Noong unang panahon, may tatlong batang babae na naghanap ng panggatong.
很久很久以前，有三个女孩，她们一起外出找柴火。
Pinawisan sila dahil sa init ng araw kaya naisipan nilang maligo sa ilog. Tuwang-tuwa sila sa paglaro, pagtampisaw at paglangoy.
天很热，她们跳下河游了个泳。她们一边游泳，一边嬉戏，溅出很多水花。
Bigla nilang naalala na malapit na gumabi. Kaya dali-dali silang bumalik sa nayon.
突然，她们意识到天已经很晚了，匆匆忙忙赶回村子。
Nung malapit na sila makarating sa bahay, kinapa ni Nozibele ang leeg niya. Naiwan pala niya sa may ilog ang kuwintas! “Samahan ninyo ako! Balik tayo dun!” nagmakaawa siya. Pero hindi pumayag ang mga kaibigan dahil malapit na gumabi.
Mag-isang bumalik si Nozibele sa ilog. Nakita niya ang kuwintas at agad bumalik pauwi. Pero naabutan siya ng dilim at nawala siya dahil di nya makita ang daan.
诺孜贝儿一个人回到河边，一找到了项链，就赶忙回家，但天太黑了，她迷路了。
Sa di kalayuan, may nakita siyang ilaw sa isang bahay. Nilapitan niya ang kubo at kumatok sa pinto.
她远远地看见有个小木屋，木屋里有一丝光亮。她跑到木屋门口，敲了敲门。
Bumukas ang pinto at nagulat siya sa nakita. Isang asong nagsasalita! “Anong kailangan mo?” “Nawawala ako at kailangan ko ng matutuluyan,” sagot ni Nozibele. “Tuloy ka at baka kita kagatin!” sabi ng aso, kaya pumasok si Nozibele.
“Ipagluto mo ako!” utos ng aso. “Hindi ako marunong magluto,” sagot ni Nozibele. “Kung hindi ka magluluto, kakagatin kita!” Kaya nagluto si Nozibele ng makakain ng aso.
“Ayusin mo ang kama ko!” utos ng aso. “Hindi ko alam kung paano ayusin ang kama para sa isang aso,” sagot ni Nozibele. “Kung ayaw mong ayusin ang kama ko, kakagatin kita!” banta ng aso. Kaya inayos ni Nozibele ang kama nito.
Araw-araw, nagluluto, naglilinis at naglalaba si Nozibele para sa aso. “Sasaglit lang ako sa mga kaibigan ko. Pagbalik ko, dapat tapos ka na maglinis, magluto at maglaba.”
Pagkaalis ng aso, bumunot si Nozibele ng tatlong hibla ng buhok sa kanyang ulo. Nilagay niya ang sa sa ilalim ng kama, isa sa likod ng pinto at isa sa kural. Saka siya kumaripas ng takbo pauwi.
Pagbalik ng aso, hinanap niya si Nozibele. “Asan ka, Nozibele?” “Andito ako sa ilalim ng kama,” sabi ng unag hibla. “Andito ako sa likod ng pinto,” sabi ng ikalawa. “Andito ako sa kural,” sabi ng ikatlo.
Saka lang naisip ng aso. Naisahan siya. Tumakbo siya papunta sa nayon. Pero naghihintay sa kanya ang tatlong kapatid na lalaki ni Nozibele. May dala silang malalaking patpat kaya tumakas ang aso at hindi na uli nagpakita kailanman.
