Back to stories list

گۆرانیه‌کانی ساكیما Sakima's song

Ursula Nafula

Peris Wachuka

Agri Afshin

Kurdish (Sorani)

Level 3

The audio for this story is currently not available.

ساكیما لەگەڵ دایك و باوك و خوشكە چوار ساڵەكەی دەژیا. ئەوان لەسەر مڵکی پیاوێكی دۆڵەمەند دەژیان. خانوە بچكۆڵه‌که‌‌ی ئه‌وان بە حەسیر داپۆشراوبوو و لە كۆتایی ڕیزە دارەكاندا بوو.

Sakima lived with his parents and his four year old sister. They lived on a rich man’s land. Their grass-thatched hut was at the end of a row of trees.

كاتێك ساكیما تەمەنی سێ ساڵان بوو، نەخۆش كەوت و سۆمای چاوەكانی لە دەست دا. ساكیما كەسێكی بەهرەمەند بوو.

When Sakima was three years old, he fell sick and lost his sight. Sakima was a talented boy.

ساكیما زۆر شتی دەتوانی بکات كە كوڕە‌کانی ته‌مه‌ن شەش ساڵە نەیاندەتوانی بیكەن. بۆ نموونە ئەو دەیتوانی لەگەڵ ئەندامانی بەتەمەنی گوندەكەیان دابنیشێت و باسی بابەتی گرنگ بكات.

Sakima did many things that other six year old boys did not do. For example, he could sit with older members of the village and discuss important matters.

دایك و باوكی ساكیما لە ماڵی پیاوێکی دۆ‌ڵەمەند كاریان دەكرد. ئەوان بەیانیان زوو دەڕۆیشتن و ئێواران درەنگ دەهاتنەوە. ساكیما لەگەڵ خوشكە بچوکه‌که‌ی بە تەنیا دەمانەوە.

The parents of Sakima worked at the rich man’s house. They left home early in the morning and returned late in the evening. Sakima was left with his little sister.

ساكیما حەزی لە گۆرانی گوتن بوو. رۆژێك دایكی لێی پرسی: “ساكیما، ئەو گۆرانیانە لە كوێ فێر بووی؟”

Sakima loved to sing songs. One day his mother asked him, “Where do you learn these songs from, Sakima?”

ساكیما وەڵامی دایەوە: “هەر لەپڕ بۆم دێن، دایە. من لە مێشكی خۆم گوێم لێ دەبن و دواتر دەیانڵێمەوە.”

Sakima answered, “They just come, mother. I hear them in my head and then I sing.”

ساكیما پێی خۆش بوو گۆرانی بۆ خوشكە بچووكەكەی بڵێت بەتایبەت كاتێك كە برسی دەبوو. خوشكەكەی گوێی بۆ ئه‌و گۆرانییه‌ی ڕاده‌دگرت که حەزی لێ بوو، ئەویش گۆرانیه‌که‌ی بۆ ده‌گوت. ئەو بە دەنگە هێمنكەرەوەكە خۆی رادەژاند.

Sakima liked to sing for his little sister, especially, if she felt hungry. His sister would listen to him singing his favourite song. She would sway to the soothing tune.

خوشكەكەی داوای لێكرد: “ساكیما دەتوانی ئەو گۆرانیەم دوبارە و دوبارە بۆ بڵێیەوە؟” ساكیماش به قسه‌ی ده‌كرد و گۆرانیەكەی دوبارە و دوباره بۆ ده‌گوتەوە.

“Can you sing it again and again, Sakima,” his sister would beg him. Sakima would accept and sing it over and over again.

شەوێكیان كاتێ دایك و باوكی بۆ ماڵەوە گەڕانەوە، ئەوان زۆر بێدەنگ بوون. ساكیما دەیزانی كە شتێك روویداوە.

One evening when his parents returned home, they were very quiet. Sakima knew that there was something wrong.

ساكیما پرسی: “دایە، بابە، چی رویداوە؟” ساكیما تێگەیشت كە كوڕی پیاوە دۆڵەمەندەكە ون بووه. پیاوەكە زۆر نیگەران و تەنیایە.

“What is wrong, mother, father?” Sakima asked. Sakima learned that the rich man’s son was missing. The man was very sad and lonely.

