིག་ཉར་འདུག་ཅིང་། བསིལ་ལྷམ་རྙིང་བ་ཞིག་དང་ནུབ་ལྭ་རྙིང་ཧྲུལ་ཞིག་གོན་འདུག ཁོ་རང་བལྟས་ཚོད་ཀྱིས་བདེ་བོ་མེད་པ་ལྟར་སྣང་།

I squeezed in next to a window. The person sitting next to me was holding tightly to a green plastic bag. He wore old sandals, a worn out coat, and he looked nervous.


बस से बाहर देखते हुए मैंने ये महसूस किया कि मैं अपने गाँव को जहाँ मैं बड़ा हुआ हूँ, उस जगह को छोड़कर जा रहा हूँ। मैं एक बड़े शहर में जा रहा था।

ངས་སྒེའུ་ཁུང་ལས་ཕྱི་རོལ་ལ་བལྟས་པ་ཡིན་ལ། རང་ཉིད་ནར་སོན་སའི་ཕ་ཡུལ་གྲོང་གསེབ་དེ་བཞག་ནས་འགྲོ་བཞིན་པ་སེམས་ན་གསལ་བོར་འདུག ང་རང་གྲོང་ཁྱེར་ཆེན་པོ་ཞིག་ལ་འགྲོ་གིན་ཡོད།

I looked outside the bus and realised that I was leaving my village, the place where I had grown up. I was going to the big city.


लोगों के बस में चढ़ने का क्रम ख़त्म हुआ और सभी यात्री बैठ गए। फेरीवाले अभी भी यात्रियों को अपना सामान बेचने के लिए बस में घुस रहे थे। वे अपनी उन सभी चीज़ों का नाम बोल रहे थे जो उन्हें बेचनी थीं। उनके वे शब्द मुझे मज़ेदार लग रहे थे।

ཅ་ལག་ཚང་མ་རྩིག་ཚར་འདུག་ལ། མི་ཚང་མའང་སོ་སོའི་རྐུབ་སྟེགས་སྟེང་ལ་བསྡད་འདུག སྐོར་འཚོང་བ་དག་གིས་སོ་སོའི་ཅ་དངོས་རྣམས་འགྲུལ་བ་རྣམས་ལ་བཙོང་ཆེད་དུ་མུ་མཐུད་ནས་རླངས་འཁོར་ནང་ལ་འཚང་ཁ་རྒྱག་བྱེད་ཀྱིན་འདུག ཁོང་ཚོས་སོ་སོར་ཅ་ལག་ག་རེ་འཚོང་རྒྱུ་ཡོད་པའི་སྐོར་སྐད་རྒྱབ་ནས་བཤད་ཀྱིན་འདུག ངས་འདི་དག་ཁྱད་མཚར་པོ་ཞིག་ཏུ་མཐོང་།

The loading was completed and all passengers were seated. Hawkers still pushed their way into the bus to sell their goods to the passengers. Everyone was shouting the names of what was available for sale. The words sounded funny to me.


कुछ यात्रियों ने पीने के लिए कुछ लिया और कुछ ने हल्का फुल्का नाश्ता लिया और उसे खाने-पीने लगे। मेरे जैसे लोग, जिनके पास पैसे नहीं थे, वह यह सब बस देखते ही रहे।

འགྲུལ་བ་ཁ་ཤས་ཀྱིས་སྐོམ་ཆུ་ཉོས་པ་དང་། འགའ་རེ་ཡིས་ཞོར་ཟས་ཉོས་ནས་ཁ་ནང་ལ་མུར་མགོ་བཙུགས། ང་རང་ལྟ་བུ་ལག་ན་དངུལ་ཅི་ཡང་མེད་མཁན་རྣམས་ཀྱིས་ལྟད་མོར་བལྟས་ནས་སྡོད་དགོས་པ་རེད།

A few passengers bought drinks, others bought small snacks and began to chew. Those who did not have any money, like me, just watched.


