এককালে, মুরগী এবং ঈগল বন্ধু ছিল। তারা অন্যান্য পাখিদের সাথে শান্তিতে বাস করত। তাদের কেউই উড়তে পারতো না।
Μια φορά και έναν καιρό, Κότα και Αετός ήταν φίλοι. Ζούσαν ειρηνικά με τα άλλα πουλιά. Κανένας από αυτούς δεν μπορούσε να πετάξει.
একদিন, দেশে দুর্ভিক্ষ হল। খাদ্য খোঁজার জন্য ঈগলকে খুব দূরে হেঁটে যেতে হতো। সে খুব ক্লান্ত হয়ে ফিরে আসল। ঈগল বলল, “ভ্রমণের জন্য একটি সহজ উপায় অবশ্যই আছে!”
Μια μέρα, υπήρχε λιμός στη γη. Ο Αετός έπρεπε να περπατήσει πολύ μακριά να βρει φαγητό. Αυτή γύρισε πίσω πολύ κουρασμένη. «Πρέπει να υπάρχει ένας ευκολότερος τρόπος να ταξιδέψεις!» είπε ο Αετός.
এক রাতে ভাল ঘুম দিয়ে উঠার পরে, মুরগীর মাথায় একটি চমৎকার বুদ্ধি এল। সে তার সব পাখি বন্ধুদের পড়ে যাওয়া পালক সংগ্রহ করতে লাগল। “চল, এইগুলোকে আমরা আমাদের নিজেদের পালকের উপর সেলাই করে লাগিয়ে দেই,” সে বলল। “সম্ভবত এটি ভ্রমণ করাকে আরও সহজ করে তুলবে।”
Μετά από ένα καλό ύπνο, η Κότα είχε μια λαμπρή ιδέα. Άρχισε να μαζεύει τα πεσμένα φτερά από όλα τα πουλιά φίλους της. «Ας τα ράψουμε μαζί πάνω από τα φτερά μας» είπε αυτή. «Ίσως αυτό θα κάνει πιο εύκολο να ταξιδεύουμε».
গ্রামে একমাত্র ঈগলের কাছেই একটি সুঁই ছিল, তাই সেই প্রথম সেলাই করা শুরু করল। সে তার জন্য সুন্দর এক জোড়া ডানা বানাল এবং মুরগীর উপরে উড়ে বেড়াল। মুরগী সুঁইটি ধার করল কিন্তু সে শীঘ্রই সেলাই করতে করতে ক্লান্ত হয়ে পড়ল। সে আলমারির উপর সুঁইটি রাখল এবং তার বাচ্চাদের জন্য খাবার বানাতে রান্নাঘরে গেল।
Ο Αετός ήταν ο μόνος στο χωριό με βελόνα, έτσι αυτή άρχισε να ράβει πρώτα. Έκανε για τον εαυτό της ένα ζευγάρι όμορφα φτερά και πέταξε πάνω από την Κότα. Η Κότα δανείστηκε τη βελόνα αλλά σύντομα κουράστηκε από το ράψιμο. Άφησε τη βελόνα στο ντουλάπι και πήγε μέσα στη κουζίνα να ετοιμάσει φαγητό για τα παιδιά της.
কিন্তু অন্য পাখিরা ঈগলকে উড়ে যেতে দেখেছে। তারা তাদের জন্য ডানা তৈরি করতে মুরগীকে সুঁইটি ধার দিতে বলল। শীঘ্রই পুরো আকাশে পাখিরা উড়তে লাগল।
Αλλά τα άλλα πουλιά είχαν δει τον Αετό να πετάει μακριά. Αυτοί ρώτησαν τη Κότα να τους δανείσει τη βελόνα να κάνουν φτερά για τους εαυτούς τους επίσης. Σύντομα υπήρχαν πουλιά που πετούσαν σε όλο τον ουρανό.
