Ο Οντόνγκο και η Απίυο ζούσαν στην πόλη με τον πατέρα τους. Περίμεναν ανυπόμονα τις διακοπές. Όχι μόνο επειδή το σχολείο ήταν κλειστό, αλλά επειδή θα πήγαιναν να επισκεφτούν τη γιαγιά τους. Αυτή ζούσε σε ένα ψαροχώρι κοντά σε μια μεγάλη λίμνη.
ئۆدۆنگو و ئاپیۆ خۆشحاڵ بوون لەبەر ئەوەی كاتی ئەوە بوو که دوبارە سه‌ردانی نه‌نکیان بکه‌نه‌وه. شه‌وی پێشتر که‌ل و په‌له‌کانیان له جانتای هاویشتن و خۆیان ئامادە کرد بۆ گەشتێكی دورودرێژ بۆ گوندەكەی نه‌نکیان. ئەوان خەویان لێ نەكەوت وبە درێژای شەو سەبارەت بە پشوەكە قسەیان كرد.
Ο Οντόνγκο και η Απίυο ήταν ενθουσιασμένοι επειδή ήταν ώρα να επισκεφτούν τη γιαγιά τους πάλι. Την νύχτα πριν, έφτιαξαν τις τσάντες τους και ετοιμάστηκαν για το μακρινό ταξίδι στο χωριό της. Δεν μπορούσαν να κοιμηθούν και μιλούσαν όλη τη νύχτα για τις διακοπές.
بەرەبەیانی زووی رۆژی داهاتو ئەوان بە ئوتۆمبیلی باوكیان بەرەو گوندەكە بەڕێكەوتن. ئەوان به لای چیاكان و ئاژەڵە كێویەكان و كێڵگە چاییه‌کاندا لێیانخوڕی. ئەوان ئوتۆمبیله‌کانیان دەژمارد و گۆرانیان دەگوت.
Νωρίς το επόμενο πρωί, έφυγαν για το χωριό με το αυτοκίνητο του πατέρα τους. Οδηγούσαν μέσα από βουνά, άγρια ζώα και φυτείες τσαγιού. Μετρούσαν αυτοκίνητα και τραγουδούσαν τραγούδια.
دوای ماوەیەك منداڵەكان ماندوو بوون و خەویان لێکه‌وت.
Μετά από λίγο, τα παιδιά ήταν κουρασμένα και κοιμήθηκαν.
باوكیان، ئۆدۆنگۆ و ئاپیۆی کاتێک گه‌یشتنه گوندەكە لە خەو هەستاند. ئەوان چاویان به “نیارـ کانیادا”، نه‌نکیان که‌وت كە لەسەر حەسیرێك لەبن دارێك پشووی دهدا. نیار-كانیادا به زمانی “لو” بە مانای “كچی گه‌لی كانیادا” دێت. ئەو ژنێكی بە توانا و جوان بوو.
Ο πατέρας ξύπνησε τον Οντόνγκο και την Απίυο όταν έφτασαν στο χωριό. Βρήκαν την Νυαρ-Κανυάδα, τη γιαγιά τους, να ξεκουράζεται σε ένα χαλάκι κάτω από ένα δέντρο. Νυαρ-Κανυάδα στα Λούο, σημαίνει «κόρη των ανθρώπων της Κανυάδα». Ήταν μια δυνατή και όμορφη γυναίκα.
نیار-كانیادا بە خێرهاتنی كردن و لە خۆشحاڵیان له ژوورەوە دەستی به سەما كردن و گۆرانی گوتن کرد. نەوەكانی زۆر به خۆشحاڵیه‌وه چاوه‌ڕێی ئه‌وه بوون هه‌تا هه‌رچی زووه ئەو دیاریانەی بدەنێ كە لەشارەو لەگەڵ خۆیان هێنابوو. ئۆدۆنگۆ گوتی: “لە پێشدا دیاریەكەی من بكەوە.” ئاپیۆش گوتی: نا، دیاریەكەی من لە پێشدا بكەوە!”
Η Νυαρ-Κανυάδα τους υποδέχτηκε μέσα στο σπίτι και χόρεψε γύρω από το δωμάτιο τραγουδώντας με χαρά. Τα εγγόνια της ήταν ενθουσιασμένα να της δώσουν τα δώρα που αγόρασαν από την πόλη. «Πρώτα άνοιξε το δώρο μου» είπε ο Οντόνγκο. «Όχι το δώρο μου πρώτα!» είπε η Απίυο.
پاش ئەوەی كە ئەو دیاریەكانی كردەوە، نیار-كانیادا بە پێی داب و نەریتەكانی خۆیان سوپاس و پێزانینی ئاراستە كردن.
