C’era una volta una famiglia che viveva felice.
Iam estis feliĉa familio.
Non litigavano mai fra di loro. I bambini aiutavano i loro genitori a casa e nei campi.
Ili neniam interbatalis. Ili helpis siajn gepatrojn hejme kaj kampe.
Ma non erano autorizzati ad avvicinarsi al fuoco.
Sed ili ne rajtis proksimiĝi al fajro.
Dovevano fare tutti i loro lavori durante la notte. Perché erano fatti di cera!
Ili ĉiam devis nokte fari sian laboron. Ĉar ili estis faritaj el vakso.
Ma uno dei ragazzi sognava di uscire fuori alla luce del sole.
Sed unu el la knaboj sopiris eliri en la sunlumon.
Un giorno il sogno fu troppo forte. I suoi fratelli cercarono di avvertirlo…
Iun tagon la sopiro estis tro forta. Liaj fratoj avertis lin…
Ma era troppo tardi! Si sciolse al caldo sole.
Sed jam estis tro malfrue! Li fluidiĝis pro la varmega suno.
I bimbi di cera erano troppo tristi di vedere il loro fratello sciogliersi via.
La vaksinfanoj tiel malĝojis vidi sian fraton forfandiĝi.
Perciò fecero un piano. Modellarono la massa di cera sciolta a forma di uccello.
Sed ili faris planon. Ili formis la fandiĝintan vakson kaj kreis birdon.
Portarono il fratello uccello in alto su una montagna.
Ili transportis sian birdo-fraton supren al alta monto.
E quando il sole sorse, questo volò via cantando alla luce del mattino.
Kaj kiam la suno leviĝis, li forflugis kantante en la matenlumo.
Southern African Folktale
Wiehan de Jager
Laura Pighini
Sonia Pighini
itala
2-a nivelo
