দীর্ঘদিন আগে মানুষ কিছুই জানত না। তারা জানত না যে ফসল কিভাবে রোপণ করতে হয়, বা কাপড় কিভাবে বুনতে হয়, কিংবা লোহার সরঞ্জাম কিভাবে তৈরি করতে হয়। আকাশে নিয়াম দেব এর কাছে সমগ্র বিশ্বের জ্ঞান ছিল। তিনি একটি কাদামাটির পাত্রে এটি নিরাপদে রেখেছিলেন।
Πολύ καιρό πριν οι άνθρωποι δεν ήξεραν τίποτα. Δεν ήξεραν πως να καλλιεργούν τους σπόρους, ή πως να υφαίνουν υφάσματα, ή πώς να φτιάχνουν εργαλεία σιδήρου. Ο Θεός Νυάμε επάνω στον ουρανό είχε όλη τη σοφία του κόσμου. Αυτός τη κράτησε ασφαλή μέσα σε ένα πήλινο δοχείο.
একদিন নিয়াম সিদ্ধান্ত নিলেন যে তিনি আনান্সিকে জ্ঞানের পাত্রটি দিবেন। প্রত্যেক সময় আনান্সি কাদামাটির পাত্রে তাকালে তিনি নতুন কিছু শিখতেন। এটি অনেক উত্তেজনাপূর্ণ ছিল।
Μια μέρα, ο Νυάμε αποφάσισε ότι θα έδινε το δοχείο της σοφίας στον Ανάνσι. Κάθε φορά που ο Ανάνσι κοίταζε στο πήλινο δοχείο, μάθαινε κάτι καινούριο. Ήταν τόσο συναρπαστικό!
লোভী আনান্সি ভাবল, “আমি একটি লম্বা বৃক্ষের উপড়ে পাত্রটি নিরাপদে রাখব। তাহলে এটি সম্পূর্ণ আমার হবে!” তিনি একটি দীর্ঘ সুতা দিয়ে মাটির পাত্রটির চারপাশে ঘুরিয়ে নিজের পেটের সাথে বাঁধলেন। তিনি গাছ চড়তে শুরু করলেন। কিন্তু পাত্রটি সবসময় তার হাঁটুতে আঘাত করার কারণে গাছে চড়তে অনেক অসুবিধা হচ্ছিল।
Ο άπληστος Ανάνσι σκέφτηκε: «Εγώ θα κρατήσω το δοχείο ασφαλές στην κορυφή ενός ψηλού δέντρου. Τότε μπορώ να το έχω όλο για τον εαυτό μου!» Στριφογύρισε ένα νήμα αράχνης, το περιτύλιξε γύρω από το πήλινο δοχείο, και το έδεσε στο στομάχι του. Άρχισε να σκαρφαλώνει στο δέντρο. Αλλά ήταν δύσκολο να σκαρφαλώνει το δέντρο με το δοχείο να τον χτυπάει στα γόνατα όλη την ώρα.
আনান্সির ছোট ছেলে গাছের নিচে দাঁড়িয়ে সব দেখছিল। সে বলল, “পাত্রটি তোমার পিঠে বাঁধলে কি তোমার চড়তে সুবিধা হতো না? আনান্সি জ্ঞানে ভরা মাটির পাত্রটি তার পিঠে বেঁধে চেষ্টা করে দেখলেন, এবং এটি সত্যিই অনেক সহজ হল।
Όλη την ώρα ο νεαρός γιος του Ανάνσι είχε σταθεί στο κάτω μέρος του δέντρου παρακολουθώντας. Αυτός είπε: «Δεν θα ήταν ευκολότερο να σκαρφαλώσεις αν δέσεις το δοχείο στην πλάτη σου;» Ο Ανάνσι προσπαθησε να δέσει το πήλινο δοχείο γεμάτο σοφία στην πλάτη του, και σε αυτό πραγματικά ήταν πολύ πιο εύκολο.
তৎক্ষণাৎ তিনি গাছের উপর পৌঁছালেন। কিন্তু তারপর তিনি থামলেন এবং ভাবলেন, “আমার কাছেইতো সব জ্ঞান থাকার কথা, আর সেখানে কিনা আমার ছেলে আমার থেকে বেশি বুদ্ধিমান!” আনান্সি এতটাই রেগে গেলেন যে তিনি গাছ থেকে মাটির পাত্রটি নিচে ছুঁড়ে ফেলে দিলেন।
Πολύ γρήγορα έφτασε στην κορυφή του δέντρου. Αλλά τότε σταμάτησε και σκέφτηκε: «Υποτίθεται ότι είμαι αυτός με όλη τη σοφία, και εδώ ο γιος μου ήταν πιο έξυπνος από εμένα! «Ο Ανάνσι ήταν τόσο θυμωμένος γι’ αυτό που έριξε το πήλινο δοχείο κάτω από το δέντρο.
এটি মাটিতে পড়ে টুকরো টুকরো হয়ে গেল। জ্ঞান সবার মাঝে উন্মুক্ত হয়ে গেল ভাগ করে নেওয়ার জন্য। এবং এভাবেই মানুষ কৃষিকাজ করতে, বস্ত্র বুনন করতে, লোহার সরঞ্জাম বানাতে এবং অন্য যা কিছু মানুষ পারে তা করতে শিখল।
Το δοχείο έσπασε σε κομμάτια στο έδαφος. Η σοφία ήταν ελεύθερη για όλους να μοιραστούν. Και έτσι οι άνθρωποι έμαθαν να καλλιεργούν, να υφαίνουν υφάσματα, να φτιάχνουν εργαλεία σιδήρου και όλα τα άλλα πράγματα που οι άνθρωποι ξέρουν να κάνουν.