Αφού άνοιξε τα δώρα, η Νυαρ-Κανυάδα ευλόγησε τα εγγόνια της με ένα παραδοσιακό τρόπο.
Την επόμενη μέρα, ο πατέρας των παιδιών οδήγησε πίσω στην πόλη αφήνοντας αυτούς με τη Νυαρ-Κανυάδα.
ئۆدۆنگۆ و ئاپیۆ لە كاروبارەكانی ماڵەوە یارمەتی نه‌نکیان دا. ئەوان ئاو و داریان ده‌هێنا. ئەوان لە کۆخی مریشكەكان هێلكەكانیان كۆكردەوە و سەوزیەكانیشیان لە باخچەكە لێده‌کرده‌وه.
Ο Οντόνγκο και η Απίυο βοήθησαν τη γιαγιά τους με τις δουλειές του σπιτιού. Έφεραν νερό και καυσόξυλα. Μάζεψαν αυγά από τα κοτόπουλα και έβγαλαν πράσινα από τον κήπο.
Η Νυαρ-Κανυάδα δίδαξε στα εγγόνια της να φτιάχνουν ελαφρύ χυλό Ουγκάλι να τρώνε με στιφάδο. Τους έδειξε πώς να φτιάχνουν ρύζι καρύδας να τρώνε μαζί με ψητό ψάρι.
Ένα πρωί, ο Οντόνγκο πήγε τις αγελάδες της γιαγιάς του να βοσκήσουν. Οι αγελάδες έτρεξαν στο χωράφι του γείτονα. Ο γείτονας θύμωσε με τον Οντόνγκο. Αυτός απείλησε να κρατήσει τις αγελάδες επειδή έφαγαν την σοδειά του. Μετά από εκείνη τη μέρα, το αγόρι ήταν σίγουρο ότι οι αγελάδες δεν θα δημιουργούσαν πρόβλημα ξανά.
Μια άλλη μέρα, τα παιδιά πήγαν στην αγορά με τη Νυαρ-Κανυάδα. Είχε ένα πάγκο να πουλάει λαχανικά, ζάχαρη και σαπούνι. Στην Απίυο άρεσε να λέει στους πελάτες την τιμή των προϊόντων. Ο Οντόνγκο θα συσκευάζει τα προϊόντα που αγόραζαν οι πελάτες.
Αλλά τόσο σύντομα οι διακοπές τελείωσαν και τα παιδιά έπρεπε να γυρίσουν πίσω στην πόλη. Η Νυαρ-Κανυάδα έδωσε στον Οντόνγκο ένα σκούφο και στην Απίυο ένα πουλόβερ. Ετοίμασε φαγητό για το ταξίδι τους.
Όταν ήρθε ο πατέρας τους να τους πάρει, αυτοί δεν ήθελαν να φύγουν. Τα παιδιά παρακάλεσαν τη Νυαρ-Κανυάδα να πάει με αυτούς στην πόλη. Αυτή χαμογέλασε και είπε: «Εγώ είμαι τόσο ηλικιωμένη για την πόλη. Εγώ θα περιμένω εσάς να έρθετε στο χωριό μου πάλι».
ئۆدۆنگۆ و ئاپیۆ زۆر بەگەرمی هەردووكیان لە ئامێزیان گرت و ماڵئاویان لێکرد.
Ο Οντόνγκο και η Απίυο μαζί την αγκάλιασαν σφιχτά και είπαν αντίο.
كاتێ ئۆدۆنگۆ و ئاپیۆ بۆ قوتابخانە گەڕانەوە، ژیانی گوندەكەیان بۆ هاوڕێكانیان باس كرد. هەندێك لە منداڵەكان پێیان وابوو كە ژیان لە شار خۆشه. هێندێکیشیان پێیان وابوو گوند خۆشتره. بەڵام له هه‌مووی گرینگتر ئه‌وه بوو که گشتیان پێیان وابوو که ئۆدۆنگۆ و ئایپۆنه‌نکێکی زۆر باشیان هه‌یه.
Όταν ο Οντόνγκο και η Απίυο επέστρεψαν στο σχολείο, είπαν στους φίλους τους για τη ζωή στο χωριό. Μερικά παιδιά ένιωσαν ότι η ζωή στην πόλη ήταν καλή. Άλλα ένιωσαν ότι στο χωριό ήταν καλύτερα. Αλλά πάνω απ’ όλα, όλοι συμφώνησαν ότι ο Οντόνγκο και η Απίυο είχαν μια καταπληκτική γιαγιά!