पूरी चहल पहल बस के शुरू होनी की आवाज़ के साथ थमी, यह एक संकेत था कि हम जाने के लिए तैयार हैं। कंडक्टर फेरीवालों पर चिल्लाया कि वे बस से उतर जाएँ।

རླངས་འཁོར་གྱི་དུང་བརྡ་དེས་བྱེད་སྒོ་འདི་དག་གི་མཚམས་བཅད་ཅིང་། དེ་ནི་ང་ཚོ་ལམ་ལ་ཆས་དགོས་པའི་བརྡ་རེད། ཁ་ལོ་བས་སྐོར་ཚོང་བ་རྣམས་རླངས་འཁོར་ནང་ནས་ཕྱིར་འབུད་དགོས་པར་བཤད།

These activities were interrupted by the hooting of the bus, a sign that we were ready to leave. The tout yelled at the hawkers to get out.


फेरीवाले बस से बाहर जाने के लिए एक दूसरे को धक्का दे रहे थे। उनमें से कुछ यात्रियों को खुले पैसे वापस लौटा रहे थे। और बाकी सभी, अंतिम समय में और सामान बेचने की कोशिश में लगे हुए थे।

སྐོར་ཚོང་བ་དག་གིས་རླངས་འཁོར་ལས་ཕྱིར་འབུད་ཆེད་དུ་འཚང་རྒྱག་བྱེད་ཀྱིན་འདུག་ལ། ཁ་ཤས་ཀྱིས་དངུལ་གྱི་སིལ་མ་སློག་པ་དང་། རེ་ཟུང་གིས་སོ་སོའི་ཚོང་ཟོག་ནང་ནས་ཅ་དངོས་རེ་ཟུང་བཙོང་བར་མཐའ་མཇུག་གི་འབད་བརྩོན་བྱེད་ཀྱིན་འདུག

Hawkers pushed each other to make their way out of the bus. Some gave back change to the travellers. Others made last minute attempts to sell more items.


जब बस ने स्टैंड को छोड़ा, मैंने खिड़की से बाहर देखना शुरू किया। मैं सोचने लगा कि क्या कभी मैं अपने गाँव वापस जाऊँगा।

འགྲུལ་འཁོར་དེ་འབབ་ཚུགས་དང་ཡུན་གྱིས་གྱེས་སོང་། ངས་སྒེའུ་ཁུང་ནས་ཕྱི་རོལ་ལ་ཅེར་ཞིང་། ད་ནི་ཕྱིར་རང་གི་གྲོང་གསེབ་འདི་ལ་ཡོང་ཐུབ་པའི་དུས་ཤིག་ཨེ་ཡོད་སྙམ་པའི་ཐེ་ཚོམ་གྱི་བློ་ཞིག་ཀྱང་སྐྱེས།

As the bus left the bus stop, I stared out of the window. I wondered if I would ever go back to my village again.


जब यात्रा आगे बढ़ी, बस अंदर से काफ़ी गर्म हो गई। मैंने सोने की कोशिश में अपनी आँखें बंद कर लीं।

འགྲུལ་བཞུད་རིང་ནས་རིང་དུ་ཕྱིན་སྐབས། རླངས་འཁོར་གྱི་ནང་དུ་ཚ་བ་ཇེ་ཆེ་རེད། ངས་ནི་རང་ཉིད་གཉིད་ཁུག་ཨེ་ཐུབ་བསམ་ནས་མིག་གཉིས་བཙུམ་ནས་ཕྱིན་པ་ཡིན།

As the journey progressed, the inside of the bus got very hot. I closed my eyes hoping to sleep.


लेकिन मेरा ध्यान वापिस घर की ओर चला गया। क्या मेरी माँ ठीक होगी? क्या मेरे खरगोशों से मुझे कुछ पैसे मिलेंगे? क्या मेरे भाई को उन पेड़ों में पानी डालना याद रहेगा जो मैंने लगाये हैं?

