Dawno, dawno temu ludzie nic nie wiedzieli. Nie potrafili uprawiać roślin, tkać tkanin, ani wytwarzać narzędzi żelaznych. Bóg Nyame wysoko w niebie posiadał wiedzę całego świata. Przechowywał ją bezpiecznie w glinianym kociołku.
Há muito tempo atrás as pessoas não sabiam sobre nada. Elas não sabiam como cultivar planta alguma, ou como tecer roupas, ou como fazer instrumentos de ferro. O Deus Nyame, bem lá no alto do céu, possuía toda a sabedoria do mundo. Ele guardava toda essa sabedoria num vaso de barro.
Pewnego dnia Nyame zdecydował, że odda swój kociołek wiedzy Anansi’owi. Za każdym razem, gdy Anansi zaglądał do kociołka, uczył się czegoś nowego. Było to bardzo ekscytujące!
Um dia, Nyame decidiu que ele daria o vaso da sabedoria para Anansi. Toda vez que Anansi olhava para dentro do vaso de barro, ele aprendia alguma coisa nova. Isso era muito legal!
Chciwy Anansi pomyślał: „Schowam kociołek na czubku wysokiego drzewa. Wtedy będę miał go tylko dla siebie!” Uprządł długą nić, obwiązał nią kociołek i przywiązał go do swojego brzucha. Anansi zaczął wspinać się na drzewo, ale nie była to łatwa wspinaczka bo kociołek ciągle uderzał go w kolana.
O ganancioso Anansi pensou, “Vou guardar o vaso com segurança no topo de uma árvore bem alta. Assim posso ficar com tudo só para mim!” Ele enrolou um fio longo em volta do vaso e amarrou-o a sua barriga. Então, começou a escalar a árvore, mas foi difícil subir com o vaso batendo o tempo todo em seus joelhos.
Przez cały czas, synek Anansi’ego stał pod drzewem i obserwował swojego ojca. Nagle powiedział: „Czy nie byłoby Ci łatwiej wspiąć się na drzewo, gdybyś przywiązał kociołek do swoich pleców?” Anansi przywiązał kociołek do pleców i faktycznie wspinaczka stała się dużo łatwiejsza.
O tempo todo o filho mais jovem de Anansi tinha ficado embaixo da árvore, observando. Ele disse, “Não seria mais fácil subir se você tivesse amarrado o vaso a suas costas?” Anansi tentou amarrar o vaso cheio de sabedoria a suas costas e, realmente, assim foi muito mais fácil.
Bardzo szybko dotarł na czubek drzewa. Nagle zatrzymał się i pomyślał: „To ja powinienem być tym, który posiada całą mądrość, a to mój syn okazał się mądrzejszy ode mnie!” Anansi rozzłościł się tak bardzo, że zrzucił kociołek z drzewa.
Em pouco tempo ele alcançou o topo da árvore. Mas depois parou e pensou, “Eu deveria ser o único a possuir toda a sabedoria, e agora meu filho foi mais sábio do que eu!” Anansi estava tão zangado com isso que arremessou o vaso do topo da árvore.
Kociołek wiedzy uderzył o ziemię i rozbił się na kawałki. Wiedza stała się dostępna dla wszystkich i wszyscy mogli się nią teraz dzielić. I właśnie w ten sposób ludzie nauczyli się jak uprawiać ziemię, tkać tkaniny, wytwarzać narzędzia żelazne oraz wielu innych zajęć, które ludzie wiedzą jak wykonywać.
O vaso despedaçou-se no chão. A sabedoria estava livre para ser dividida com todos. E foi assim que as pessoas aprenderam a cultivar, a tecer, a fazer instrumentos de ferro e todas as outras coisas que sabem fazer até hoje.
