Это история Нгиди, медоуказчика, птицы, которая приводит к мёду, и жадного молодого человека по имени Гингиле. Однажды Гингиле охотился и услышал зов Нгиди. Гингиле проголодался при мысли о мёде. Он остановился и внимательно прислушался, выискивая птицу в ветках над головой. “Чирик-чирик-чирик,” пела птица, перелетая с дерева на дерево. “Чирик-чирик-чирик,” звал Нгиде и останавливался время от времени, чтобы убедиться, что Гингиле шёл за ним.
Αυτή είναι η ιστορία του Νγκέντε, του Οδηγού Μελιού, και του λαίμαργου νεαρού που ονομάζεται Γκινγκίλε. Μια μέρα όταν ο Γκινγκίλε ήταν έξω στο κυνήγι, άκουσε το κάλεσμα του Νγκέντε. Η σκέψη του μελιού έκανε να τρέχουν τα σάλια του Γκινγκίλε. Σταμάτησε και άκουσε προσεκτικά, ψάχνοντας μέχρι που είδε το πουλί στα κλαδιά πάνω από το κεφάλι του. «Τσίτικ-τσίτικ-τσίτικ» το μικρό πουλί κελαηδούσε, και πετούσε στον επόμενο δέντρο, και στον επόμενο. «Τσίτικ-τσίτικ-τσίτικ» καλούσε, σταματώντας κάθε τόσο να είναι σίγουρος ότι ο Γκινγκίλε ακολουθούσε.
Через полчаса они подошли к большому дикому инжировому дереву. Нгиди быстро запрыгал с ветки на ветку. Он уселся на одну из веток и повернул голову к Гингиле, как бы говоря, “Вот! Иди сюда! Почему так долго?” Гингиле не видел пчёл из подножья дерева, но он доверял Нгиди.
Μετά από μισή ώρα, έφτασαν σε μια τεράστια αγριοσυκιά. Ο Νγκέντε πηδούσε τρελά ανάμεσα στα κλαδιά. Μετά έκατσε σε ένα κλαδί και έσκυψε το κεφάλι στον Γκινγκίλε σαν να λέει: «Εδώ είναι! Έλα τώρα! Τι περιμένεις;» Ο Γκινγκίλε δεν μπορούσε να δει καμιά μέλισσα κάτω από το δέντρο, αλλά εμπιστεύτηκε τον Νγκέντε.
Гингиле опустил своё охотничье копьё на землю под дерево, собрал сухих веток и сделал маленький костёр. Когда костёр разгорелся, он засунул длинную сухую ветку в середину костра. Когда это дерево горит, от него особенно много дыма. Он полез по дереву, зажав холодный конец палки в зубах.
Έτσι ο Γκινγκίλε άφησε το κυνηγετικό του δόρυ κάτω από το δέντρο, συγκέντρωσε μερικά ξερά κλαριά και έκανε μια μικρή φωτιά. Όταν η φωτιά έκαιγε καλά, έβαλε ένα μακρύ ξερό ραβδί μέσα στην καρδιά της φωτιάς. Αυτό το ξύλο ήταν ιδιαίτερα γνωστό ότι έκανε πολύ καπνό όταν καιγόταν. Άρχισε να σκαρφαλώνει, κρατώντας τη δροσερή άκρη του καπνιστού ραβδιού στα δόντια του.
Вскоре он услышал громкое жужжание пчёл. Они влетали и вылетали из дупла в дереве, их улья. Когда Гингиле добрался до гнезда, он засунул горящий конец палки в дупло. Пчёлы начали быстро вылетать, злые и рассерженные. Они улетели, потому что им не нравился дым, но сперва они больно ужалили Гингиле.
