یِک روز مادَرم مِقدارِزیادی میوِه خَرید.
Eines Tages holt Mama viel Obst.
ما پُرسیدیم “کَی می‌تَوانیم چَند تا میوه بُخوریم؟” مادَرَم دَر جَواب گُفت: “اِمشَب میوِه خواهیم خورد.”
„Wann können wir etwas Obst essen?“, fragen wir. „Wir essen das Obst heute Abend“, sagt Mama.
بَرادَرَم رَحیم پُرخور اَست. او اَز همه‌ی میوِه‌ها چِشید وَ مِقدارِزیادی اَزمیوه‌ها را خورد.
Mein Bruder Rahim ist gierig. Er probiert das ganze Obst. Er isst sehr viel davon.
بَرادَرِ کوچَکَم فَریاد زَد: “بِبینید رَحیم چِه کاری کَردِه! مَن هَم گُفتَم، رَحیم سَرکِش وَ خودخواه اَست.”
„Guck was Rahim gemacht hat!“, ruft mein kleiner Bruder. „Rahim ist ungezogen und egoistisch“, sage ich.
مادَر، اَز دَستِ رَحیم عَصَبانی شُد.
Mama ist böse auf Rahim.
ما هَم اَز دَستَش عَصَبانی شُدیم. وَلی، رَحیم اَصلا مُتِاسِف نَشُد.
Wir sind auch böse auf Rahim. Aber Rahim tut es nicht leid.
بَرادَرِ کوچَک پُرسید: “نِمی‌خواهی رَحیم را تَنبیه کُنی؟”
„Kriegt Rahim keine Strafe?“, fragt kleiner Bruder.
مادَر بِه رحیم تَذَکُر داد، “بِه زودی اَز این کارَت پَشیمان خواهی شُد”.
„Rahim, dir wird es bald leid tun“, warnt Mama.
رَحیم اِحساسِ مَریضی می‌کَرد.
Rahim geht es bald schlecht.
رَحیم آرام زِمزِمِه می‌کَرد، “شِکَمَم خِیلی پیچ و تاب می‌خورَد.”
„Mein Bauch tut so weh“, flüstert Rahim.
مادَر می‌دانِست کِه این اِتِفاق خواهَد اُفتاد. میوه‌ها رَحیم را تَنبیه کَردَند!
Mama wusste, dass das passiert. Das Obst bestraft Rahim!
دَر آخَر رَحیم اَز ما عُذرخواهی کَرد وَ این قول را داد که: “مَن دیگر هیچ وَقت اینقَدر پُرخوری نَخواهَم کَرد.” وَ ما هَم حَرفَش را باوَر کَردیم.
Später entschuldigt sich Rahim bei uns. „Ich werde nie wieder so gierig sein“, verspricht er. Und wir alle glauben ihm.
