নাইরোবির ব্যস্ত নগরীতে, স্নেহপরায়ন জীবন থেকে বহু দূরে, একদল গৃহহীন বালক বাস করত। তারা সবসময় নতুন দিনকে স্বাগত জানাত। এক সকালে, ছেলেগুলো ঠাণ্ডা ফুটপাথে ঘুমানোর পর মাদুর ভাঁজ করছিল। ঠাণ্ডা দূর করার জন্য, তারা আবর্জনা দিয়ে আগুণ জ্বালাল। মাগোজওয়ে ছিল এই দলের একজন। সে সবার ছোট ছিল।
Στην πολυσύχναστη πόλη της Ναϊρόμπι, μακριά από κανένα στοργικό σπίτι, ζούσε μια ομάδα άστεγων αγοριών. Ζήσανε τα αγόρια μέρα με τη μέρα. Ένα πρωί, τα αγόρια μάζευαν τα χαλάκια τους μετά τον ύπνο στα κρύα πεζοδρόμια. Για να διώξουν το κρύο αυτοί άναψαν μια φωτιά με σκουπίδια. Μεταξύ της ομάδας των αγοριών ήταν ο Μαγκόζουε. Ήταν αυτός ο πιο νέος.
মাগোজওয়ের বয়স যখন মাত্র পাঁচ বছর, তখন তার বাবা-মা মারা যায়। সে তার চাচার সাথে থাকার জন্য চলে গেল। এই লোকটি বাচ্চাটির কোনও খেয়াল রাখতেন না। তিনি মাগোজওয়েকে পর্যাপ্ত খাবার দিতেন না। তিনি ছেলেটিকে দিয়ে কঠোর পরিশ্রম করাতেন।
Όταν πέθαναν οι γονείς του Μαγκόζουε, ήταν μόνο πέντε χρονών. Πήγε να ζήσει με τον θείο του. Αυτός ο άντρας δεν φρόντιζε το παιδί. Δεν έδινε στον Μαγκόζουε αρκετά να φάει. Έβαζε το αγόρι να κάνει πολύ σκληρή δουλειά.
যদি মাগোজওয়ে কোনও নালিশ অথবা প্রশ্ন করত, তার চাচা তাকে মারধর করত। যখন মাগোজওয়ে জিজ্ঞাসা করল যে সে স্কুলে যেতে পারবে কিনা, তখন তার চাচা তাকে মারল আর বলল, “তোর মত মূর্খ কিছু শিখতে পারবেনা।” এই ব্যবহারের তিন বছর পর, মাগোজওয়ে তার চাচার কাছ থেকে পালিয়ে গেল। সে রাস্তায় বাস করা শুরু করে দিল।
Αν ο Μαγκόζουε παραπονιόταν ή αμφισβητούσε, ο θείος του τον χτυπούσε. Όταν ο Μαγκόζουε ρώτησε αν μπορούσε να πάει σχολείο, ο θείος του τον χτύπησε και είπε: «Εσύ είσαι πολύ χαζός για να μάθεις οτιδήποτε.» Μετά από τρία χρόνια αυτής της μεταχείρισης ο Μαγκόζουε έφυγε από το θείο του. Άρχισε να ζει στο δρόμο.
রাস্তার জীবন কঠিন ছিল এবং প্রায় সব ছেলেদের দৈনিক খাদ্য পেতে সংগ্রাম করতে হত। কখনো কখনো তাদের গ্রেফতার করা হত, কখনো কখনো তাদের পেটানো হত। অসুস্থ হয়ে পড়লে তাদের সাহায্য করার কেউ ছিল না। এরা ভিক্ষা করে, এবং প্লাস্টিক ও অন্যান্য পুনঃব্যবহারোপযোগী সামগ্রী বেচে আয় করা অল্প অর্থের উপর নির্ভরশীল ছিল। শহরের বিভিন্ন অংশ নিয়ন্ত্রণ করতে চাওয়া প্রতিদ্বন্দ্বী দলের সাথে লড়াইয়ের কারণে জীবন আরও কঠিন হয়ে পড়ত।
Η ζωή στο δρόμο ήταν δύσκολη και τα περισσότερα από τα αγόρια αγωνίζονταν καθημερινά μόνο για να πάρουν λίγο φαγητό. Μερικές φορές συλλαμβάνονταν, μερικές φορές χτυπιόνταν. Όταν αρρωσταίνουν, δεν υπήρχε κανείς που θα μπορουσα να τους φροντίσει. Η ομάδα συντηρούνταν από τα λίγα χρήματα που έπαιρναν από τη ζητιανιά, και από την πούληση πλαστικών και άλλων ανακυκλώσιμων. Η ζωή ήταν ακόμη πιο δύσκολη εξαιτίας των τσακωμών με αντίπαλες ομάδες που ήθελαν έλεγχο των μερών της πόλης.
