In aglomeratul oraș Nairobi, departe de o viață îngrijită acasă, trăia un grup de băieți lipsiți de adăpost. Întâmpinau fiecare zi după cum venea. Într-o dimineață, băieții își strângeau rogojinile după ce dormiseră pe trotuarul rece. Ca să alunge frigul au aprins un foc din gunoaie. Printre băieții din grup era și Magozwe. El era cel mai tânăr.
Στην πολυσύχναστη πόλη της Ναϊρόμπι, μακριά από κανένα στοργικό σπίτι, ζούσε μια ομάδα άστεγων αγοριών. Ζήσανε τα αγόρια μέρα με τη μέρα. Ένα πρωί, τα αγόρια μάζευαν τα χαλάκια τους μετά τον ύπνο στα κρύα πεζοδρόμια. Για να διώξουν το κρύο αυτοί άναψαν μια φωτιά με σκουπίδια. Μεταξύ της ομάδας των αγοριών ήταν ο Μαγκόζουε. Ήταν αυτός ο πιο νέος.
Când părinții lui Magozwe au murit, el avea doar cinci ani. A mers să stea cu unchiul său. Acestui om nu i-a păsat de copil. Nu i-a dat lui Magozwe destulă hrană. El l-a pus pe băiat să facă multă muncă grea.
Όταν πέθαναν οι γονείς του Μαγκόζουε, ήταν μόνο πέντε χρονών. Πήγε να ζήσει με τον θείο του. Αυτός ο άντρας δεν φρόντιζε το παιδί. Δεν έδινε στον Μαγκόζουε αρκετά να φάει. Έβαζε το αγόρι να κάνει πολύ σκληρή δουλειά.
Dacă Magozwe se plângea sau îi punea întrebări, unchiul său îl bătea. Când Magozwe a întrebat dacă poate merge la școală, unchiul său l-a bătut și i-a spus: “Ești prea prost ca să înveți orice.” Dupa trei ani de astfel de tratament Magozwe a fugit de la unchiul său. A început să trăiască pe stradă.
Αν ο Μαγκόζουε παραπονιόταν ή αμφισβητούσε, ο θείος του τον χτυπούσε. Όταν ο Μαγκόζουε ρώτησε αν μπορούσε να πάει σχολείο, ο θείος του τον χτύπησε και είπε: «Εσύ είσαι πολύ χαζός για να μάθεις οτιδήποτε.» Μετά από τρία χρόνια αυτής της μεταχείρισης ο Μαγκόζουε έφυγε από το θείο του. Άρχισε να ζει στο δρόμο.
Viața pe stradă era dificilă și cei mai mulți dintre băieți se luptau zilnic doar pentru a căpăta de mâncare. Uneori erau arestați, uneori erau bătuți. Când erau bolnavi nu era nimeni care să-i ajute. Grupul depindea de banii de la cerșit, și de la vânzarea materialelor plastice și a altor reciclări. Viața era și mai dificilă din cauza luptelor cu grupuri rivale care doreau controlul asupra unor părți ale orașului.
Η ζωή στο δρόμο ήταν δύσκολη και τα περισσότερα από τα αγόρια αγωνίζονταν καθημερινά μόνο για να πάρουν λίγο φαγητό. Μερικές φορές συλλαμβάνονταν, μερικές φορές χτυπιόνταν. Όταν αρρωσταίνουν, δεν υπήρχε κανείς που θα μπορουσα να τους φροντίσει. Η ομάδα συντηρούνταν από τα λίγα χρήματα που έπαιρναν από τη ζητιανιά, και από την πούληση πλαστικών και άλλων ανακυκλώσιμων. Η ζωή ήταν ακόμη πιο δύσκολη εξαιτίας των τσακωμών με αντίπαλες ομάδες που ήθελαν έλεγχο των μερών της πόλης.
Într-o zi, în timp ce Magozwe se uita prin lăzile de gunoi, a găsit o carte de povești veche, flenduroasă. A curățat murdăria de pe ea și a pus-o în sacul lui. După aceea, în fiecare zi, el scotea cartea și se uita la poze. Nu știa cum să citeasca cuvintele.
Μια μέρα ενώ ο Μαγκόζουε έψαχνε μέσα στα σκουπίδια, βρήκε ένα παλιό κουρελιασμένο βιβλίο ιστοριών. Καθάρισε τη βρωμιά από πάνω και το έβαλε στον σάκο του. Κάθε μέρα από τότε θα βγάζει συχνά το βιβλίο και θα κοίταζει τις εικόνες. Δεν ήξερε πώς να διαβάζει τις λέξεις.
