གནའ་སྔ་མོའི་དུས་སུ། འཛམ་བུའི་གླིང་གི་མི་ཚང་མས་གཅིག་ཀྱང་ཤེས་གི་མ་རེད། མི་རྣམས་ཀྱིས་ཞིང་འདེབས་ཤེས་གི་མ་རེད། རས་འཐག་ཤེས་གི་མ་རེད། ལྕགས་རིགས་ཀྱི་ལག་ཆ་ཡང་བཟོ་ཤེས་གི་མ་རེད། འཛམ་བུའི་གླིང་གི་ཤེས་བྱ་ཚང་མ་ནམ་མཁའ་ན་བཞུགས་ཡོད་པའི་ལྷ་ཆེན་པོ་ནེ་མས་ཞུ་བ་ཁོང་གི་ཕྱག་ན་ཡོད་པ་རེད། ཁོང་གིས་ཤེས་བྱ་དེ་ཚང་མ་རྫ་མ་ཞིག་གི་ནང་ལ་བཅུག་ནས་བདག་པོ་བརྒྱབ་ཡོད་པ་རེད།
في قديم الزمان، كان الناس لا يعرفون شيئا. كانوا لا يعرفون طريقة زراعة المحاصيل، أو نسج الأقمشة، أو صناعة الأدوات الحديدية. كان هناك الإله نيام في السماء وكان يملك كل الحكمة الموجودة في العالم. وكان محتفظا بها في وعاء من الفخار.
ཉི་མ་གཅིག་ལ་ལྷ་ནེ་མས་ཁོང་གི་ཤེས་བྱ་ཚང་མ་ ཨ་ནན་སི་ ལ་གནང་རྒྱུ་བྱས་པ་རེད། ནམ་རྒྱུན་ནེ་མས་རྫ་མ་དེའི་ནང་ལ་གཟིགས་སྐབས་ཁོང་གིས་དོན་དག་གསར་པ་རེ་ཤེས་གིན་ཡོད་ལ། དེའི་རྐྱེན་གྱིས་ཁོ་རང་སྣང་བ་སྐྱིད་པོ་ཞིག་བྱུང་བ་རེད།
في يوم من الأيام، قرر نيام أن يعطي وعاء الحكمة إلى أنانسي. في كل مرة كان أنانسي ينظر في وعاء الفخار، كان يتعلم شيئا جديدا. كان أمرا مثيرا!
སྐབས་དེར། ཧམ་སེམས་ཆེ་བའི་ནེ་མས་ཀྱི་སེམས་ལ། “ངས་རྫ་མ་འདི་ཤིང་སྡོང་མཐོན་པོ་ཞིག་གི་རྩེ་ལ་སྦེད་དགོས་ཀྱི་འདུག དེ་ལྟར་བྱས་པ་ཡིན་ན་འདི་ཚང་མ་ང་རང་གཅིག་པོར་དབང་གི་རེད།” ཁོ་རང་གིས་དེ་འདྲ་ཞིག་བསམ་པ་རེད། ཁོང་གིས་ཐག་པ་རིང་པོ་ཞིག་རྒྱུས་པ་དང་། ཐག་པ་དེས་རྫ་མ་དེ་ལ་སྐེ་རགས་བཅིངས་པ་ལྟར་དཀྲིས་བརྒྱབ་ནས་བཅིངས། ཐག་པའི་སྣེ་མོ་གཅིག་ཁོ་རང་གི་མདུན་གྱི་སྐེད་པ་ལ་བཏགས་པ་རེད། དེ་ནས་ཁོ་རང་ཤིང་སྡོང་དེའི་རྩེ་ལ་འཛེག་རྒྱུ་བྱས་པ་རེད། ཡིན་ནའང་། ཁོ་རང་ཡར་འཛེག་སྐབས་སུ་རྫ་མ་དེ་ཁོའི་པུས་མགོ་ལ་འཐོག་ནས་ཤིང་སྡོང་གི་རྩེ་ལ་འཛེག་ཁག་པོ་བྱུང་བ་རེད།
فكر الجشع أنانسي: “أنا سوف أحتفظ بالوعاء في مكان آمن في أعلى شجرة طويلة. بعد ذلك يمكن أن يكون كل شيء لنفسي!” ونسج خيط طويل، ولفه حول وعاء الطين، وربطه إلى بطنه. بدأ تسلق الشجرة. ولكن كان من الصعب تسلق الشجرة والوعاء يخبط في ركبتيه طوال الوقت.
