Schaltfläche PDF
Zurück zur Geschichteliste

ماگۆزوه Magozwe

Geschrieben von Lesley Koyi

Illustriert von Wiehan de Jager

Übersetzt von Agri Afshin

Sprache Kurdisch

Niveau Niveau 5

Vollständige Geschichte erzählen Zu dieser Geschichte ist noch kein Audio verfügbar.


لە شاری قه‌ره‌باڵغی “ناروبی” دوور لە ژیانی ئاسایی ماڵه‌وه، دەستەیەك لە كوڕانی بێ ماڵ ژیانیان بەسەر دەبرد. ئەوان هەموو رۆژێكیان بەو جۆرەی كە دەهات پێشوازیان لێ دەكرد. ‌به‌یانیان كوڕەكان رایەخەكانیان كۆ دەكردەوە که شه‌وێ له سه‌ر پیاده‌ره‌وێکی ساردا نووست بوون. له سه‌رمان بۆ خۆ گه‌رم کردنه‌وه‌ ئاگریان به زبڵ کرده‌ووه. یەكێك لە كوڕەكانی ناو ئەو گروپە‌، ماگۆزوه بوو. ئەو تەمەنی لە هەموان كەمتر بوو.

In der geschäftigen Stadt Nairobi, fern eines liebevollen Zuhauses, lebte eine Gruppe obdachloser Jungen. Sie lebten in den Tag hinein. Eines Morgens packten sie ihre Matten nach einer kalten Nacht auf dem Bürgersteig ein. Sie machten ein Feuer aus Müll gegen die Kälte. Einer der Jungen unter ihnen war Magozwe. Er war der Jüngste.


كاتێک دایك و باوكی ماگۆزوه مردن، ئەو تەمەنی تەنیا پێنج ساڵ بوو. ئەو رۆیشت بۆ ئەوەی لەگەڵ مامی ژیان بەسەر بەرێت. بەڵام ئەو پیاوە ئاگای لە منداڵەكە نەدەبوو. ئەو خواردنی تەواوی بە ماگۆزوه نەدەدا. ئەو کوڕه‌که‌ی ناچار كرد كە كاری زۆر سەخت بکات.

Als Magozwes Eltern starben war er erst fünf Jahre alt. Er lebte von dort an mit seinem Onkel. Dieser Mann kümmerte sich nicht um den Jungen. Er gab Magozwe nicht genug zu Essen. Er ließ den Jungen sehr hart arbeiten.


ئەگەر ماگۆزوه گلەیی یان پرسیارێكی كردبایە، مامی لێی دەدا. کاتێک ماگۆزوه پرسیاری كردبا كە ئەو دەتوانێ بچێتە قوتابخانە، مامی لێی دەدا ودەیگوت: “تۆ گێلی و فێری هیچ شتێك نابیت.” پاش سێ ساڵ به‌و شێوازە هەڵسوكە‌وتە، ماگۆزوه هەڵات و لە مامی دوور كەوتەوە. ژیانی سەر شەقامی دەستپێكرد.

Wenn Magozwe sich beschwerte oder nachfragte, schlug ihn der Onkel. Als Magozwe fragte, ob er zur Schule gehen könnte, schlug ihn sein Onkel und sagte: „Du bist zu dumm, um etwas zu lernen.“ Nach drei Jahren unter diesen Bedingungen lief Magozwe seinem Onkel davon. Er lebte fortan auf der Straße.


ژیانی سەر شەقامەکان زۆر سەخت بوو، زۆربەی كوڕەكان رۆژانە خۆیان ماندوو دەكرد هەر بۆ ئەوەی خواردنیان دەست كەوێت. هەندێك جار دەگیران و هەندێك جارانیش لێیان دەدرا. كاتێكیش نەخۆش دەكەوتن، كەس نەبوو یارمەتیان بدات. گروپەكە پشتیان بەو پارە كەمەوە دەبەست كە لە رێگای سواڵ كردن و لە فرۆشتنی پلاستیكی كۆن و ئەو كەرەستانەی كە سەرلە نوێ بەكاردێنەوە، دەستیان دەكەوت. ژیان بە هۆی پێكدادان لەگەڵ گروپەكانی دیكەی ڕكابەریان ئەستەمتر دەبوو كە دیانویست بەشەكانی شارەكە كۆنترۆڵ بكەن و بیخەنە ژێردەسەڵاتی خۆیانەوە.

