روزی روزِگاری تمساحی بود کِه خِیلی گُرُسنِه بود.
فِي يَوْمٍ مِنَ الأَيَّامِ، كَانَ هُنَالِكَ تِمْسَاحٌ جَائِعٌ.
او خِیلی آهِستِه وَ آرام وَ بی سَر وَ صِدا بِه دُنبالِ غَذا می‌گَشت وَ سِپَس....
كَانَ يَبْحَثُ عَنِ الطَّعَامِ بِبُطْءٍ وَهُدُوءٍ.
وَفَجْأَةً…
اووو! تمساح حَملِه می‌کُنَد وَ یِک طُعمِه را شِکار می‌کُنَد.
طجججج!!! قَفَزَ التِّمْسَاحُ!
بَعد اَز آن او دیگر گُرُسنِه نیست وَ خوشحال اَست.
لَمْ يَعُدْ التِّمْسَاحُ جَائِعاً بَعْدَ ذَلِكَ، بَلْ أَصْبَحَ سَعِيدًا.
تا وَقتی که او دوبارِه گُرُسنِه شَوَد.
إِلَى أَنْ يَجُوعَ مَرَّةً أُخْرَى.
