একদিন খুব সকালে ভুসির দাদী ভুসিকে ডাকলেন, “ভুসি, এই ডিম তোমার মা-বাবার কাছে নিয়ে যাও। তাঁরা তোমার বোনের বিয়ে উপলক্ষে একটি বড় কেক বানাবেন।”
Νωρίς το πρωί η γιαγιά του Βούσι τον κάλεσε: «Βούσι, σε παρακαλώ πήγανε αυτό το αυγό στους γονείς σου. θέλουν να φτιάξουν ένα μεγάλο κέικ για το γάμο της αδερφής σου».
তার মা-বাবার বাড়ি যাবার পথে, ভুসির দু’টো ছেলের সাথে দেখা হল যারা ফল পাড়ছিল। একটি ছেলে ভুসির থেকে ডিম কেড়ে নেয় এবং গাছের দিকে ছুঁড়ে মারে। ডিম ভেঙে যায়।
Στο δρόμο για τους γονείς του, ο Βούσι συνάντησε δύο αγόρια να μαζεύουν φρούτα. Ένα αγόρι άρπαξε το αυγό από τον Βούσι και το πέταξε σε ένα δέντρο. Το αυγό έσπασε.
“একি করলে তুমি?” ভুসি চিৎকার দিয়ে বলল। “এই ডিম কেকের জন্য ছিল। কেকটি আমার বোনের বিয়ের জন্য ছিল। আমার বোন কি বলবে যদি কোনো বিয়ের কেক না থাকে?”
«Τι έχεις κάνει;» φώναξε ο Βούσι. «Αυτό το αυγό ήταν για ένα κέικ. Το κέικ ήταν για το γάμο της αδερφής μου. Τι θα λέει η αδερφή μου αν δεν υπάρχει γαμήλιο κέικ;»
ছেলেগুলো ভুসিকে উত্যক্ত করার জন্য অনুতপ্ত হল। “আমরা কেকের ব্যাপারে কোনও সাহায্য করতে পারবনা, কিন্তু এই ছড়িটি তোমার বোনের জন্য,” একজন বলল। ভুসি তার যাত্রা অব্যাহত রাখল।
Τα αγόρια λυπήθηκαν που πείραξαν τον Βούσι. «Εμείς δεν μπορούμε να βοηθήσουμε για το κέικ, αλλά εδώ υπάρχει ένα ραβδί για περπάτημα για την αδερφή σου» είπε ένας. Ο Βούσι συνέχισε το ταξίδι του.
পথিমধ্যে তার দু’জন লোকের সাথে দেখা হল যারা বাড়ি বানাচ্ছিলেন। “আমরা কি এই শক্ত ছড়িটি ব্যবহার করতে পারি?” একজন জিজ্ঞেস করলেন। কিন্তু ছড়িটি বাড়ি বানানোর মত শক্ত ছিল না, এবং এটি ভেঙে গেল।
Στην πορεία αυτός συνάντησε δύο άντρες να χτίζουν ένα σπίτι. «Μπορούμε εμείς να χρησιμοποιήσουμε αυτό το δυνατό ραβδί;» ρώτησε ένας. Αλλά το ραβδί δεν ήταν αρκετά δυνατό για χτίσιμο, και έσπασε.
“একি করলেন আপনারা?” ভুসি কেঁদে বলল। “এই লাঠিটি আমার বোনের জন্য উপহার ছিল। ফল পাড়ছিল ছেলেগুলো আমাকে লাঠিটি দিয়েছে কারণ তারা কেকের ডিমটি ভেঙে ফেলেছিল। কেকটি আমার বোনের বিয়ের জন্য ছিল। এখন কোনও ডিম নেই, কোনও কেক নেই, আর কোনও উপহার নেই। আমার বোন কি বলবে?”
«Τι έχεις κάνει;» φώναξε ο Βούσι. «Αυτό το ραβδί ήταν ένα δώρο για την αδερφή μου. Οι συλλέκτες φρούτων μου έδωσαν το ραβδί επειδή έσπασαν το αυγό για το κέικ. Το κέικ ήταν για το γάμο της αδερφής μου. Τώρα δεν υπάρχει ούτε αυγό, ούτε κέικ, ούτε και δώρο. Τι θα λέει η αδερφή μου;»
নির্মাতারা ছড়িটি ভেঙে ফেলার জন্য অনুতপ্ত হল। “আমরা কেকের ব্যাপারে কোনও সাহায্য করতে পারবনা, কিন্তু এই কিছু ছাওনি দেয়ার খড় তোমার বোনের জন্য,” একজন বললেন। এবং ভুসি তার যাত্রা অব্যাহত রাখল।
Οι χτίστες λυπήθηκαν που έσπασαν το ραβδί. «Εμείς δεν μπορούμε να βοηθήσουμε με το κέικ, αλλά εδώ υπάρχει λίγο άχυρο για την αδερφή σου» είπε ένας. Και έτσι ο Βούσι συνέχισε το ταξίδι του.
পথিমধ্যে ভুসির একজন কৃষক এবং একটি গরুর সাথে দেখা হল। “কি সুস্বাদু খড়, আমি কি ছোট এক কামড় খেতে পারি?” গরুটি জিজ্ঞেস করল। কিন্তু খড়গুলো এতই মজাদার ছিল যে গরুটি সবগুলোই খেয়ে ফেলল!