Das Leben auf der Straße war hart und es war schwer für die meisten Jungen, bloß das tägliche Essen aufzutreiben. Manchmal wurden sie verhaftet, manchmal geschlagen. Wenn sie krank waren, half ihnen niemand. Sie hatten nur wenig Geld, das sie vom Betteln oder durch den Verkauf von gesammeltem Plastik und anderem Recycling hatten. Ihr Leben war weiter erschwert durch Kämpfe mit Gruppen von Rivalen, die Teile der Städte beherrschen wollten.


رۆژێكیان كە ماگۆزوه لە ناو تەنەكە زبڵەكاندا دەگەڕا، كتێبێكی چیرۆكی کۆنی منداڵانی دڕاوی دۆزیه‌وه. ئەو تەپو تۆزەكانی لەسەر تەكاندو لە كیسەكەی خۆی هاویشت. دوای ئەوە هەموو رۆژێك كتێبەكەی دەردێنا و چاوی لە وێنەكانی دەكرد. ئەو نەیدەزانی چۆن وشەكان بخوێنێتەوە.

Eines Tages als Magozwe die Mülltonnen durchforstete, fand er ein altes Bilderbuch. Er wischte den Schmutz ab und packte es in seinen Beutel. Von da an nahm er das Buch jeden Tag heraus und sah sich die Bilder an. Er konnte die Wörter nicht lesen.


وێنەكان چیرۆكی كوڕێكیان باس دەكرد كە دەیهەویست ببێتە فرۆكەوان، كاتێك كە گەورە دەبێت. ماگۆزوه‌ هەموو رۆژێك لە دونیای خەیاڵاتی خۆیدا ئاواتی دەخواست كە فڕۆكەوان بوایە. جاروبارە وای بە خەیاڵدا دەهات كە ئەو كوڕەی ناو چیرۆكەكە بۆخۆیەتی.

Die Bilder erzählten die Geschichte eines Jungen, der Pilot werden wollte. Magozwe träumte auch davon, Pilot zu sein. Manchmal stellte er sich vor, er sei der Junge in der Geschichte.


هەوا سارد بوو و ماگۆزو‌ه لە كەنار شەقامەكە راوەستا بوو و سواڵی دەكرد. پیاوێك چۆ بۆ لای. پیاوەكە گوتی: “سڵاو من ناوم تۆماسە. من له‌و نزیکانه‌وه ده‌ژیم، له شوێنێک که ده‌توانی شتێک بخۆی” ئەو‌ه‌ی گوت و ئاماژەی بە خانوویەكی زەرد كرد كە سەربانەكەی شین بوو. ئەو پرسیاری كرد و گوتی: “هیواداربم كە تۆ بچیته‌ ئەوێ كە هەندێ خواردنت دەستبكەوێ؟” ماگۆزوه‌ تەماشایەكی پیاوەكەی كردو پاشان تەماشایەكی خانوەكەی كرد و گوتی: “لەوانەیە” و رۆیشت.

Es war kalt und Magozwe war auf der Straße und bettelte. Ein Mann trat zu ihm. „Hallo, ich bin Thomas. Ich arbeite an einem Ort in der Nähe, wo du etwas zu essen bekommen kannst“, sagte der Mann. Er zeigte auf ein gelbes Haus mit einem blauen Dach. „Ich hoffe, du wirst dorthin gehen, um etwas zu essen?“, fragte er. Magozwe sah erst zu dem Mann, und dann zum Haus. „Vielleicht“, antwortet er und ging davon.


بە درێژایی مانگەكانی دواتر كوڕە بێ لانەكان بە دیتنی تۆماس لەو دەوروبەرە راهاتبوون. ئەو حەزی لێ بوو كە لەگەڵ خەڵك قسە بكات، بەتایبەت ئەو خەڵكانەی كە لەسەر شەقامەكان دەژیان. تۆماس گوێی لە چیرۆكی ژیانی خەڵكی رادەگرت. ئەو راستگۆ و خۆڕاگر بوو، هه‌رگیز بێ شه‌رم و بێ ڕێز نەبوو. هەندێك لە كوڕەكان ده‌چوونە ناو خانوە زەردو شینەكە بۆ ئه‌و‌‌ه‌‌ی نانی نیوەڕۆیان دەست بكەوێت.

