Nakatira si Sakima sa lupa ng pag-aari ng isang mayaman, kasama ang mga magulang at apat na taong gulang na kapatid.
萨可满和他的父母，还有四岁的妹妹住在一起，他们住在一个富人的土地上，他们的茅草屋在一排大树的后面。
Nagkasakit si Sakima noong siya ay tatlong taong gulang at mula noon ay naging bulag siya.
萨可满三岁的时候，生了一场大病，从此，萨可满就看不见了，其实萨可满是一个非常有天赋的孩子。
Maraming nagagawa si Sakima na hindi kayang gawin ng ibang anim na taong gulang bata. Kaya niyang makipagtalakayan sa mga nakakatanda tungkol sa mga mabibigat na bagay.
Namamasukan ang mga magulang ni Sakima sa bahay ng mayaman. Maaga silang umaalis at gabi na sila nakakauwi. Naiiwan si Sakima sa kanyang kapatid na babae.
萨可满的父母在富人的家里工作。他们每天早出晚归，萨可满就和妹妹呆在家里。
Mahilig kumanta si Sakima. Kaya isang araw, natanong ng ina, “Saan galing ang mga awit na ito, Sakima?”
萨可满很喜欢唱歌。有一天，他的妈妈问他：“萨可满，你从哪儿学了这些歌？”
“Kusa na lang po silang dumarating, ‘Nay. Naririnig ko sila sa isip ko kaya kinakanta ko,” sagot ni Sakima.
萨可满回答说：“它们就这样出现在我的脑海里，我想到了这些歌，就把它们唱了出来。”
Gustong gusto ni Sakima kumanta, lalo na pag gutom ang kanyang kapatid. Nakikinig ito nang mabuti at sumasayaw sa tunog ng kantang kayang pumawi ng gutom.
“Kanta ka uli, Kuya Sakima,” sabi ng kapatid. At kakanta si Sakima ng paulit-ulit.
萨可满的妹妹经常求他：“再唱一次吧！”萨可满唱了一遍又一遍。
Isang gabi, tahimik ang kanyang mga magulang. Naramdaman agad ni Sakima na may problema.
有一天晚上，萨可满的父母回到家以后一句话也不说。萨可满知道一定发生了什么不好的事情。
“Ano po ang nangyari, ‘Tay, ‘Nay?” tanong ni Sakima. Nalaman niya na nawawala ang anak ng mayamang amo ng magulang. Labis ang lungkot nito.
萨可满问爸爸妈妈发生了什么事，他这才知道，原来富人的儿子失踪了，富人孤单一人，很伤心。
“Siguro sasaya siya kung kakanta ako,” sabi ni Sakima. “Hindi ka makakatulong. Napakayaman niya. Isa ka lang bulag. Ano sa palagay mo magagawa mo?” sabi ng mga magulang.
Hindi sumuko si Sakima. Pinagtanggol din siya ng kapatid, “Nawawala ang gutom ko pag kumakanta si Kuya. Baka naman matulungan din niya ang taong mayaman.”
但是萨可满没有放弃，他的妹妹也鼓励他。她说：“萨可满的歌声能赶走饥饿，他肯定也能安慰富人。”
Kinaumagahan, inakay si Sakima ng kanyang kapatid papunta sa bahay ng mayaman.
第二天，萨可满让他的妹妹带他去富人的房子。
Tumayo siya sa ilalim ng bintana at nagsimulang kumanta. Unti-unting dumungaw ang mayaman.
他站在一扇大窗户的下面，开始唱他最喜欢的歌。慢慢的，富人的脑袋从窗户里伸出来。
Tumigil ang mga trabahador sa kanilang ginagawa. Sabi ng isa, “Wala pang nakakatulong sa amo natin. Akala ba ng bulag na ito na may magagawa siya?”
Natapos ni Sakima ang isang awit at balak na sana niyang umalis. Hinabol siya ng mayaman, “Pasuyo naman, umawit ka pa uli.”
萨可满唱完了，准备离开。富人跑出来，说：“请再唱一遍吧！”
Biglang dumating ang dalawang lalaki na may dalang stretcher. Natagpuan nila ang anak ng mayaman, na iniwan lang sa daan matapos bugbugin.
就在那时，两个人抬着担架走来了，担架上是富人的儿子！他们发现这个人被打得面目全非，躺在路边。
Natuwa ang mayaman nang makitang buhay ang anak. Binigyan niya ng gantimpala si Sakima. Dinala niya ang anak sa ospital para ipagamot. At dinala rin niya si Sakima para magpa-opera ng mata.