Στην πορεία, ο Βούσι συνάντησε έναν αγρότη και μια αγελάδα. «Τι νόστιμο άχυρο, μπορώ να έχω μια μπουκιά;» ρώτησε η αγελάδα. Αλλά το άχυρο ήταν τόσο νόστιμο που η αγελάδα το έφαγε όλο!
“একি করলে তুমি?” ভুসি কেঁদে বলল। “এই খড় আমার বোনের জন্য উপহার ছিল। নির্মাতারা এই খড় আমাকে দিয়েছিলেন কারণ তাঁরা ফল পাড়ছিল ছেলেগুলির দেয়া ছড়িটি ভেঙে ফেলেছিল। ছেলেগুলো আমাকে ছড়িটি দিয়েছিল কারণ তারা কেকের ডিম ভেঙে ফেলেছিল। কেকটি আমার বোনের বিয়ের জন্য ছিল। এখন কোনও ডিম নেই, কোনও কেক নেই, আর কোনও উপহার নেই। আমার বোন কি বলবে?”
«Τι έχεις κάνει;» φώναξε ο Βούσι. Αυτό το άχυρο ήταν δώρο για την αδερφή μου. Οι χτίστες μου έδωσαν το άχυρο επειδή αυτοί έσπασαν το ραβδί από τους συλλέκτες φρούτων. Οι συλλέκτες φρούτων μου έδωσαν το ραβδί επειδή αυτοί έσπασαν το αυγό για το κέικ της αδερφής μου. Το κέικ ήταν για το γάμο της αδερφής μου. Τώρα δεν υπάρχει ούτε αυγό, ούτε κέικ, ούτε και δώρο. Τι θα λέει η αδερφή μου;»
গরু তার লোভের কারণে অনুতপ্ত হল। কৃষক রাজি হন যে গরুটি তার বোনের জন্য উপহার হিসেবে ভুসির সাথে যেতে পারে। এবং ভুসি চলতে থাকল।
Η αγελάδα λυπήθηκε που ήταν αχόρταγη. Ο αγρότης συμφώνησε ότι η αγελάδα μπορούσε να πάει με τον Βούσι ως δώρο για την αδερφή του. Και έτσι ο Βούσι συνέχισε.
কিন্তু গরুটি রাতের খাবারের সময় আবার কৃষকের কাছে ফিরে গেল। এবং ভুসি যাত্রাপথে হারিয়ে গেল। সে তার বোনের বিয়েতে অনেক দেরীতে পৌঁছল। অতিথিরা ইতিমধ্যে খাবার খাওয়া শুরু করে দিয়েছিল।
Αλλά η αγελάδα έτρεξε πίσω στον αγρότη την ώρα του δείπνου. Και ο Βούσι χάθηκε στο ταξίδι του. Έφτασε πολύ αργά για το γάμο της αδερφής του. Οι καλεσμένοι ήδη έτρωγαν.
“আমি এখন কি করব?” ভুসি কেঁদে বলল। “যেই গরুটি পালিয়ে গেল তা ছিল নির্মাতাদের দেয়া খড়ের বদলে পাওয়া উপহার। নির্মাতারা এই খড় আমাকে দিয়েছিলেন কারণ তাঁরা ফল পাড়ছিল ছেলেগুলির দেয়া ছড়িটি ভেঙে ফেলেছিল। ছেলেগুলো আমাকে ছড়িটি দিয়েছিল কারণ তারা কেকের ডিম ভেঙে ফেলেছিল। কেকটি আমার বোনের বিয়ের জন্য ছিল। এখন কোনও ডিম নেই, কোনও কেক নেই, আর কোনও উপহার নেই।”
«Τι πρέπει να κάνω;» φώναξε ο Βούσι. «Η αγελάδα που έφυγε ήταν ένα δώρο, σε αντάλλαγμα για το άχυρο που μου έδωσαν οι χτίστες. Οι χτίστες μου έδωσαν το άχυρο επειδή έσπασαν το ραβδί από τους συλλέκτες φρούτων. Οι συλλέκτες φρούτων μου έδωσαν το ραβδί επειδή έσπασαν το αυγό για το κέικ. Το κέικ ήταν για το γάμο. Τώρα δεν υπάρχει ούτε αυγό, ούτε κέικ, και ούτε δώρο».
ভুসির বোন কিছুক্ষণ ভাবলেন, তারপর তিনি বললেন, “ভুসি আমার ভাই, আমি সত্যি সত্যিই উপহারের ব্যাপারে গ্রাহ্য করি না। আমি কেকের ব্যাপারেও কোনও গ্রাহ্য করি না! আমরা সবাই এখানে একসাথে আছি, আমি খুব খুশি। এখন তোমার সুন্দর জামাগুলো পরে আস এবং আমরা এই দিনটি উদযাপন করি!” এবং ভুসি ঠিক তাই করল।
Η αδερφή του Βούσι σκέφτηκε για λίγο, και μετά είπε: «Βούσι αδερφέ μου, δεν με ενδιαφέρει πραγματικά για τα δώρα. Δεν με ενδιαφέρει ακόμα για το κέικ! Εμείς είμαστε όλοι εδώ μαζί, και είμαι χαρούμενη. Τώρα φόρεσε τα κομψά σου ρούχα και ας γιορτάσουμε αυτή τη μέρα!» Και έτσι ήταν αυτό που έκανε ο Βούσι.