Über die nächsten Monate trafen die obdachlosen Jungen Thomas oft. Er sprach gern mit Menschen, besonders Menschen, die auf der Straße lebten. Thomas hörte sich ihre Lebensgeschichten an. Er war ernst und geduldig, niemals unhöflich oder respektlos. Einige der Jungen fingen an, sich mittags im blauen und gelben Haus Essen zu holen.


ماگۆزوه‌ لەسەر پیادەڕەوەكە دانیشتبوو و چاوی لە وێنەكانی ناو كتێبەكە دەكرد كاتێك كە تۆماس هات و لە نزیك ئەو دانیشت. تۆماس پرسیاری لێكرد: “چیرۆكەكە باسی چی دەكات؟” ماگۆزوه‌ وه‌ڵامی دایەوە: “كتێبەكە سەبارەت بە كوڕێكە كە دەبێتە فڕۆكەوان.” تۆماس لێی پرسی: “كوڕەكە ناوی چییە؟” ماگۆزوه بە هێمنی وەڵامی دایەوە: “نازانم، من ناتوانم بخوێنمەوە.”

Magozwe saß auf dem Bürgersteig und las das Bilderbuch als Thomas sich neben ihn setzte. „Wovon handelt die Geschichte?“, fragte er. „Von einem Jungen, der Pilot wird“, antwortet Magozwe. „Wie heißt der Junge?“, wollte Thomas wissen. „Weiß ich nicht, ich kann nicht lesen“, gab Magozwe leise zurück.


كاتێ چاویان بەیەك كەوت، ماگۆزو‌ه چیرۆكی ژیانی خۆی بۆ تۆماس گێڕایەوە. چیرۆكی مامی و هەروەها بۆچی ئەو هەڵاتووە. تۆماس زۆر قسەی نەدەكرد ئەو بە ماگۆزو‌ه‌ شی نەدەگوت كە دەبێ چی بكات، بەڵام بەردەوام بە جوانی گوێی رادەگرت. جاروبار ئەوان كاتێك لە خانووە زەرد و شینەكەدا خەریكی نان خواردن بوون، قسەیان دەكرد.

Als sie sich trafen, erzählte Magozwe Thomas seine eigene Geschichte. Es war die Geschichte über seinen Onkel und weshalb er weggelaufen war. Thomas erwiderte nicht viel und er sagte Magozwe auch nicht, was er tun sollte, aber er hörte stets aufmerksam zu. Manchmal unterhielten sie sich während sie im Haus mit dem blauen Dach aßen.


لە سەروبەندی دەیەمین ساڵڕۆژی لە دایكبونی ماگۆزوه‌ دا، تۆماس كتێبێكی منداڵانی تازەی بە دیاری دایە. كتێبەكە چیرۆكی كوڕێكی خەڵكی گوندی بوو کاتێ گەورە بوو یاریزانێكی بە ناوبانگی تۆپی پێی لێ دەربچێت. تۆماس ئەو چیرۆكەی چەندین جار بۆ ماگۆزوه خوێندەوە تا رۆژێكیان ئەو گوتی: “من پێم وایە كاتی ئەوە هاتووە كە تۆ بچیتە قوتابخانە و فێری خوێندنەوە ببیت. رای تۆ چییە؟” تۆماس بۆی روونكردەوە كە ئەو جێگایەك پێدەزانێ كە منداڵان دەتوانن لەوێ بمێننەوە و بۆ قوتابخانەش بڕۆن.

Als Magozwe ungefähr zehn Jahre alt war, gab Thomas ihm ein Bilderbuch. Die Geschichte handelte von einem Dorfjungen, der zu einem berühmter Fußballspieler heranwuchs. Thomas las Magozwe die Geschichte oft vor, bis er eines Tages sagte: „Ich denke, es ist an der Zeit, dass du zur Schule gehst und lesen lernst. Was denkst du?“ Thomas erklärte ihm, dass er einen Ort kennt, an dem Kinder wohnen und zur Schule gehen können.


ماگۆزوه لە بارەی ئەو شوێنە تازەیە و سەبارەت بۆ چوونه قوتابخانە بیری كردەووە. ئەگەر مامی ئەو راستی بگوتبایە كە ئەو نەفامتر لەوە بوایە كە شتێك فێر ببێت چی؟ ئەگەر ئەوان لەو شوێنە تازەیە لێی بدەن چی؟ ئەو ترسابوو. ئەو بیری كردەووە كە: “رەنگە باشتر وابێ كە لە سەر شەقامەكان ژیان بەسەر ببات.”