ཡིན་ནའང་ངའི་བསམ་བློ་ཕྱིར་ཕ་ཡུལ་ལ་འཁོར། ངའི་ཨ་མ་ལགས་བདེ་འཚམ་ངང་སྡོད་ཐུབ་བམ། ངའི་རི་བོང་གིས་དངུལ་འཁྱེར་ཡོང་ཐུབ་བམ། ངའི་སྤུན་མཆེད་ཀྱིས་ངའི་ཤིང་སྡོང་གི་རྩད་པར་ཆུ་གཏོར་རྒྱུ་དྲན་སོས་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་དམ།

But my mind drifted back home. Will my mother be safe? Will my rabbits fetch any money? Will my brother remember to water my tree seedlings?


रास्ते में, मैं उस जगह का नाम याद कर रहा था जहाँ मेरे चाचा उस बड़े शहर में रहते हैं। मैं नींद में भी वह नाम बड़बड़ा रहा था।

ལམ་བར་ནས། ངས་གྲོང་ཁྱེར་ཆེན་པོ་དེའི་ནང་ཡོད་པའི་རང་གི་ཨ་ཁུ་སྡོད་སའི་ས་ཆ་དེའི་མིང་དེ་བློ་ལ་སྐྱོར་བ་ཡིན། ང་རང་གཉིད་ལ་ཤོར་སྐབས་སུའང་ངས་ས་མིང་དེ་ཁ་ནས་མུར་མུར་དུ་སྐྱོར་བཞིན་ཡོད།

On the way, I memorised the name of the place where my uncle lived in the big city. I was still mumbling it when I fell asleep.


नौ घंटे बाद, मैं गाँव वापस जा रहे यात्रियों को बुलाए जाने और बस का दरवाज़ा ज़ोर से पीटने की आवाज़ से जगा। मैंने अपना छोटा सा थैला उठाया और बस से बाहर कूद गया।

དུས་ཚོད་དགུ་ཡི་རྗེས་ལ། སྒྲ་ཆེན་པོ་ཞིག་གིས་ང་གཉིད་ལས་བསླངས་ཤིང་། ཁ་ལོ་བས་ཕྱིར་ངའི་ཕ་ཡུལ་གྲོང་གསེབ་ལ་འགྲོ་མཁན་གྱི་འགྲུལ་བ་སྐད་གཏོང་གི་འདུག ངས་མགྱོགས་པོར་རང་གི་རྒྱབ་ཁུག་ཆུང་ཆུང་དེ་འཇུས་ཤིང་། རླངས་འཁོར་ལས་སར་བབས་པ་ཡིན།

Nine hours later, I woke up with loud banging and calling for passengers going back to my village. I grabbed my small bag and jumped out of the bus.


वापस जाने वाली बस जल्द ही भर गई। जल्द ही पूर्व की ओर चल दी। अभी मेरे लिए अपने चाचा का घर ढूँढ़ना सबसे ज़रूरी था।

ཕྱིར་ལོག་པའི་རླངས་འཁོར་དེ་ལམ་སེང་ཁེངས་སོང་ལ། ཅུང་མི་འགོར་བར་རླངས་འཁོར་དེ་ཕྱིར་ཤར་ཕྱོགས་སུ་ལམ་ལ་ཆས་འགྲོ་གི་རེད། སྐབས་འདིར། ང་ལ་མཚོན་ན་དོན་དག་གལ་ཆེ་ཤོས་ནི་གཞི་ནས་སོ་སོའི་ཨ་ཁུ་འཚོལ་དགོས་པ་དེ་རེད།

The return bus was filling up quickly. Soon it would make its way back east. The most important thing for me now, was to start looking for my uncle’s house.


Written by: Lesley Koyi, Ursula Nafula
Illustrated by: Brian Wambi
Translated by: Nandani
Language: Hindi
Level: Level 3
Source: The day I left home for the city from African Storybook
Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Options
Back to stories list Download PDF