تحميل بصيغة PDF
العودة لقائمة القصص

ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་དང་སྐྲ་ཉག་མ་གསུམ། نوزيبال والشعرات الثلاث

كُتِب بواسطة Tessa Welch

رسمة بواسطة Wiehan de Jager

بترجمة འདབ་དྲུག Dabtruk, པཱཊ་རིག་ཌཱོཌ། Patrick Dowd, ཆུ་ཚང་བསོད་ནམས་རིན་ཆེན། Chusang Sonam Rinchen

قرأه པད་མ་ཆོས་སྒྲོན། Pema Choedon

لغة التبتية

مستوى المستوى 3

سرد للقصة كاملة

سرعة القراءة

تشغيل تلقائي للقصة


གནའ་སྔ་མོ་བུ་མོ་གྲོགས་མོ་གསུམ་མེ་ཤིང་འཐུ་རུ་ཕྱིན་པ་རེད།

يحكى في قديم الزمان أن ثلاث فتيات قصدن الغابة لجمع الحطب.


ཉིན་དེར་ཚ་བ་ཆེན་པོ་ཡོད་སྟབས་ཁོང་ཚོ་གཤམ་གྱི་གཙང་བོའི་ནང་དུ་ཆུ་རྐྱལ་དུ་ཕྱིན་པ་རེད། ཁོང་ཚོ་རྩེད་མོ་རྩེས་བཞིན་དང་། ཆུ་གཏོར་བཞིན། ཆུ་རྐྱལ་ནས་བསྡད་པ་རེད།

كان اليوم حارا فنزلت الفتيات الثلاثة إلى النهر ليستحممن. فلعبن وسبحن ونثرن الماء هنا وهناك.


མཐའ་མ་དེར་ཁོང་ཚོས་འཕྱི་བོ་ཆགས་ཚར་པ་གཞི་ནས་ཤེས་པ་དང་། བྲེལ་འཚུབ་ངང་ཕྱིར་གྲོང་གསེབ་ལ་ལོག་ཕྱིན་པ་རེད།

وفجأة انتبهن إلى أن الوقت قد تأخر بهن فأسرعن بالعودة إلى القرية.


ཁོང་ཚོ་ཁྱིམ་གྱི་ཉེ་འགྲམ་དུ་བསླེབས་སྐབས་བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡིས་རང་གི་སྐེ་ལ་ལག་པ་འཆང་ཙམ་བྱས་པ་དང་། མོ་རང་གི་མགུལ་རྒྱན་ཆུ་རྐྱལ་ས་ནས་ལྷག་པ་ཤེས་པ་རེད། “སྐུ་མཁྱེན། ངའི་རོགས་པར་འགྲོ་རོགས།” མོས་རང་གི་གྲོགས་མོ་གཉིས་ལ་དེ་ལྟར་ཞུ་བ་འཐེན་པ་རེད། ཡིན་ནའང་། གྲོགས་མོ་གཉིས་ཀྱིས་ད་ནི་འཕྱི་དྲག་པ་རེད་ཅེས་བཤད་དེ་མ་ཕྱིན་པ་རེད།

وعندما شارفن على بلوغ منازلهن رفعت نوزيبال يدها إلى رقبتها فتفطنت إلى أنها نسيت عقدها عند النهر. توسلت نوزيبال إلى صديقتيها بأن يرجعا معها إلى هناك لكنهما رفضتا لأن الوقت كان متأخرا.


བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་མོ་རང་གཅིག་པོ་ཕྱིར་གཙང་བོའི་ཁར་ཕྱིན་ཏེ། མགུལ་རྒྱན་བརྙེད་ནས་ཕྱིར་མགྱོགས་པོར་ཡོང་བ་རེད། ཡིན་ནའང་སྐབས་དེར་ནག་ཁུང་ནང་ནས་མོས་ལམ་ཁ་བརླག་པ་རེད།

رجعت نوزيبال بمفردها إلى النهر. وجدت عقدها هناك فأخذته وقفلت مسرعة إلى البيت. غير أنها أضاعت طريقها لأن الظلام كان قد أسدل ستاره على المكان.


མོས་ཐག་རིང་གི་ཁང་ཆུང་ཞིག་གི་ནང་ནས་གློག་སྒྲོན་གྱི་འོད་ཅིག་མཐོང་བ་དང་། མགྱོགས་པོར་ཁང་ཆུང་དེའི་ཕྱོགས་སུ་ཕྱིན་ཏེ་སྒོ་བརྡུང་བ་རེད།

رأت نوزيبال ضوءا ينبعث من كوخ من بعيد فأسرعت إلى الكوخ وطرقت الباب.


བསམ་ཡུལ་ལས་འདས་པ་ཞིག་ལ། ཁྱི་ཞིག་གིས་སྒོ་ཕྱེ་སྟེ། “ཁྱོད་ལ་ག་རེ་དགོས་”ཞེས་དྲིས་པ་རེད། བུ་མོས་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡིས། “ངས་ཡུལ་ལ་འགྲོ་སའི་ལམ་ཁ་བརླག་སོང་། ང་ཉལ་ས་ཞིག་དགོས་ཀྱི་འདུག་ཅེས་བཤད་པ་རེད།” ཁྱི་དེས་ཕྱིར། “ནང་ལ་ཤོག དེ་མིན་ཚེ་ངས་སོ་རྒྱག་གི་ཡིན་”ཅེས་བཤད་པ་རེད། དེ་ལྟར་བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཁང་ཆུང་དེའི་ནང་དུ་འཛུལ་བ་རེད།

وكم كانت مفاجأتها كبيرة عندما فتح الباب كلب وقال لها: “ماذا تريدين؟” أجابت نوزيبال: “لقد أضعت طريقي وأنا بحاجة لمكان أنام فيه”. فقال الكلب: “ادخلي، وإلا قمت بعضك”. فدخلت نوزيبال الكوخ.


