العودة لقائمة القصص
دِهکَده‌یِ مَن مُشکِلاتِ زیادی داشت. ما مَجبور بودیم که بَرایِ بُردَنِ آب اَز یِک نل دَر یِک صَف طولانی ایستاد شویم.
كَانَ لِقَرْيَتِي اَلعَدِيدُ مِنَ اَلمَشَاكِلَ.
فَنَحْنٌ نَقِفُ صَفًّا طَوِيلاً لِنَجْلِبَ اَلماءَ من صَنْبُورٍ وَاحِدٍ.
ما مُنتَظِرِ بَخششِ غَذا اَز طَرَفِ دیگران بودیم.
وَنَنْتَظِرُ المَعُونَاتِ مِنَ الآخَرِينَ.
ما دَروازۀِ خانه‌های ِما را به خاطِرِ دُزدان زود قُفل می‌کَردیم.
وَنُقْفِلُ أَبْوَابَ مَنَازِلِنَا بَاكِراً خَوْفاً مِنَ اللُّصُوصِ.
خِیلی اَز کودکان اَز رفتن مکتب مَحروم می‌ماندَند.
تَرَكَ اَلعَدِيدُ مِنَ اَلأطْفَالِ اَلْمَدْرَسَةِ.
دُختَرانِ جَوان به عُنوانِ پیشخِدمَت دَر روستاهایِ دیگر کار می‌کَردَند.
وَاَلْفَتيَاتُ اَلصَّغِيرَاتُ يَعْمَلْنَ خَادِماتٍ في اَلْقُرَى الأُخْرَى.
پِسَرانِ جَوان دَر اَطراف دِهکَدِه چکر می‌زَدَند، دَر حالی کِه دیگران رویِ زَمین‌هایِ مَردُم کار می‌کَردَند.
يَتَسَكَّعُ اَلصِبْيَةُ اَلصِّغارُ في جَميعِ أَنْحاءِ اَلقَرْيَةِ، بَينَما يَعمَلُ الآخَرُونَ في مَزَارِعِ اَلنَاسِ.
وَقتی که باد می‌وَزید، کاغَذهایِ باطِلِه رویِ دِرَختان وَ دیوارها آویزان می‌شُدَند.
عِنْدَمَا تَهُبُّ اَلرِّيَاحُ، تَعْلَقُ مُخلَّفاتُ آلأَوْرَاقِ عَلَى اَلأَشْجارِ وَالأَسْوَارِ.
گاهی اوقات به خاطِر توته‌های شیشه‌هایی کِه اَز رویِ بی اِحتیاطی رویِ زَمین ریخته شُده بودند، دَست و پایِ مَردُم دُچارِ بُریدگی می‌شُد.
يُجْرَحُ اَلنَّاسُ بِاَلزُجاجِ اَلمَكْسُورِ اَلمُهْمَلِ.
یِک روز، آب نل خُشک شُد وَ ظَرف‌هایِ آبِ ما خالی ماند.
وَفي أَحَدِ اَلأيَّامِ جَفَّ الصَّنْبُورُ، وَأَصْبَحَتْ أَوْعِيَتُنَا فَارِغَةً.
پِدَرَم به تَک تَکِ خانه ها رَفت وَ اَز مَردُم خواست که دَر جَلسِه‌یِ دِهکَده شِرکَت کُنَند.
دَارَ أَبِي مِنْ مَنْزِلٍ إلى مَنْزِلٍ، لِيَدْعُوَهُمْ لاِجْتِمَاعِ اَلقَرْيَةِ.
مَردُم زیریِک دِرَختِ بُزُرگ جَمع شُدَند وَگوش کَردَند.
اِجْتَمَعَ اَلنَّاسُ تَحْتَ اَلشَّجَرَةِ اَلكَبيرَةِ واَستَمَعُوا.
پِدَرَم ایستاد وَ گُفت: ما نیاز داریم که با هَم کار کُنیم تا بِتَوانیم مُشکِلاتِ ما را حَل کُنیم.
وَقَفَ أَبِي وقَالَ: “نَحْنُ بِحَاجَةٍ لِأَنْ نَعْمَلَ مَعًا لِحَلِّ المُشْكِلَةِ”.
جومایِ هَشت ساله، رویِ یِک کُنده‌یِ دِرَخت نِشَسته بود وَ داد زَد: مَن می‌تَوانَم دَر نِظافَت کَردَن کُمَک کُنَم.
صَرَخَ جُومَا اَلطِّفْلُ ذُو الثَّمَانِ سَنَواتٍ: “أَنَا أَسْتَطِيعُ أَنْ أُسَاعِدَ بِاَلتَّنْظِيفِ”.
یِک خانُم گُفت: زَن‌ها می‌تَوانَند دَرکاشتنِ مَحصولاتِ غَذایی با مَن هَمراهی کُنَند.
قالَتْ اِمْرَأةٌ: “النِّسَاءُ يَسْتَطِعْنَ الانْضِمَامَ إليَّ لِزِراعَةِ المَحَاصِيلِ اَلغِذائيَّةَ”.
مَردِ دیگر ایستاد و گفت: مَردها می‌توانند چاه بکنند.
وَقَفَ رَجُلٌ آخَرَ وَقَالَ: “اَلرِّجالُ سَيَحْفِرونَ بِئراً”.
هَمه ما یِک صِدا فَریاد زَدیم: ما باید زنده‌گیمان را تَغییر دَهیم. اَز آن روز به بَعد هَمِگی با هَم کار کَردیم تا مُشکِلاتِ ما را حَل کُنیم.
صَرَخْنَا جَميعاً: “يَجِبُ عَلَيْنَا تَغْيِيرُ حَيَاتِنَا”.
مِنَ اليَوْمِ سَنَعْمَلُ مَعًا لِحَلِّ مَشَاكِلِنَا.
كُتِب بواسطة: Ursula Nafula
رسمة بواسطة: Vusi Malindi
بترجمة: Abdul Rahim Ahmad Parwani (Darakht-e Danesh Library)
قرأه: Abdul Rahim Ahmad Parwani
