በድሮ ዘመን አንድ ደስተኛ ቤተሰብ ነበረ።
Der var engang en lykkelig familie.
አንድም ቀን እርስበርሳቸው ተጣልተው አያውቁም። ልጆቹም ቤተሰባቸውን ቤት ውስጥም ሆነ በመስክ ላይ ያግዙ ነበር።
De skændtes aldrig med hinanden. De hjalp deres forældre derhjemme og i markerne.
ነገር ግን እሳት ወዳለበት አካባቢ እንዲጠጉ አልተፈቀደላቸውም።
Men de måtte ikke gå i nærheden af ilden.
ስራቸውን ማከናወን የነበረባቸው በምሽት ነበር። ምክንያቱም የተሰሩት ከሰም ስለነበር!
De måtte arbejde om natten. For de var lavet af voks!
ነገር ግን ከልጆቹ አንደኛው በጠራራ ፀሐይ ለመውጣት ቋመጠ።
Men en af drengene længtes efter at gå ud i sollyset.
አንድ ቀን ፍላጎቱ በጣም አየለ፤ ወንድሞቹም በጣም አስጠነቀቁት።
En dag blev længslen for stor. Hans brødre advarede ham …
ምን ያረጋል! ምክርም አልሰማ አለና፣ የፀሐዩ ሙቀትም አቀለጠው።
Men det var for sent! Han smeltede i den varme sol.
ከሰም የተሰሩት ልጆችም በወንድማቸው ሁኔታ እጅግ አዘኑ።
Voksbørnene var så kede af at se deres bror smelte bort.
ሆኖም እቅድ ነደፉ፤ የቀለጠውን ሰም አበጃጅተው እርግብ አደረጉት።
Men de lagde en plan. De formede en fugl af voksklumpen.
እርግቡን ወንድማቸውንም ትልቅ ተራራ ጫፍ ላይ አወጡት።
De tog deres fuglebror op på et højt bjerg.
ፀሐይዋ ስትጠልቅ ርግቡ ጥዑም ዜማ እያዜመ በመብረር የጠዋት ጮራ እስክትወጣ ድረስ ጨረቃዋ ባደመቀችው ሌሊት ተንሸራሸረ።
Og da solen stod op, fløj han syngende ud i morgenlyset.