Σύντομα μπορούσε να ακούσει το δυνατό βούισμα των απασχολημένων μελισσών. Έρχονταν και έβγαιναν από τη κουφάλα στο κορμό του δέντρου — την κυψέλη τους. Όταν ο Γκινγκίλε έφτασε στην κυψέλη, έσπρωξε την καπνιστή άκρη του ραβδιού μέσα στην κουφάλα. Οι μέλισσες ήρθαν βιαστικά έξω, θυμωμένες και άγριες. Πέταξαν μακριά επειδή δεν τους άρεσε ο καπνός — αλλά όχι πριν δώσουν στον Γκινγκίλε μερικά τσουχτερά τσιμπήματα!
Когда пчёлы вылетели, Гингиле засунул руки в улей. Он достал оттуда тяжёлые соты, с которых стекал ароматный мёд. Он заполнил ими сумку, которую он нёс на плече, и стал лезть вниз по дереву.
Όταν οι μέλισσες βγήκαν όλοι έξω, ο Γκινγκίλε έσπρωξε τα χέρια του μέσα στη φωλιά. Έβγαλε χούφτες από τη βαριά κερήθρα, στάζοντας πλούσιο μέλι και γεμάτο χοντρές, άσπρες κάμπιες. Τοποθέτησε τη κερήθρα προσεκτικά στο σακουλάκι που μετέφερε στον ώμο του, και άρχισε να κατεβαίνει το δέντρο.
Нгиди жадно наблюдал за всем, что делал Гингиле. Он ждал, что Гингиле оставит ему часть сот как благодарность тому, кто указал ему, где найти мёд. Нгиди прыгал с ветки на ветку, ближе и ближе к земле. В конце концов, он добрался до подножия дерева. Нгиди уселся на на камень неподалёку от мальчика и стал ждать награды.
Ο Νγκέντε ανυπόμονα παρακολουθούσε τα πάντα που έκανε ο Γκινγκίλε. Περίμενε να αφήσει ο Γκινγκίλε ένα μεγάλο κομμάτι κερήθρας ως ευχαριστήρια προσφορά στον Οδηγό Μελιού. Ο Νγκέντε πέταξε από κλαδί σε κλαδί, όλο και πιο κοντά στο έδαφος. Τελικά ο Γκινγκίλε έφτασε στο κάτω μέρος του δέντρου. Ο Νγκέντε κάθισε σε ένα βράχο κοντά στον αγόρι και περίμενε για την ανταμοιβή του.
Но Гингиле потушил костёр, подобрал копьё и пошёл к дому, не обращая внимания на птицу. Нгиди нервно закричал, “Вик-торр! Вик-торр!” Гингиле остановился, взглянул на маленькую птичку и засмеялся. “Ты хочешь мёда, не так ли, друг мой? Ха! Но я проделал всю работу, и это меня жалили. С чего бы это мне делиться с тобой этим замечательным мёдом?” И он ушёл. Нгиди был очень зол! Так с ним никто не обходился! Но он отомстит.
Αλλά, ο Γκινγκίλε έσβησε τη φωτιά, πήρε το δόρυ και άρχισε να περπατάει σπίτι, αγνοώντας το πουλί. Ο Νγκέντε φώναξε θυμωμένα: «ΝΙΚ-ητή! ΝΙΚ-ητήή!» Ο Γκινγκίλε σταμάτησε, κοίταξε επίμονα το μικρό πουλί και γέλασε δυνατά. «Θέλεις λίγο μέλι, έτσι δεν είναι, φίλε μου; Χα! Αλλά εγώ έκανα όλη τη δουλειά, και πήρα όλα τα τσιμπήματα. Γιατί θα έπρεπε να μοιραστώ κάτι από αυτό το υπέροχο μέλι μαζί σου;» Και μετά έφυγε ο Γκινγκίλε. Ο Νγκέντε ήταν μανιώδης! Αυτός δεν ήταν τρόπος να τον αντιμετωπίσει κανείς! Αλλά ήξερε ότι θα έπαιρνε την εκδίκηση του.
