Der var engang en lykkelig familie.
Iam estis feliĉa familio.
De skændtes aldrig med hinanden. De hjalp deres forældre derhjemme og i markerne.
Ili neniam interbatalis. Ili helpis siajn gepatrojn hejme kaj kampe.
Men de måtte ikke gå i nærheden af ilden.
Sed ili ne rajtis proksimiĝi al fajro.
De måtte arbejde om natten. For de var lavet af voks!
Ili ĉiam devis nokte fari sian laboron. Ĉar ili estis faritaj el vakso.
Men en af drengene længtes efter at gå ud i sollyset.
Sed unu el la knaboj sopiris eliri en la sunlumon.
En dag blev længslen for stor. Hans brødre advarede ham …
Iun tagon la sopiro estis tro forta. Liaj fratoj avertis lin…
Men det var for sent! Han smeltede i den varme sol.
Sed jam estis tro malfrue! Li fluidiĝis pro la varmega suno.
Voksbørnene var så kede af at se deres bror smelte bort.
La vaksinfanoj tiel malĝojis vidi sian fraton forfandiĝi.
Men de lagde en plan. De formede en fugl af voksklumpen.
Sed ili faris planon. Ili formis la fandiĝintan vakson kaj kreis birdon.
De tog deres fuglebror op på et højt bjerg.
Ili transportis sian birdo-fraton supren al alta monto.
Og da solen stod op, fløj han syngende ud i morgenlyset.
Kaj kiam la suno leviĝis, li forflugis kantante en la matenlumo.
Southern African Folktale
Wiehan de Jager
Kim Sandvad West
dana
2-a nivelo
Sonregistraĵo por tiu ĉi rakonto ankoraŭ mankas.