Imaginile spuneau povestea unui băiat care a crescut și a devenit pilot. Magozwe visa cu ochii deschisi despre a fi pilot. Uneori, își închipuia că el era băiatul din poveste.
Οι εικόνες έλεγαν την ιστορία ενός αγοριού που μεγάλωσε να γίνει πιλότος. Ο Μαγκόζουε θα ονειρευόταν ότι ήταν πιλότος. Μερικές φορές, φαντάστηκε ότι ήταν το αγόρι της ιστορίας.
Era frig și Magozwe stătea pe drum cerșind. Un bărbat s-a îndreptat spre el. “Bună, sunt Thomas. Lucrez aici aproape, într-un loc unde poți căpăta ceva mâncare,” a spus bărbatul. A arătat cu degetul o casă galbenă cu un acoperiș albastru. “Sper că vei merge acolo să capeți ceva mâncare?” a întrebat el. Magozwe s-a uitat la bărbat, și apoi la casă. “Poate” a spus și s-a îndepărtat.
Ήταν κρύο και ο Μαγκόζουε στεκόταν στο δρόμο ζητιανεύοντας. Ένας άντρας τον πλησίασε. «Γειά, εγώ είμαι ο Τόμας. Δουλεύω εδώ κοντά, σ’ ένα μέρος που μπορείς να πάρεις κάτι να φας» είπε ο άντρας. Έδειξε ένα κίτρινο σπίτι με μπλε σκεπή. «Ελπίζω ότι θα πας εκεί να πάρεις λίγο φαγητό;» ρώτησε. Ο Μαγκόζουε κοίταξε τον άνδρα, και μετά το σπίτι. «Ίσως» είπε, και έφυγε.
De-a lungul lunilor care au urmat, băieții fără adăpost s-au obișnuit să-l vadă pe Thomas în preajmă. Era serios și răbdător, niciodată nepoliticos sau lipsit de respect. Unii dintre băieți începuseră să meargă la casa galbenă și albastră să capete mâncare la prânz.
Κατά τους μήνες που ακολούθησαν, τα άστεγα αγόρια συνήθιζαν να βλέπουν τον Τόμας γύρω. Του άρεσε να μιλάει στους ανθρώπους, ειδικά στους ανθρώπους που ζούσαν στους δρόμους. Ο Τόμας άκουγε τις ιστορίες από τις ζωές των ανθρώπων. Ήταν σοβαρός και υπομονετικός, ποτέ αγενής ή ασεβής. Μερικά από τα αγόρια άρχισαν να πηγαίνουν στο κίτρινο και μπλε σπίτι για να πάρουν φαγητό το μεσημέρι.
Magozwe stătea pe trotuar uitându-se la cartea lui cu poze când Thomas s-a așezat lângă el. “Despre ce este povestea?” a întrebat Thomas. “Este despre un băiat care devine pilot,” a răspuns Magozwe. “Cum se numește băiatul?” a întrebat Thomas. “Nu stiu, nu pot citi,” a spus încet Magozwe.
Ο Μαγκόζουε καθόταν στο πεζοδρόμιο κοιτάζοντας το βιβλίο με τις εικόνες όταν ο Τόμας κάθισε δίπλα του. «Ποιά είναι η ιστορία;» ρώτησε ο Τόμας. «Είναι για ένα αγόρι που γίνεται πιλότος» απάντησε ο Μαγκόζουε. «Ποιό είναι το όνομα του αγοριού;» ρώτησε ο Τόμας. «Δεν ξέρω, δεν μπορώ να διαβάσω» είπε ο Μαγκόζουε ήσυχα.
Când se întâlneau, Magozwe a început să-i spuna lui Thomas povestea lui. Era povestea despre unchiul său și de ce el a fugit. Thomas nu vorbea mult, și nu i-a zis lui Magozwe ce să facă, dar întotdeauna asculta cu atenție. Uneori vorbeau în timp ce mâncau la casa cu acoperiș albastru.
Όταν συναντήθηκαν, ο Μαγκόζουε άρχισε να λέει την δική του ιστορία στον Τόμας. Ήταν η ιστορία του θείου του και γιατί έφυγε από εκει. Ο Τόμας δεν μιλούσε πολύ, και δεν έλεγε στον Μαγκόζουε τι πρέπει να κάνει, όμως άκουγε πάντα προσεκτικά. Μερικές φορές θα μιλούσαν ενώ έτρωγαν στο σπίτι με τη μπλε σκεπή.