একদিন মাগোজওয়ে যখন আবর্জনার মধ্যে খোঁজাখুঁজি করছিল, তখন সে একটি পুরনো ছেঁড়া গল্পের বই পেল। সে এটা থেকে ময়লা পরিষ্কার করল আর তার গাঁটরিতে এটা রাখল। তারপর থেকে সে প্রতিদিন বইটি বের করে ছবিগুলো দেখত। সে কিভাবে শব্দগুলো পড়তে হয় তা জানত না।
Μια μέρα ενώ ο Μαγκόζουε έψαχνε μέσα στα σκουπίδια, βρήκε ένα παλιό κουρελιασμένο βιβλίο ιστοριών. Καθάρισε τη βρωμιά από πάνω και το έβαλε στον σάκο του. Κάθε μέρα από τότε θα βγάζει συχνά το βιβλίο και θα κοίταζει τις εικόνες. Δεν ήξερε πώς να διαβάζει τις λέξεις.
ছবিগুলো একটি বালকের গল্প বর্ণনা করে যে বড় হয়ে একজন পাইলট হতে চায়। মাগোজওয়ে পাইলট হওয়ার স্বপ্ন দেখত। কখনো কখনো সে কল্পনা করত যে সে ওই গল্পের বালক।
Οι εικόνες έλεγαν την ιστορία ενός αγοριού που μεγάλωσε να γίνει πιλότος. Ο Μαγκόζουε θα ονειρευόταν ότι ήταν πιλότος. Μερικές φορές, φαντάστηκε ότι ήταν το αγόρι της ιστορίας.
মাগোজওয়ে অনেক ঠাণ্ডার মধ্যে রাস্তার পাশে দাঁড়িয়ে ভিক্ষা করছিল। একজন লোক তার কাছে গেল। “এই যে! আমি থমাস। আমি কাছেই এক জায়গায় কাজ করি যেখানে তুমি খাওয়ার জন্য কিছু পেতে পার,” লোকটি বলল। সে একটি নীল ছাদওয়ালা হলুদ বাড়ির দিকে ইশারা করল। “আশা করি যে তুমি কিছু খাবার পেতে সেখানে যাবে?” তিনি জিজ্ঞাসা করলেন। মাগোজওয়ে লোকটির দিকে আর তারপর বাড়িটির দিকে তাকাল। “হয়তো যাব,” সে বলল, এবং চলে গেল।
Ήταν κρύο και ο Μαγκόζουε στεκόταν στο δρόμο ζητιανεύοντας. Ένας άντρας τον πλησίασε. «Γειά, εγώ είμαι ο Τόμας. Δουλεύω εδώ κοντά, σ’ ένα μέρος που μπορείς να πάρεις κάτι να φας» είπε ο άντρας. Έδειξε ένα κίτρινο σπίτι με μπλε σκεπή. «Ελπίζω ότι θα πας εκεί να πάρεις λίγο φαγητό;» ρώτησε. Ο Μαγκόζουε κοίταξε τον άνδρα, και μετά το σπίτι. «Ίσως» είπε, και έφυγε.
পরবর্তী মাসগুলোতে গৃহহীন বালকগুলো থমাস কে আশেপাশে দেখতে অভ্যস্ত হয়ে পড়ল। তিনি মানুষের সাথে কথা বলতে পছন্দ করতেন, বিশেষতঃ রাস্তায় বাস করা মানুষদের সাথে। থমাস মানুষের জীবনের গল্পগুলো শুনতেন। তিনি গম্ভীরভাবে ধৈর্য সহকারে শুনতেন, কখনো অভদ্রতা এবং অসম্মান করতেন না। কয়েকজন বালক হলুদ ও নীল বাড়ীটিতে দুপুরের খাবারের জন্য যেতে শুরু করল।
Κατά τους μήνες που ακολούθησαν, τα άστεγα αγόρια συνήθιζαν να βλέπουν τον Τόμας γύρω. Του άρεσε να μιλάει στους ανθρώπους, ειδικά στους ανθρώπους που ζούσαν στους δρόμους. Ο Τόμας άκουγε τις ιστορίες από τις ζωές των ανθρώπων. Ήταν σοβαρός και υπομονετικός, ποτέ αγενής ή ασεβής. Μερικά από τα αγόρια άρχισαν να πηγαίνουν στο κίτρινο και μπλε σπίτι για να πάρουν φαγητό το μεσημέρι.