শেষ পাখিটি যখন ধারের সুঁই ফেরত দেয়, মুরগী সেখানে ছিল না। তাই তার বাচ্চারা সুঁই নিয়ে নেয় এবং এর সাথে খেলতে শুরু করে। যখন তারা খেলতে খেলতে ক্লান্ত হয়ে পড়ে, তখন তারা বালুতে সুঁই ফেলে আসে।
Όταν το τελευταίο πουλί επέστρεψε τη δανεισμένη βελόνα, η Κότα δεν ήταν εκεί. Έτσι τα παιδιά της πήραν τη βελόνα και άρχισαν να παίζουν με αυτήν. Όταν έπεσαν κουρασμένα από το παιχνίδι, άφησαν τη βελόνα μέσα στην άμμο.
পরে সেই বিকালে, ঈগল ফিরে আসল। সে তার সফরে ঢিলে হয়ে যাওয়া কিছু পালক ঠিক করতে মুরগীর কাছে সুঁই চাইল। মুরগী আলমারির উপর দেখল। সে রান্নাঘরে দেখল। সে উঠোনে দেখল। কিন্তু কোথাও সুঁই পাওয়া গেল না।
Αργότερα το απόγευμα, ο Αετός επέστρεψε. Ζήτησε τη βελόνα να φτιάξει μερικά φτερά που είχαν χαλαρώσει στο ταξίδι της. Η Κότα κοίταξε στο ντουλάπι. Κοίταξε στην κουζίνα. Κοίταξε στην αυλή. Αλλά η βελόνα δεν βρέθηκε πουθενά.
“আমাকে শুধু একটি দিন দাও,” মুরগী ঈগলের কাছে মিনতি করল। “তারপর তুমি তোমার ডানা ঠিক করে আবার খাদ্যের জন্য উড়ে যেতে পারবে।” “শুধু একটি দিন,” ঈগল বলল। “তুমি যদি সুঁই খুঁজে না পাও, তবে তোমাকে তোমার একটি ছানা আমাকে মাশুল হিসেবে দিতে হবে।”
«Δώσε μου μια μέρα» η Κότα παρακάλεσε τον Αετό. «Μετά μπορείς να φτιάξεις τα φτερά σου και να πετάξεις μακριά να πάρεις φαγητό πάλι». «Μόνο μια μέρα» είπε ο Αετός. «Αν δεν μπορείς να βρεις τη βελόνα, θα πρέπει να μου δώσεις ένα από τα κοτοπουλάκια σου ως πληρωμή».
পরদিন যখন ঈগল আসল, সে মুরগীকে বালু খুঁড়তে দেখল, কিন্তু কোনও সুঁই নেই। তাই ঈগল খুব দ্রুত নিচে উড়ে আসল এবং একটি ছানা ধরে নিয়ে চলে গেল। তারপর থেকে, যখনই ঈগলের দেখা মিলে, সে মুরগীকে বালুতে সুঁই খোঁজা অবস্থায় পায়।
Όταν ο Αετός ήρθε την επόμενη μέρα, βρήκε την Κότα να σκαλίζει την άμμο αλλά χωρίς βελόνα. Έτσι ο Αετός πέταξε κάτω πολύ γρήγορα και έπιασε ένα από τα κοτοπουλάκια. Το μετέφερε μακριά. Από κει και πέρα, κάθε φορά που εμφανιζόταν Αετός, βρίσκει την Κότα να σκαλίζει την άμμο για τη βελόνα.
ঈগলের ডানার ছায়া মাটিতে পড়লেই, মুরগী তার ছানাদের সতর্ক করে দেয়। “খালি এবং শুকনো জমির থেকে বের হয়ে যাও।” এবং তারা উত্তর দেয়: “আমরা বোকা নই। আমরা দৌড়ে পালাব। ”
Καθώς η σκιά των φτερών του Αετού πέφτει στο έδαφος, η Κότα προειδοποιεί τα κοτοπουλάκια της. «Βγείτε από το γυμνό και ξηρό έδαφος». Και απαντούν: «Δεν είμαστε ανόητοι. Θα τρέξουμε».