Однажды несколько недель спустя Гингиле снова услышал медовый зов Нгиди. Он вспомнил вкусный мёд и снова последовал за птицей. Проведя Гингиле по кромке леса, Нгиди остановился отдохнуть на большом кусте. “Ага,” подумал Гингиле. “Должно быть на этом дереве улей.” Он быстро развёл небольшой костёр и полез по дереву с дымящейся палкой в зубах. Нгиди сидел и смотрел.
Μια μέρα αρκετές βδομάδες αργότερα Ο Γκινγκίλε άκουσε πάλι το κάλεσμα μελιού του Νγκέντε. Θυμήθηκε το νόστιμο μέλι, και πρόθυμα ακολούθησε το πουλί μια ακόμη φορά. Αφού οδήγησε τον Γκινγκίλε στην άκρη του δάσους, ο Νγκέντε σταμάτησε να ξεκουραστεί σε ένα μεγάλη ακακία. «Αχά» σκέφτηκε ο Γκινγκίλε. «Η κυψέλη πρέπει να είναι σε αυτό το δέντρο.» Έκανε γρήγορα τη μικρή φωτιά του και ξεκίνησε να σκαρφαλώνει, το καπνιστό κλαδί στα δόντια του. Ο Νγκέντε κάθισε και παρακολουθούσε.
Гингиле лез и удивлялся, что не слышит привычного жужжания. “наверное, улей глубоко в ветвях,” подумал он. Он подтянулся к другой ветке. Но вместо улья он увидел лицо леопарда! Леопард был очень рассержен, что кто-то так грубо прерывает его сон. Он сузил глаза и показал свои очень большие и острые зубы.
Ο Γκινγκίλε σκαρφάλωσε, αναρωτιώντας γιατί δεν άκουγε το συνηθισμένο βούισμα. «Ίσως η κυψέλη να είναι βαθιά στο δέντρο» σκέφτηκε. Ανέβηκε σε άλλο κλαδί. Αλλά αντί για την κυψέλη, τον κοιτούσε στο πρόσωπο μια λεοπάρδαλη! Η λεοπάρδαλη ήταν πολύ θυμωμένη που της διέκοψαν απότομα τον ύπνο της. Στένεψε τα μάτια της, και άνοιξε το στόμα της να δείξει τα πολύ φαρδιά και πολύ κοφτερά δόντια της.
Гингиле успел слезть с дерева до того как Леопард смог дотянуться до него. В этой спешке он пропустил ветку, упал на землю и подвернул щиколотку. Он побежал как можно быстрее. К счастью для него, Леопард был еще слишком сонный чтобы гнаться за ним. Так Нгиди отомстил Гингили, а Гингили получил свой урок.
Πριν η λεοπάρδαλη μπορέσει να τσιμπήσει τον Γκινγκίλε, αυτός κατέβηκε από το δέντρο. Στη βιασύνη του στραβοπάτησε σε ένα κλαδί, έπεσε με ένα βαρύ θόρυβο στο έδαφος, και στραμπούλησε τον αστράγαλό του. Κούτσανε μακριά όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Ευτυχώς για αυτόν, η Λεοπάρδαλη ήταν πολύ νυσταγμένη για να τον κυνηγήσει. Ο Νγκέντε, ο Οδηγός Μελιού, είχε την εκδίκηση του. Και ο Γκινγκίλε έμαθε το μάθημα του.
Теперь, когда дети Гингиле слышат историю Нгиди, они уважают маленькую птичку. Когда они собирают мёд, они не забывают оставить самую большую часть сот для птицы!
Και έτσι, όταν τα παιδιά του Γκινγκίλε ακούνε την ιστορία του Νγκέντε, έχουν σεβασμό για το μικρό πουλί. Κάθε φορά που τρυγούν μέλι, φροντίζουν σίγουρα να αφήσουν το μεγαλύτερο κομμάτι της κερήθρας για τον Οδηγό Μελιού!
