Egy nap a nyúl a folyóparton sétált.
Μια μέρα, το Κουνέλι περπατούσε δίπλα στο ποτάμι.
A víziló is arra járt, éppen szép zöld füvet evett.
Ο Ιπποπόταμος ήταν εκεί επίσης, πηγαίνοντας μια βόλτα και τρώγοντας κάποιο ωραίο πράσινο γρασίδι.
A víziló nem vette észre a nyulat és véletlenül rálépett a lábára. “Te víziló! Nem látod, hogy a lábamon állsz?” - kiabálta a nyúl.
Ο Ιπποπόταμος δεν είδε ότι το Κουνέλι ήταν εκεί και τυχαία πάτησε το πόδι του Κουνελιού. Το Κουνέλι άρχισε να φωνάζει στον Ιπποπόταμο: «Εσύ Ιπποπόταμε! Δεν μπορείς να δεις ότι πατάς το πόδι μου;»
“Nagyon sajnálom! Nem vettelek észre. Kérlek, bocsáss meg nekem!” - kérte a víziló. De a nyúl nem hallgatta meg, hanem tovább kiabált. “Direkt csináltad! Egy nap majd megfizetsz ezért!”
Ο Ιπποπόταμος απολογήθηκε στο Κουνέλι: «Λυπάμαι πολύ. Δεν σε είδα. Σε παρακαλώ συγχώρεσε με!» Αλλά το Κουνέλι δεν άκουσε και άρχισε να ουρλιάζει στον Ιπποπόταμο: «Το έκανες σκόπιμα! Κάποια μέρα θα δεις! Θα το πληρώσεις!»
A nyúl megkereste a tüzet és így szólt: “A víziló a lábamra lépett. Menj és égesd meg, amikor kijön a vízből füvet enni.” “Rendben nyúl, megteszem, amit kértél.” - válaszolta barátjának a tűz.
Το Κουνέλι πήγε να βρει τη Φωτιά και είπε: «Πήγαινε να κάψεις τον Ιπποπόταμο όταν βγαίνει από το νερό να φάει γρασίδι. Αυτή με πάτησε!» Η Φωτιά απάντησε: «Κανένα πρόβλήμα, Κουνέλι, φίλε μου. Θα κάνω ακριβώς αυτό που ζητάς».
Egyszer csak, amikor a víziló a folyótól messze füvet evett, huss, jött a tűz a lángjával. A víziló szőre lángra kapott.
Αργότερα, ο Ιπποπόταμος έτρωγε γρασίδι μακριά από το ποτάμι όταν: «Φουυ!» η Φωτιά ξέσπασε σε φλόγα. Οι φλόγες άρχισαν να καίνε τα μαλλιά του Ιπποπόταμου.
A víziló sírni kezdett, és berohant a folyóba. Az összes szőre leégett a tűzben. “Leégett a szőröm a tűzben!” - sírt a víziló - “Eltűnt a szőröm! Eltűnt a gyönyörű szőröm!”
Ο Ιπποπόταμος ξεκίνησε να κλαίει και έτρεξε για το νερό. Όλα τα μαλλιά της κάηκαν από τη φωτιά. Ο Ιπποπόταμος συνέχισε να κλαίει: «Τα μαλλιά μου έχουν καεί στη φωτιά! Τα μαλλιά μου έχουν φύγει όλα! Τα όμορφα μαλλιά μου!»
A nyúl boldog volt, hogy a víziló szőre leégett. És ettől a naptól kezdve a vízilovak soha sem merészkednek messzire a víztől, mert félnek a tűztől.
Το Κουνέλι ήταν χαρούμενο που τα μαλλιά του Ιπποπόταμου κάηκαν. Και μέχρι σήμερα, από το φόβο της φωτιάς, ο Ιπποπόταμος δεν πηγαίνει ποτέ μακριά από το νερό.
