En dag fick mamma mycket frukt.
Μια μέρα, η μαμά πήρε πολλά φρούτα.
”När kan vi få lite frukt?” frågar vi. ”Vi ska äta frukten ikväll”, säger mamma.
«Πότε μπορούμε να έχουμε μερικά φρούτα;» εμείς ρωτάμε. «Θα φάμε τα φρούτα απόψε» λέει η μαμά.
Min bror Rahim är girig. Han smakar på alla frukter. Han äter mycket av den.
Ο αδερφός μου Ραχίμ είναι λαίμαργος. Γεύεται όλα τα φρούτα. Τρώει πολλά από αυτά.
”Titta vad Rahim har gjort!” ropar min lillebror. ”Rahim är olydig och självisk”, säger jag.
«Κοίτα τι έκανε ο Ραχίμ!» φωνάζει ο μικρός μου αδερφός. «Ραχίμ είναι άτακτος και εγωιστής» λέω.
Mamma är arg på Rahim.
Η μητέρα είναι θυμωμένη με τον Ραχίμ.
Vi är också arga på Rahim. Men Rahim ångrar sig inte.
Εμείς επίσης είμαστε θυμωμένοι με τον Ραχίμ. Αλλά ο Ραχίμ δεν μετανιώνει.
”Ska du inte straffa Rahim?” frågar lillebror.
«Δεν πρόκειται να τιμωρήσεις τον Ραχίμ;» ρωτάει ο μικρός αδερφός.
”Rahim, du kommer snart ångra dig”, varnar mamma.
«Ραχίμ, σύντομα θα μετανιώσεις» προειδοποιεί η μαμά.
Rahim börjar må illa.
Ο Ραχίμ αρχίζει να νοιώθει άσχημα.
”Jag har så ont i magen”, viskar Rahim.
«Πονάει το στομάχι μου» ψιθυρίζει ο Ραχίμ.
Mamma visste att detta skulle hända. Frukten straffar Rahim!
Η μαμά ήξερε τι θα συμβεί. Τα φρούτα τιμωρούν τον Ραχίμ!
Senare ber Rahim oss om ursäkt. ”Jag ska aldrig vara så girig igen”, lovar han. Vi tror alla på honom.
Αργότερα, ο Ραχίμ μας ζητάει συγγνώμη. «Ποτέ δεν θα είμαι τόσο λαίμαργος ξανά» υπόσχεται. Και εμείς όλοι τον πιστεύουμε.