যখন মাগোজওয়ে ফুটপাথে বসে তার ছবির বইটি দেখছিল, তখন থমাস তার পাশে বসল। “এই গল্পটি কি নিয়ে?” থমাস জিজ্ঞাসা করলেন। “এটি একজন বালক সম্পর্কে যে একজন পাইলট হয়,” মাগোজওয়ে উত্তর দিল। “বালকটির নাম কি?” থমাস জিজ্ঞাসা করলেন। “আমি জানিনা। আমি পড়তে পারিনা।” মাগোজওয়ে শান্তভাবে বলল।
Ο Μαγκόζουε καθόταν στο πεζοδρόμιο κοιτάζοντας το βιβλίο με τις εικόνες όταν ο Τόμας κάθισε δίπλα του. «Ποιά είναι η ιστορία;» ρώτησε ο Τόμας. «Είναι για ένα αγόρι που γίνεται πιλότος» απάντησε ο Μαγκόζουε. «Ποιό είναι το όνομα του αγοριού;» ρώτησε ο Τόμας. «Δεν ξέρω, δεν μπορώ να διαβάσω» είπε ο Μαγκόζουε ήσυχα.
দেখা হবার পর থেকে মাগোজওয়ে থমাস কে নিজের গল্প বলতে শুরু করল। এটি ছিল তার চাচা এবং তার পালিয়ে যাওয়ার গল্প। থমাস বেশি কথা বলতেন না, তিনি মাগোজওয়েকে কি করতে হবে তা বলতেন না, কিন্তু তিনি সবসময় মনোযোগ দিয়ে শুনতেন। কখনো কখনো তারা নীল ছাদওয়ালা বাড়িতে খাবার খাওয়ার সময় কথা বলত।
Όταν συναντήθηκαν, ο Μαγκόζουε άρχισε να λέει την δική του ιστορία στον Τόμας. Ήταν η ιστορία του θείου του και γιατί έφυγε από εκει. Ο Τόμας δεν μιλούσε πολύ, και δεν έλεγε στον Μαγκόζουε τι πρέπει να κάνει, όμως άκουγε πάντα προσεκτικά. Μερικές φορές θα μιλούσαν ενώ έτρωγαν στο σπίτι με τη μπλε σκεπή.
মাগোজওয়ের দশম জন্মদিন কাছে আসলে থমাস তাকে একটি নতুন গল্পের বই উপহার দিলেন। এটি ছিল একজন গ্রামের বালকের গল্প যিনি বড় হয়ে একজন বিখ্যাত ফুটবল খেলোয়াড় হয়ে ছিলেন। থমাস অনেকবার মাগোজওয়েকে এই গল্পটি পড়ে শুনিয়েছেন, কিন্তু একদিন তিনি বললেন, “আমি মনে করি তোমার এখন স্কুলে যেয়ে পড়তে শিখা উচিত। তুমি কি মনে কর?” থমাস বুঝিয়ে বললেন যে তিনি একটি জায়গা সম্পর্কে জানেন, যেখানে বাচ্চারা থাকতে পারে এবং স্কুলে যেতে পারে।
Γύρω στα δέκατα γενέθλια του Μαγκόζουε, ο Τόμας του έδωσε ένα βιβλίο με ιστορίες. Ήταν μια ιστορία για ένα αγόρι του χωριού που μεγάλωσε για να γίνει ένας διάσημος ποδοσφαιριστής. Ο Τόμας διάβασε την ιστορία στον Μαγκόζουε πολλές φορές, μέχρι που μια μέρα είπε: «Νομίζω ότι είναι καιρός να πας σχολείο και να μάθεις να διαβάσεις. Τι νομίζεις;» Ο Τόμας εξήγησε ότι ήξερε ένα μέρος που τα παιδιά μπορούν να μένουν, και να πηγαίνουν σχολείο.