In jurul celei de-a zecea zi de nastere a lui Magozwe, Thomas i-a dat o carte de povești nouă. Era o poveste despre un băiat care a devenit un jucător de fotbal renumit. Thomas i-a citit povestea lui Magozwe de multe ori, până într-o zi când a spus: “Cred ca e timpul să mergi la școală și să înveți să citești. Tu ce crezi?” Thomas a explicat că știe un loc unde copiii pot locui și merge la școală.
Γύρω στα δέκατα γενέθλια του Μαγκόζουε, ο Τόμας του έδωσε ένα βιβλίο με ιστορίες. Ήταν μια ιστορία για ένα αγόρι του χωριού που μεγάλωσε για να γίνει ένας διάσημος ποδοσφαιριστής. Ο Τόμας διάβασε την ιστορία στον Μαγκόζουε πολλές φορές, μέχρι που μια μέρα είπε: «Νομίζω ότι είναι καιρός να πας σχολείο και να μάθεις να διαβάσεις. Τι νομίζεις;» Ο Τόμας εξήγησε ότι ήξερε ένα μέρος που τα παιδιά μπορούν να μένουν, και να πηγαίνουν σχολείο.
Magozwe s-a gândit despre acest loc nou și despre a merge la școală. Dar dacă unchiul lui avea dreptate și el era prea prost să învețe ceva? Dar dacă îl vor bate în acest nou loc? Îi era teamă. “Poate e mai bine să continui să trăiesc pe stradă,” se gândea el.
Ο Μαγκόζουε σκέφτηκε για το νέο αυτό μέρος, και για να πάει σχολείο. Τι θα γίνει αν ο θείος του ήταν σωστός και αυτός ήταν πολύ χαζός για να μάθει οτιδήποτε; Κι αν τον χτυπούσαν στο νέο αυτό μέρος; Φοβόταν. «Ίσως είναι καλύτερα να μείνω στο δρόμο» σκέφτηκε.
Și-a împărtășit temerile cu Thomas. De-a lungul timpului bărbatul l-a asigurat pe băiat că viața poate fi mai bună în noul loc.
Μοιράστηκε τους φόβους του με τον Τόμας. Με το πέρασμα του χρόνου ο άντρας διαβεβαίωσε το αγόρι ότι η ζωή μπορούσε να είναι καλύτερη στο νέο αυτό μέρος.
Si astfel Magozwe s-a mutat într-o cameră într-o casă cu un acoperiș verde. Împărțea camera cu alți doi băieți. Toți împreună erau zece copii care locuiau în acea casă. Alături de Mătușa Cissy și soțul ei, trei câini, o pisică și o capră bătrână.
Και έτσι ο Μαγκόζουε μπήκε μέσα σ’ ένα δωμάτιο σ’ ένα σπίτι με πράσινη σκεπή. Μοιράστηκε το δωμάτιο με δυο άλλα αγόρια. Όλοι μαζί ήταν δέκα παιδιά που ζούσαν σε εκείνο το σπίτι. Μαζί με τη Θεία Σίσσυ και τον συζυγό της, τρία σκυλιά, μια γάτα, και μια γριά κατσίκα.
Magozwe a început școala și era dificil. Avea mult de recuperat. Uneori vroia să renunțe. Dar se gândea la pilotul și jucătorul de fotbal din cărțile de povești. La fel ca ei, el nu a renunțat.
Ο Μαγκόζουε άρχισε το σχολείο, και αυτό ήταν πολύ δύσκολο. Είχε πάρα πολλά να μάθει. Μερικές φορές ήθελε να σταματήσει. Αλλά σκέφτηκε για τον πιλότο και τον ποδοσφαιριστή στο βιβλίο με τις ιστορίες. Σαν αυτούς, δεν σταμάτησε.
Magozwe ședea în curtea casei cu acoperiș verde, citind o carte de povești de la școală. Thomas a venit și s-a așezat lângă el. “Despre ce este povestea?” a întrebat Thomas. “Este despre un băiat care devine învățător” a răspuns Magozwe. “Care este numele băiatului?” a întrebat Thomas. “Numele lui e Magozwe” a spus, cu un zâmbet, Magozwe.
Ο Μαγκόζουε καθόταν στην αυλή στο σπίτι με την πράσινη σκεπή, διαβάζοντας ένα βιβλίο με ιστορίες από το σχολείο. Ο Τόμας ήρθε και κάθισε δίπλα του. «Ποιά είναι η ιστορία;» ρώτησε ο Τόμας. «Είναι για ένα αγόρι που γίνεται δάσκαλος» απάντησε ο Μαγκόζουε. «Ποιό είναι το όνομα του αγοριού;» ρώτησε ο Τόμας. «Το όνομα του είναι Μαγκόζουε» είπε ο Μαγκόζουε χαμογελώντας.
