Noong unang panahon, may isang masayang mag-anak.
Der var engang en lykkelig familie.
Pawang mga lalaki ang mga anak at hindi sila kailanman nag-aaway. Tinutulungan nila ang kanilang magulang sa bukid at sa gawaing-bahay.
De skændtes aldrig med hinanden. De hjalp deres forældre derhjemme og i markerne.
Malaya nilang nagagawa ang anuman, maliban sa isang bagay. Hindi sila maaaring lumapit sa apoy.
Men de måtte ikke gå i nærheden af ilden.
Sa gabi lamang sila nagtatrabaho dahil sila ay mga sera!
De måtte arbejde om natten. For de var lavet af voks!
Ngunit pinangarap ng isa na makita ang araw.
Men en af drengene længtes efter at gå ud i sollyset.
Isang umaga, hindi niya nalabanan ang matinding pag-aasam. Pinigilan siya ng kanyang mga kapatid…
En dag blev længslen for stor. Hans brødre advarede ham …
Subalit huli na ang lahat! Siya ay nalusaw na ng mainit na araw.
Men det var for sent! Han smeltede i den varme sol.
Labis na nalungkot ang mga batang sera sa nakitang dinanas ng kapatid.
Voksbørnene var så kede af at se deres bror smelte bort.
Kaya gumawa sila ng paraan upang matupad ang kanyang pangarap. Sama sama nilang hinubog ang serang labi ng kapatid at ginawa itong ibon.
Men de lagde en plan. De formede en fugl af voksklumpen.
Dinala nila ang ibon sa tuktok ng bundok.
De tog deres fuglebror op på et højt bjerg.
At sabay ng pagsikat ng araw, lumipad ang ibon tungo sa liwanag ng araw, na may awit na taglay.
Og da solen stod op, fløj han syngende ud i morgenlyset.
Southern African Folktale
Wiehan de Jager
Arlene Avila
La Trinidad Mina
filippinsk
Niveau 2
