Schaltfläche PDF
Zurück zur Geschichteliste

مریشك و هەڵۆ Henne und Adler

Geschrieben von Ann Nduku

Illustriert von Wiehan de Jager

Übersetzt von Agri Afshin

Sprache Kurdisch

Niveau Niveau 3

Vollständige Geschichte erzählen Zu dieser Geschichte ist noch kein Audio verfügbar.


ڕۆژێک له رۆژان مریشك و هەڵۆ هاورێی یەكتری بوون. ئەوان پێكەوە لەگەڵ باڵندەكانی دیكەدا بە ئاشتی دەژیان. هیچ كامیان نەیاندەتوانی بفڕن.

Es war einmal eine Henne und ein Adler, die Freunde waren. Sie lebten friedlich mit all den anderen Vögeln. Keiner von ihnen konnte fliegen.


جارێكیان برسێتی رووی له‌ وڵات کرد. هەڵۆ دەبا مەودایەكی دووری بڕیبا بۆ ئەوەی خواردن پەیدا بكات. كاتێك گەڕایەوە زۆر ماندوو بوو، بۆیە گوتی: “دەبێ رێگایەكی ئاسانتر هەبێ بۆ گەشتكردن!”

Eines Tages überkam eine Hungersnot das Land. Adler musste sehr weit laufen, um Essen zu finden. Sie kam sehr müde zurück. „Es muss eine leichtere Art der Fortbewegung geben!“, rief Adler.


دوای خەوێكی شەوانەی باش، مریشك بیرۆكەیەكی ژیرانەی بە مێشكیدا هات. ئەو دەستی كرد بە كۆكردنەوەی پەڕە كەوتووەكانی باڵندەكانی هاوڕێی. مریشك گوتی: “وەرن با ئەو پەڕانە لە پەڕەكانی خۆمان بدروین.” لەوانەیە به‌و شێوه گەشتكردن ئاسانتر بێت.

Nach einer erholsamen Nacht hatte Henne eine großartige Idee. Sie machte sich daran, alle ausgefallenen Federn ihrer Vogelfreunde einzusammeln. „Lasst uns sie über unsere eigenen Federn nähen“, meinte sie. „Vielleicht wird so die Fortbewegung leichter.“


لە گوندەكە دا تەنیا هەڵۆ ده‌رزی دروومانی هەبوو، بۆیە یەكەم كەس بوو، ده‌ستی به درومان کرد. ئەو جووتێك باڵی جوانی بۆ خۆی دووری و به بەرزی هه‌وره‌کان فڕی. مریشك دەرزییەكەی بە قەرز وەرگرت، بەڵام زۆر زوو ماندوو بوو لە دروومانكردن. ئەو دەرزییەكەی لە ناو دۆڵابەكە دانا و ڕۆیشت بۆ ئەوەی خواردن بۆ جوچكەكانی لێنێت.

Adler war die einzige mit einer Nadel, also nähte sie zuerst. Sie nähte sich ein Paar wunderschöne Flügel und flog hoch über Henne. Henne borgte sich die Nadel, aber sie verlor schnell die Lust am Nähen. Sie ließ die Nadel auf dem Schrank und ging in die Küche, um Essen für ihre Kinder zu machen.


بەڵام باڵندەكانی دیكە دیتیان هەڵۆ بەسەر كێڵگەكەدا دەفڕێ. ئه‌وان داوایان لە مریشك كرد كە دەرزییەكەیان بە قەرز بداتێ تا ئەوانیش باڵان بۆ خۆیان بدرون. خێرا باڵندەكان لە ژێر ئاسمان دەستیان بە فڕین كرد.

Aber die anderen Vögel hatten Adler davonfliegen sehen. Sie baten Henne, ihnen die Nadel zu leihen, um sich selbst auch Flügel zu nähen. Schon bald flogen am ganzen Himmel Vögel.


كاتێك كە ئاخریین باڵندە دەرزییە قەرزكراوەكەی گەڕاندەوە، مریشك لەوێ نەبوو. جوچكەكانی دەرزییەكەیان وەرگرتەوە و دەستیان كرد بە یاریكردن پێی. كاتێك ئەوان لە یاریی كردن ماندوو بوون دەرزییەكەیان لەناو خیزه‌که بەجێهێشت.