ساكیما بە دایك و باوكی گوت: “من دەتوانم گۆرانی بۆ بڵێم. لە وانەیە ئەو دووبارە خۆشحاڵ ببێتەوە.” بەڵام دایك و باوكی داواكەیان رەت كردەووە. ئەوان گوتیان: “ئەو زۆر دۆڵەمەندە. تۆ تەنیا كوڕێكی نابینای. تۆ پێت وایە گۆرانیەكەی تۆ دەتوانێ یارمەتی ئەو بدات؟”

“I can sing for him. He might be happy again,” Sakima told his parents. But his parents dismissed him. “He is very rich. You are only a blind boy. Do you think your song will help him?”

لەگەڵ ئەوەشدا ساكیما هەر كۆڵی نەدا. خوشكە بچووكەكەشی پشتگیری كرد و گوتی: “گۆرانیەكانی ساكیما ئارامم دەكەنەوە كاتێك برسی دەبم. هەروەها پیاوە دۆڵەمەندەکەش ئارام دەکەنەوە.”

However, Sakima did not give up. His little sister supported him. She said, “Sakima’s songs soothe me when I am hungry. They will soothe the rich man too.”

رۆژی داهاتو ساكیما داوای لە خوشكە بچكۆلەكەی كرد ببێته چاوساغی بۆ چوونه ماڵی پیاوە دەوڵەمەندەكە.

The following day, Sakima asked his little sister to lead him to the rich man’s house.

ئەو لە ژێر پەنجەرەیەكی گەورە راوەستا و دەستی بە گوتنی ئەو گۆرانیەی كرد كە بۆ خۆی زۆری حەز لێ بوو. ورده، ورده سەری پیاوە دۆڵەمەندەكە لە ناو پەنجەرە گه‌وره‌که وەدەركەوت.

He stood below one big window and began to sing his favourite song. Slowly, the head of the rich man began to show through the big window.

كرێكارەكان دەستیان لە كارەكانیان هەڵگرت. ئەوان گوێیان بۆ سترانە خۆشه‌‌که‌ی ساكیما راگرت. بەڵام پیاوێك گوتی: “هیچ كەس نەیتوانیوە دڵنەوایی به‌ڕێوه‌به‌ر بداتەوە. ئێستا ئەم مندالە نابینایە پێی وایە دەتوانێ دڵنەوایی ئەو بداتەوە؟”

The workers stopped what they were doing. They listened to Sakima’s beautiful song. But one man said, “Nobody has been able to console the boss. Does this blind boy think he will console him?”

ساكیما لە گۆرانی گوتن تەواو بوو و رووی وەرسووڕاند بۆ ئەوەی بڕوات. بەڵام پیاوە دۆڵەمەندەكە بەخێرایی هاتە دەرەوە و گوتی: “تكایە دووبارە گورانییەكە بڵێوە.”

Sakima finished singing his song and turned to leave. But the rich man rushed out and said, “Please sing again.”

رێك هەر لەو كاتەدا دوو پیاو هاتن كە یه‌کێکیان له سه‌ر ته‌خته‌به‌ره پێ بوو. ئەوان كوڕی پیاوە دۆڵەمەندەكەیان دۆزیبۆوه‌، که لێیدرا بوو و له قه‌راخ رێگا به‌جێیان هێشت بوو.

At that very moment, two men came carrying someone on a stretcher. They had found the rich man’s son beaten up and left on the side of the road.

پیاوە دەوڵەمەندەكە زۆر خۆشحاڵ بوو كاتێ دووبارە چاوی بە كوڕەكەی كەوتەوە. ئەو پاداشتی ساكیمای كرد لەبەر ئەوەی دڵنەوایی دابۆوه. ئەو كوڕەكەی و ساكیمای بۆ نەخۆشخانە برد. ساكیما دووبارە بینایی بۆ چاوەكانی گەڕایەوە.

The rich man was so happy to see his son again. He rewarded Sakima for consoling him. He took his son and Sakima to hospital so Sakima could regain his sight.

Written by: Ursula Nafula

Illustrated by: Peris Wachuka

Translated by: Agri Afshin

Language: Kurdish (Sorani)

Level: Level 3

Source: Sakima's song from African Storybook

Creative Commons License

This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.

Read more level 3 stories:

تۆوێكی بچووك، چیرۆكی وانگاری ماتای نوزیبێله و سێ تاڵە موو مریشك و هەزارپێ جاشك ئانانسی و زانایی ئەو رۆژەی ماڵەوەم به‌ جێهێشت بۆ مەبەستی چوونه شار مریشك و هەڵۆ

Options

Back to stories list