মাগোজওয়ে এই নতুন জায়গা এবং স্কুলে যাবার ব্যাপারে চিন্তা করল। কি হবে যদি তার চাচা সঠিক হয় এবং সে সত্যিই কিছু শিখার জন্য নির্বোধ হয়? কি হবে যদি তারা এই নতুন জায়গায় তাকে মারধর করে? সে ভয় পেয়ে গেল। “হয়তো রাস্তায় থাকাই ভাল,” সে ভাবল।
Ο Μαγκόζουε σκέφτηκε για το νέο αυτό μέρος, και για να πάει σχολείο. Τι θα γίνει αν ο θείος του ήταν σωστός και αυτός ήταν πολύ χαζός για να μάθει οτιδήποτε; Κι αν τον χτυπούσαν στο νέο αυτό μέρος; Φοβόταν. «Ίσως είναι καλύτερα να μείνω στο δρόμο» σκέφτηκε.
সে থমাসকে তার এই ভয়ের কথা জানালেন। কিছু সময় পর, লোকটি ছেলেটিকে আশ্বস্ত করলেন যে নতুন জায়গাতে জীবন আরও ভালোও হতে পারে।
Μοιράστηκε τους φόβους του με τον Τόμας. Με το πέρασμα του χρόνου ο άντρας διαβεβαίωσε το αγόρι ότι η ζωή μπορούσε να είναι καλύτερη στο νέο αυτό μέρος.
আর এই কারণে মাগোজওয়ে সবুজ ছাদওয়ালা বাড়ির একটি ঘরে চলে গেল। সে এই ঘরে আরও দুইজন ছেলের সাথে থাকত। সব মিলিয়ে দশজন বাচ্চা এই বাড়িতে বাস করত। সাথে থাকত সিসি খালা এবং তাঁর স্বামী, তিনটি কুকুর, একটি বিড়াল, আর একটি বুড়ো ছাগল।
Και έτσι ο Μαγκόζουε μπήκε μέσα σ’ ένα δωμάτιο σ’ ένα σπίτι με πράσινη σκεπή. Μοιράστηκε το δωμάτιο με δυο άλλα αγόρια. Όλοι μαζί ήταν δέκα παιδιά που ζούσαν σε εκείνο το σπίτι. Μαζί με τη Θεία Σίσσυ και τον συζυγό της, τρία σκυλιά, μια γάτα, και μια γριά κατσίκα.
মাগোজওয়ে স্কুলে যাওয়া শুরু করল আর এটি কঠিন ছিল। তার অনেক কিছু শিখা বাকি ছিল। কখনো কখনো সে হার মেনে নিতে চাইত। কিন্তু তখন সে গল্পগুলোর পাইলট এবং ফুটবল খেলোয়াড়ের কথা ভাবত। ঠিক তাদের মত, সে হার মানেনি।
Ο Μαγκόζουε άρχισε το σχολείο, και αυτό ήταν πολύ δύσκολο. Είχε πάρα πολλά να μάθει. Μερικές φορές ήθελε να σταματήσει. Αλλά σκέφτηκε για τον πιλότο και τον ποδοσφαιριστή στο βιβλίο με τις ιστορίες. Σαν αυτούς, δεν σταμάτησε.
মাগোজওয়ে সবুজ ছাদওয়ালা বাড়িটির উঠোনে বসে স্কুলের একটি গল্পের বই পড়ছিল। তখন থমাস এসে তার পাশে বসল। “এই গল্পটি কি নিয়ে?” থমাস জিজ্ঞাসা করলেন। “এটি একজন বালক সম্পর্কে যে একজন শিক্ষক হয়,” মাগোজওয়ে উত্তর দিল। “বালকটির নাম কি?” থমাস জিজ্ঞাসা করলেন। “তার নাম মাগোজওয়ে,” মাগোজওয়ে হেসে বলল।
Ο Μαγκόζουε καθόταν στην αυλή στο σπίτι με την πράσινη σκεπή, διαβάζοντας ένα βιβλίο με ιστορίες από το σχολείο. Ο Τόμας ήρθε και κάθισε δίπλα του. «Ποιά είναι η ιστορία;» ρώτησε ο Τόμας. «Είναι για ένα αγόρι που γίνεται δάσκαλος» απάντησε ο Μαγκόζουε. «Ποιό είναι το όνομα του αγοριού;» ρώτησε ο Τόμας. «Το όνομα του είναι Μαγκόζουε» είπε ο Μαγκόζουε χαμογελώντας.
