روزی روزِگاری خانِوادِه ای بودَند کهِ شاد زِندگی می کَردَند.
Es war einmal eine glückliche Familie.
آنها هیچوَقت با هَم نَجنگیدند. آنها دَرخانه وَ زَمین هایِ کِشاوَرزی به پِدَر وَ مادَرِشان کُمَک کَردَند.
Sie stritten nie miteinander. Sie halfen ihren Eltern im Haus und auf den Feldern.
وَلی آنها اِجازهِ یِ نَزدیک شِدَن به آتَش را نَداشتَند.
Aber sie durften nicht in die Nähe von Feuer.
آنها مَجبور بودند کِه تَمام کارهایِشان را دَر طول شَب اَنجام دَهند. چون بَدَنِشان اَز جِنسِ موم بود.
Sie mussten all ihre Arbeit nachts verrichten. Denn sie waren aus Wachs!
اَما یِکی اَز پِسَرها آرزو داشت کِه دَر زیر نورِ آفتاب بیرون بِرَوَد.
Aber einer der Jungen sehnte sich nach dem Sonnenlicht.
یِک روز، دیگر نَتوانِست طاقَت بیاوَرَد. بَرادَرهایَش بهِ او هُشدار دادَند کهِ بیرون نَرَوَد.
Eines Tages war die Sehnsucht zu groß. Seine Brüder warnten ihn …
اَما دیگر خِیلی دیر شُده بود! او دَر اَثَرِ آفتابِ سوزان ذوب شُد.
Aber es war zu spät! Er schmolz in der heißen Sonne.
بَچه هایِ مومی خِیلی ناراحَت شُدَند کِه دیدند بَرادَرِشان دَر جِلویِ چشمِشان ذوب شد.
Die Wachskinder waren sehr traurig sehen zu müssen, wie ihr Bruder dahin schmolz.
وَلی بَچه ها یِک نَقشه کِشیدند. آنها گُلولِه یِ ذُوب شُدِهِ یِ موم را بِه شِکلِ یِک پَرَندِه دَر آوَردَند.
Aber sie schmiedeten einen Plan. Sie formten den geschmolzenen Wachsklumpen zu einem Vogel.
آنها بَرادَرِشان را کِه بِه شِکلِ پَرَندِه دَر آمَدِه بود را بالایِ یِک کوهِ بُلَند بُردَند.
Sie brachten ihren Vogelbruder auf einen hohen Berg.
وَقتی کِه آفتاب طلوع کَرد بَرادَرِشان هَمین طور کِه آواز می خواند بِه دوردَست ها پَرواز کَرد.
Und als die Sonne aufging, flog er singend davon ins Morgenlicht.