Magozwe dachte über diesen neuen Ort nach, und darüber zur Schule zu gehen. Was, wenn sein Onkel recht hatte und er zu dumm war, um zu lernen? Was wenn man ihn an dem neuen Ort schlagen würde? Er hatte Angst. „Vielleicht ist es besser, weiter auf der Straße zu leben“, dachte er.


ئەو لەبارەی مەترسیەكانی خۆی لەگەڵ تۆماس قسەی كرد. بە تێپەربوونی كات پیاوەكە دڵنیایی بە كوڕەكە دا كە ژیان لە شوێنە تازەكە دەتوانێ باشتر بێت.

Er erzählte Thomas von seinen Ängsten. Mit der Zeit überzeugte der Mann den Jungen, dass sein Leben an dem neuen Ort besser sein könnte.


لە دوای ئەوە ماگۆزوه رۆیشته ناو ژووری خانوویەك كە سەربانەكەی سەوز بوو. ئەو لەگەڵ دوو كوڕی دیكە پێكەوە لە ژورێكدا بوون. دە مناڵ بوون و پوورە سیزی و مێردەكەی، سێ سەگ، پشیلەیەك و بزنێكی پیر لە ناو خانووە دا دەژیان.

Und so zog Magozwe in ein Zimmer eines Hauses mit grünem Dach. Er teilte das Zimmer mit zwei anderen Jungen. Insgesamt lebten zehn Kinder in dem Haus. Zusammen mit Tante Cissy und ihrem Mann, drei Hunden, einer Katze und einer alten Ziege.


ماگۆزوه لە قوتابخانە دەستی بە خوێندن كرد و پێی زەحمەت بوو. ئەو زۆر شت هەبوو كە دەبوایە بە دەستی بهێنێت. جاروبارە بیری لێدەكردەوە كە واز بهێنێت. بەڵام ئەو بیری لە فرۆكەوانەكە و یاریزانی تۆپی پێیەكەی ناو كتێبی چیرۆكی منداڵه‌کان دەكردەووە. ئەویش وەك ئەوان كۆڵی نەداو وازی نەهێنا.

Magozwe begann die Schule und es war schwierig. Er hatte viel aufzuholen. Manchmal wollte er aufgeben. Aber er dachte an den Piloten und den Fußballspieler in den Bilderbüchern. So wie sie gab auch er nicht auf.


ماگۆزوه لە حەوشەی خانووە سەربان سەوزەكە دانیشتبوو و چیرۆكیكی منداڵانی دەخوێندەوە، كە لە قوتابخانە پێیان دابوو. تۆماس هات و لە لای دانیشت. تۆماس لێی پرسی: “بابەتی چیرۆكەكە چییە؟” ماگۆزوه لە وەڵامدا گوتی: “لەبارەی كوڕێكە كە دەبێتە مامۆستا.” تۆماس لێی پرسی: “ئەو كوڕە ناوی چییە؟” ماگۆزوه بە زەردەخەنەوه‌ وه‌ڵامی دایه‌وه‌ : “ئەو كوڕە ناوی ماگۆزوه‌یه.”

Magozwe saß im Garten des Hauses mit dem grünen Dach und las ein Bilderbuch aus der Schule. Thomas kam dazu und setzte sich neben ihn. „Wovon handelt die Geschichte?“, wollte Thomas wissen. „Sie handelt von einem Jungen, der Lehrer wird“, antwortete Magozwe. „Wie heißt der Junge?“, fragte Thomas weiter. „Er heißt Magozwe“, entgegnete Magozwe mit einem Lächeln.


Geschrieben von: Lesley Koyi
Illustriert von: Wiehan de Jager
Übersetzt von: Agri Afshin
Sprache: Kurdisch
Niveau: Niveau 5
Quelle: Magozwe aus African Storybook
Creative Commons Lizenz
Dieses Werk ist unter einer Creative Commons Namensnennung 4.0 Lizenz lizenziert.
Weitere Niveau 5 Geschichten lesen:
Optionen
Zurück zur Geschichteliste Schaltfläche PDF