Als der letzte Vogel die geliehene Nadel zurückbrachte, war Henne nicht da. Also nahmen ihre Kinder die Nadel und spielten damit. Als sie keine Lust mehr am Spielen hatten, ließen sie die Nadel im Sand liegen.


دوانیوەڕۆی ئەو ڕۆژە هەڵۆ گەڕایەوە. داوای دەرزییەكەی کرده‌وه بۆ ئەوەی هەندێك لە باڵەكانی تووند بكاتەوە كە لە گەشتەكەیدا شل ببوونەوە. مریشك ناو دۆڵابەكە گەڕا. ئه‌و چێشتخانەكەش گەڕا. ئه‌و حەوشەكەش گەڕا. بەڵام دەرزییەكە لە هیچ شوێنێك دیار نەبوو.

Später am Nachmittag kam Adler zurück. Sie fragte nach der Nadel, um einige Federn, die sich beim Flug gelockert hatten, zu reparieren. Henne sah auf dem Schrank nach. Sie sah in der Küche nach. Sie sah im Garten nach. Aber die Nadel war nirgends zu finden.


مریشك لە هەڵۆ پاڕایەوە: “تەنیا ڕۆژێك دەرفەتم بدەیە. ئەوكات دەتوانی باڵەكانت چاک بكەیەوە و دووبارە خواردن بەدەست بێنیت.” هەڵۆ گوتی: “تەنیا یەك ڕۆژی دیكە. ئەگەر دەرزییەكە‌ت نەدۆزییەوە دەبێ لە جیاتی یه‌کێك له جوچکه‌کانم بده‌ی.”

„Gib mir bloß einen Tag“, bat Henne Adler. „Dann kannst du deinen Flügel reparieren und davonfliegen, um Essen zu holen.“ „Nur ein Tag“, sagte Adler, „Wenn du die Nadel bis dann nicht findest, musst du mir eins deiner Küken zur Wiedergutmachung geben.“


ڕۆژی دواتر هەڵۆ هاتەوە، بینی مریشكه‌که له ناو خیزه‌که ده‌‌گه‌ڕێ، به‌ڵام ده‌رزیه‌که‌ی نه‌دۆزیوه‌تە‌وه. بۆیە هەڵۆکه وه‌ک هه‌وره‌ تریشقه هاته خوارێ و یه‌کێک له جوچکه‌کانی فڕاند و لە كێڵگەكە دوور كەوتەوە. ئیتر له‌و کاته‌وه هەڵۆکه دەیبینی كە مریشكه‌که خەریكی لێكدانی خیزه‌که‌یه بۆ دۆزینه‌وه‌ی‌ دەرزییەکە.

Als Adler am nächsten Tag vorbeikam, fand sie Henne im Sand scharren, aber ohne Nadel. Daher ging Adler in den Sturzflug und schnappte sich eins der Küken. Sie trug es davon. Seitdem, immer wenn Adler auftaucht, sieht sie Henne im Sand auf der Suche nach der Nadel scharren.


كاتێ سێبەری باڵەكانی هەڵۆ لەسەر زەوی دەبینرێ، مریشك جوجەڵەكانی ئاگادار دەكاتەوە: “لە‌و ده‌شته دوور كەونەوە”، ئەوانیش دەڵێن: “ئێمە گەمژە نین و هەڵدێین.”

Wenn Adlers Flügel Schatten auf den Boden werfen, warnt Henne ihre Küken: „Meidet das freie und trockene Land.“ Und sie antworten: „Wir sind keine Narren. Wir werden laufen.“


Geschrieben von: Ann Nduku
Illustriert von: Wiehan de Jager
Übersetzt von: Agri Afshin
Sprache: Kurdisch
Niveau: Niveau 3
Quelle: Hen and Eagle aus African Storybook
Creative Commons Lizenz
Dieses Werk ist unter einer Creative Commons Namensnennung 3.0 Lizenz lizenziert.
Optionen
Zurück zur Geschichteliste Schaltfläche PDF