ڕۆژێكیان كەروێشك بە لێواری رووبارێک دا رۆیشت.
Eines Tages lief Hase am Fluss entlang.
هه‌روه‌ها ئەسپی ئاوییش لەوێ بوو. ئەو چوو دەورێكی لێدا و هەندێک گیای سەوزی جوانی خوارد.
Flußpferd war auch da. Sie machte einen Spaziergang und fraß etwas schönes grünes Gras.
ئەسپی ئاوی به‌ر پێی خۆی نه‌بینی و به به خۆی نه‌بوو که پێی له سه‌ر پێی که‌روێشک دانا. كەروێشك قیژاندی وهاواری کرده ئەسپی ئاوی : “هۆی ئەسپی ئاویی! نابینی پێت لەسەر پیێ من داناوە؟”
Flußpferd bemerkte Hase nicht und trat aus Versehen auf Hases Fuß. Hase schrie los: „Du, Flußpferd! Siehst du nicht, dass du auf meinem Fuß stehst?“
ئەسپی ئاویی داوای لێبوردنی لە كەروێشك كرد: “من غه‌مگین به وه‌ی، هاورێی من تۆم نه‌بینی، تكایە بمبوورە!” بەڵام كەروێشكه‌كە نەیدەویست گوێ بگرێ، بەسەرئەسپی ئاوییدا هاواری كرد: “تۆ بە ئه‌نقه‌ست وات كرد! ڕۆژێکی وا دێ که ده‌یبینی! دەبێ سزای خۆت وه‌رگری!”
Flußpferd entschuldigte sich: „Tut mir leid. Ich habe dich nicht gesehen. Bitte vergib mir!“ Aber Hase hörte nicht zu und schrie Flußpferd an: „Das hast du mit Absicht gemacht! Eines Tages wirst du sehen! Dafür wirst du bezahlen!“
كەروێشك ڕۆیشت و ئاگری دۆزێیەوە و پێی گوت: “بڕۆ ئەسپی ئاویی بسووتێنە كاتێك لە ئاوەكە دێتە دەرێ بۆ خواردنی گژوگیا. ئەو پێی لەمن نا!” ئاگر وەڵامی دایەوە: “هیچ كێشە نیه، كەروێشكی هاوڕێم. من ڕێك ئەو كارە دەكەم كە تۆ داوات لێ كردم.”
Hase zog los, um Feuer zu suchen und sagte: „Los, verbrenne Flußpferd, wenn sie aus dem Wasser kommt, um Gras zu fressen. Sie ist auf mich drauf getreten!“ Das Feuer antwortete: „Kein Problem, Hase, mein Freund. Ich werde tun, worum du mich bittest.“
پاشان ئه‌سپه ئاوییەكە لە قەراغ ڕووبارەكە گژوگیای دەخوارد، لە ناكاو بڵێسه‌ی ئاگر هه‌ستا. بڵێسەی ئاگرەكە دەستی بە سوتاندنی مووەكانی ئەسپە ئاوییەكە كرد.
Als Flußpferd später weit vom Fluss entfernt Gras fraß, brachen -wusch!- die Flammen aus und begannen Flußpferdes Haare zu verbrennen.
ئەسپە ئاوییەكە دەستی بە گریان كرد و بەرەو ئاوەكە هەڵات. هەموو مووەكانی به ئاگرەكە سوتابوو. ئەسپی ئاوییەكە گریا: “مووەكانم لە به ئاگرەكە سوتان! تۆ هەموو مووەكانمت سوتاند! مووەكانم لە ناو چوون! مووە جوانەكانم!”
Flußpferd fing an zu weinen und lief zum Wasser. All ihr Haar war vom Feuer verbrannt. Flußpferd schluchzte: „Mein Haar ist im Feuer verbrannt! All mein Haar ist weg! Mein schönes Haar!“
كەروێشك خۆشحاڵ بوو به وەی مووەكانی ئەسپی ئاویی سووتان. لەو ڕۆژەوە ئەسپی ئاویی لە ترسی ئاگر لە ئاوەكە دوور نەكەوتووەتەوە.
Hase freute sich, dass das Haar des Flußpferdes verbrannt war. Und bis heute, aus Angst vor dem Feuer, bleibt Flußpferd immer in der Nähe von Wasser.
