လောန်ကၠုင်မွဲအခိင်တေအ် မၞိဟ်တအ် မုဟွံလေပ်ဏီရ။ မၞိဟ်တအ် ဟွံတီ ဗီုလဵု ဂွံတဵုသြောအ်၊ ဗီုလဵု ဂွံတုတ်ဂၠိက်ယာတ်၊ ဗီုလဵုဂွံကၠောန် ၜုန်မြတအ်ဏီရ။ ကျာ်ညာမေ မံက်တိုန် လတူအကာသ။ ကျာ်ဂှ် ပညာ ပ္ဍဲဂၠးတိဏအ် သီုဖအိုတ်ဂှ် ညးတီလဝ် ဖအိုတ်ရ။ ပညာဂှ် ညးဂိုင်စုတ်လဝ် ပ္ဍဲကဵု နုင်တိ မွဲမရ။
Il y a longtemps, les gens ne savaient rien. Ils ne savaient pas comment ensemmencer et cultiver leurs champs, ou comment tisser, ou comment fabriquer des outils de fer. Le dieu Nyame dans le ciel avait toute la sagesse du monde. Il la gardait en sécurité dans un pot en argile.
ပ္ဍဲမွဲတ္ၚဲ၊ ကျာ်ညာမေဂှ် ဖျေဟ်သ္ဂုတ်သွာတ် နုင်ပညာဂှ် ညးကဵု အာနန်သဳ။ ဇၟာပ်ပ်အခိင် အာနန်သဳ မပံက်ဗဵု နုင်ဂှ်မ္ဂး ညးတေအ် ကလိဂွံ ပညာတၟိတၟိမွဲရ။ တၟေင်တၟဟ် ကွေဟ်ဟ်။
Un jour, Nyame décida qu’il donnerait le pot de la sagesse à Anansi. Chaque fois qu’Anansi regardait dans le pot en argile, il apprenait quelque chose de nouveau. C’était tellement excitant !
ညးလောဘဇၞော် အာနန်သဳဂှ် ချပ်၊ “နုင်ပညာဂှ် ညးတေအ် ဒးအာပၞုက်စွံလဝ် လတူတၞံဆုဇၞော်ဇၞော်မွဲရ။ ကာလဂှ်မ္ဂး ပါဲနူ အဲမွဲတုဲ ညးလဵု ကေတ်ဟွံဂွံရ။” ညးတေအ် ပူဒက် နုင်ပညာဂှ် နကဵု ဇုက်ဂၠိင်င်တုဲ ညးတေအ် ကွက်စုတ် ပ္ဍဲဗုင်ညးတေအ်ရ။ ညးတအ် ဂွာန်တိုန် တၞံဆု။ ဆဂး တိုန်တၞံဆု မကွက်လဝ် နုင် ပ္ဍဲဗုင်ဂှ် ဝါတ်ကွေဟ်ဟ်ရ။ မုဟိုတ်ရောမ္ဂး နုင်ဂှ် ဒးဒၟံင် တင်ၜံင်ညးတေအ် ဟဂှ်။
Anansi, l’avide, pensa: « Je vais garder le pot en sécurité en haut d’un grand arbre. Comme ça je pourrai l’avoir à moi seul ! » Il fila un fil long, l’enroula autour du pot en argile et l’attacha à son estomac. Il commença à grimper à l’arbre. Mais c’était difficile de grimper à l’arbre avec le pot qui lui cognait les genoux tout le temps.
ကောန်ဍောတ် အာနန်သဳဂှ် ဒတဴဗဵုဒၟံင် သၟဝ်တမ်ဆုဂှ်တုဲ ဟီုတိုန် “စၞးမဒက်ကွက်လဝ် နုင် ပ္ဍဲဗုင်ဂှ် ယဝ်ရ ဒက်စုတ် ပ္ဍဲစးတှ်ေ တိုန်စ ဟွံလောဲညိဟာ?” အာနန်သဳ ဒက်စုတ် နုင်တိဂှ် ပ္ဍဲစးညးတေအ်တုဲ တိုန်ဂှ် လောဲသွာအာ တၟာဂလိုင်ရ။
Pendant tout ce temps, le jeune fils d’Anansi était debout en bas de l’arbre en train de regarder. « Au lieu de faire ceci, ne serait-il pas plus facile d’attacher le pot à ton dos ? » Anansi essaya d’attacher le pot rempli de sagesse à son dos et ce fut vraiment plus facile.
ဗွဲမပြဟ် ညးတေအ် တိုန်စိုပ် ကၞောတ်ဆုဂှ်ရ။ ဆဂး ညးတေအ် ကလေင်ချပ် “ဆအဲမွဲရ ကလိဂွံလဝ် နုင်ပညာဏအ်၊ ဗီုလဵု ကောန်အဲဂှ် ဍေဟ်ဂွံ ဍိုဟ်ကေက် ဠေဝ် နူအဲဏီရော။” ဟိုတ်ဂှ်ရ အာနန်သဳ ထေဲတုဲ ညးတေအ် ကၠဟ်ဖျေဟ် နုင်ပညာဂှ် နူကဵု တၞံဆုရ။
En peu de temps il atteignit le sommet de l’arbre. Mais il arrêta et pensa, « Je suis censé être celui qui a toute la sagesse et voici que mon fils est plus sage que moi ! » Anansi était tellement fâché à propos de ceci qu’il lança le pot en argile en bas de l’arbre.
နုင်ပညာဂှ် ဒတုံစိုပ်တိ ထကးအာရ။ ပညာဂှ် ပြးဇး စိုပ်အာ ဇၟာပ်ညးအဲတုဲ ညးလဵုမွဲဟွံဟီု ကလိဂွံ ပညာ သၟးသၟးအိုတ်ရ။ စနူဂှ်တုဲ မၞိဟ်တအ် ဂွံလေပ်ကၠုင် ဗီုလဵု ဂွံကၠောန်ဗ္ၚ၊ ဗီုလဵု တုတ်ဂၠိက်ယာတ်၊ ဗီုလဵု ဂွံကၠောန် ၜုန်မြ ကေုာံ ကပေါတ်တၞဟ်တအ် သီုဖအိုတ် အရာမၞိဟ်တအ် မတီလေပ်လဝ် ပ္ဍဲကဵု တ္ၚဲဏအ်ဂှ်ရ။
Le pot se cassa en mille morceaux sur le sol. La sagesse fut accessible à tous. Et c’est ainsi que les gens apprirent à cultiver, tisser, fabriquer des outils de fer, et toutes les autres choses que les gens savent faire.