ཁོ་རང་ཡར་འཛེག་ཐེངས་རེར་ཁོང་གི་བུ་ཆུང་བ་དེ་ཡོང་ནས་ཤིང་སྡོང་གི་རྩར་ལངས་ཏེ་ཁོ་ལ་བལྟས་བསྡད་པ་རེད། དེ་ནས་བུ་ཆུང་བ་དེས་ཨ་ཕ་ལགས་ལ། རྫ་མ་དེ་ཁྱེད་ཀྱི་རྒྱབ་ལ་བཏགས་ནས་འཛེག་ན་ལས་སླ་མོ་མེད་འགྲོ། ཅེས་བསམ་ཚུལ་ཞུས་པ་རེད། དེ་ནས་ ཨ་ནན་སི་ ཡིས་རྫ་མ་དེ་ཁོང་གི་རྒྱབ་ལ་བཏགས་ནས་ཡར་འཛེག་པ་དང་། དེ་ནི་མདུན་ལ་བཏགས་པ་ལས་ཧ་ཅང་གི་ལས་སླ་མོར་བྱུང་བ་རེད།
خلال كل هذا الوقت كان ابن أنانسي الصغير يشاهد من أسفل الشجرة. وقال: “ألن يكون من الأسهل تسلق الشجرة إذا كان الوعاء مربوطا إلى ظهرك بدلا من بطنك؟” حاول أنانسي ربط وعاء الفخار المليء بالحكمة إلى ظهره، وأصبح فعلا تسلق الشجرة أسهل.
ཅུང་མ་འགོར་བར་ཁོ་རང་ཤིང་སྡོང་གི་རྩེ་ལ་འཛེག་ཐུབ་སོང་བ་རེད། དེ་ནས་ཁོང་གིས་ངལ་གསོ་ཞིར་བསམ་བློ་བཏང་དུས། སྤྱིར་ན་འཛམ་བུའི་གླིང་གི་ཤེས་བྱ་ཚང་མ་ང་རང་གཅིག་པོར་དབང་དགོས་པ་ཡིན་ཀྱང་། ངའི་བུ་འདི་ང་ལས་རིག་པ་སྤྱང་པོ་འདུག ཨ་ནན་སི་ ཡིས་དེ་ལྟར་བསམ་པ་དང་ཁོང་ཁྲོ་ཆེན་པོ་ལངས་ཏེ། རྫ་མ་དེ་ཤིང་སྡོང་གི་རྩེ་ནས་ས་ལ་གཡུག་པ་རེད།
خلال وقت قصير وصل إلى أعلى الشجرة. ولكن بعد ذلك توقف وفكر، “أنا من المفترض أن أكون صاحب كل الحكمة، وهنا كان ابني أذكى مني!” كان أنانسي غاضب جدا وألقى وعاء الفخار إلى أسفل الشجرة.
རྫ་མ་དེ་ས་ལ་བརྒྱབ་ནས་ཆག་སྟེ་གས་འཐོར་དུ་ཕྱིན་པ་རེད། དེ་དང་མཉམ་དུ་རྫ་མའི་ནང་གི་ཤེས་བྱ་ཚང་མ་ས་ལ་འཐོར་བ་དང་། དེ་དག་མི་ཚང་མས་བཏུས་ནས་ཚང་མར་ཐོབ་སོང་བ་རེད། དུས་དེ་ནས་བཟུང་མི་རྣམས་ཀྱིས་ཤིང་འདེབས་རྒྱུ་དང་། རས་འཐག་རྒྱུ། ལྕགས་རིགས་ཀྱི་ལག་ཆ་བཟོ་རྒྱུ། དེའི་ཕན་གྱི་ཤེས་བྱ་ཧ་ཅང་མང་པོ་ཞིག་ཤེས་པ་དེ་ལྟར་དུ་བྱུང་བ་རེད།
تحطم الوعاء إلى قطع صغيرة على الأرض. وأصبحت الحكمة للجميع لكي يتشاركوها. وهكذا تعلم الناس الفلاحة، ونسج الأقمشة، وصناعة الأدوات الحديدية، وجميع الأشياء الأخرى التي يعرف الناس كيفية القيام بها.
