رۆژێكیان دایە میوەی زۆری هێنایەوە.
Eines Tages holt Mama viel Obst.
ئێمە پرسیمان: “كەی دەتوانین كەمێ میوەی بخۆین؟” دایە گوتی: “ئێمە شەوێ میوەی دەخۆین.”
„Wann können wir etwas Obst essen?“, fragen wir. „Wir essen das Obst heute Abend“, sagt Mama.
رەحیمی برام نەوسنە. ئەو هەموو میوەكان تام دەكا. ئەو زۆربه‌ی میوەكان دەخوا.
Mein Bruder Rahim ist gierig. Er probiert das ganze Obst. Er isst sehr viel davon.
برا بچووكەكەم هاوار دەكات: “سه‌یر که رەحیم چی كردووە.” منیش دەڵێم: “رەحیم كەسێكی خراپ و خۆپەسەندە.”
„Guck was Rahim gemacht hat!“, ruft mein kleiner Bruder. „Rahim ist ungezogen und egoistisch“, sage ich.
هەروەها ئێمەش لە رەحیم تووڕەین، بەڵام رەحیم هیچ پەشیمان نییە.
Wir sind auch böse auf Rahim. Aber Rahim tut es nicht leid.
برابچووكەكە دەپرسێ: “تۆ ناتهەوێ سزای رەحیم بدەی؟”
„Kriegt Rahim keine Strafe?“, fragt kleiner Bruder.
دایە، رەحیم ئاگادار دەكاتەوە: “رەحیم، بە زووانه پەشیمان دەبێتەوە.”
„Rahim, dir wird es bald leid tun“, warnt Mama.
رەحیم هەست به تێکچوون دەكات.
Rahim geht es bald schlecht.
رەحیم لەبەر خۆیەوە دەڵێ: “سكم زۆر دێشێت.”
„Mein Bauch tut so weh“, flüstert Rahim.
دایە دەیزانی ئاوای بەسەر دێ. میوەكە سزای رەحیمی دەدا!
Mama wusste, dass das passiert. Das Obst bestraft Rahim!
دوایه، رەحیم داوای لێبوردنمان لێ دەكات. ئەو بەڵێن دەدا “من جارێكی دیكە هه‌رگیز وا چڵێس نابم.” ئێمە هەموومان باوەڕی پێ دەكەین.
Später entschuldigt sich Rahim bei uns. „Ich werde nie wieder so gierig sein“, verspricht er. Und wir alle glauben ihm.