དེ་ནས་ཁྱི་དེས། “ང་ལ་ཁ་ལག་བཟོ་རོགས།” ཞེས་བཤད་པ་རེད། བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡིས། “ངས་ཁྱི་ཞིག་ལ་ཁ་ལག་བཟོ་མྱོང་མེད།” ཅེས་བཤད། “ཁ་ལག་བཟོས། དེ་མིན་ཚེ་ངས་སོ་རྒྱག་གི་ཡིན།” ཅེས་ཁྱི་དེས་བཤད་པ་རེད། དེ་ལྟར་བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡིས་ཁྱི་དེ་ལ་ཁ་ལག་བཟོས་པ་རེད།

ثم قال الكلب: “هيا اطبخي لي طعاما”، أجابت نوزيبال: “أنا لم أطبخ لكلب قط من قبل”، لكن الكلب أصر: “هيا…اطبخي وإلا قمت بعضك”. انصاعت نوزيبال لأمر الكلب وطبخت له طعاما.


དེ་རྗེས་ཁྱི་དེ་ཡིས། “ང་ལ་ཉལ་ས་བཟོ་རོགས།” ཞེས་བཤད་པ་རེད། བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡིས། “ངས་ཁྱི་ཞིག་ལ་ཉལ་ས་བཟོ་མྱོང་མེད།” ཅེས་བཤད་པ་རེད། ཁྱི་དེས། “ཉལ་ས་བཟོས། དེ་མ་གཏོགས་ངས་སོ་རྒྱག་གི་ཡིན།” ཅེས་བཤད་པ་རེད། དེ་ལྟར་བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡིས་ཁྱི་དེ་ལ་ཉལ་ས་བཟོས་པ་རེད།

ثم قال الكلب: “رتبي لي فراشي”. أجابت نوزيبال: “لكني لم أرتب فراشا لكلب قط من قبل”. أصر الكلب: “حضري لي الفراش وإلا عضضتك”. عندها رتبت نوزيبال له الفراش.


དེ་ནས་བཟུང་བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡིས་ཉིན་རྟག་པར་ཁྱི་དེ་ལ་ཁ་ལག་བཟོས། ཁྱིམ་ལ་གད་བརྡར་བྱས། དུག་ལོག་བཀྲུ་བ་སོགས་བྱས་པ་རེད། ཉི་མ་གཅིག་ལ་ཁྱི་དེས། “ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ། དེ་རིང་ང་གྲོགས་པོ་འགའ་ལ་ཐུག་འཕྲད་དུ་འགྲོ་དགོས་ཀྱི་ཡོད། ང་ཕྱིར་མ་སླེབས་སྔོན་དུ་ཁྱིམ་ལ་གད་བརྡར་བྱས། ཁ་ལག་བཟོས། ངའི་ཅ་ལག་ཚང་མ་བཀྲུས་ནས་ཞོག” ཅེས་བཤད་པ་རེད།

وأصبحت نوزيبال تطبخ وتكنس وتغسل للكلب كل يوم. وذات يوم من الأيام، قال الكلب لنوزيبال: “نوزيبال، سأذهب اليوم لزيارة بعض الأصدقاء، عليك أن تكنسي المنزل وتطبخي الطعام وتغسلي ثيابي قبل أن أعود”.


ཁྱི་དེ་ཕྱི་ལ་ཕྱིན་མ་ཐག་བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡིས་རང་གི་སྐྲ་ཉག་མ་གསུམ་བཏོགས་ཏེ། སྐྲ་རྐང་གཅིག་ཉལ་ཁྲིའི་འོག་དང་། སྐྲ་རྐང་གཅིག་སྒོ་ཡི་རྒྱབ། སྐྲ་རྐང་གཅིག་ར་སྐོར་ནང་དུ་བཞག་རྗེས་མགྱོགས་པོར་ཕྱིར་རང་གི་ཁྱིམ་དུ་བྲོས་ཕྱིན་པ་རེད།

وبمجرد أن غادر الكلب الكوخ، قطعت نوزيبال ثلاث شعرات من رأسها ووضعت واحدة تحت السرير وواحدة وراء الباب وواحدة على سور الكوخ وجرت مسرعة إلى بيتها.


ཁྱི་དེ་ཕྱིར་ནང་ལ་འབྱོར་མ་ཐག་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་བཙལ་བ་རེད། “ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ། ཁྱོད་གང་ན་ཡོད།” ཁྱི་དེས་སྐད་བརྒྱབ་ནས་བོས་པ་རེད། “ང་འདི་ན་ཡོད། ཉལ་ཁྲིའི་འོག་ན།” ཅེས་སྐྲ་རྐང་དང་པོས་བཤད་པ་རེད། “ང་འདི་ན་ཡོད། སྒོ་ཡི་རྒྱབ་ན།” ཅེས་སྐྲ་རྐང་གཉིས་པས་སྐད་བརྒྱབ་པ་རེད། “ང་འདི་ན་ཡོད། ར་སྐོར་ནང་ན།” ཅེས་སྐྲ་རྐང་གསུམ་པས་བཤད་པ་རེད།

وعندما رجع الكلب إلى كوخه طفق يبحث عن نوزيبال: “نوزيبال، أين أنت”؟ أجابت الشعرة الأولى: “أنا هنا، تحت السرير”، وقالت الشعرة الثانية: “أنا هنا وراء الباب”. وقالت الشعرة الثالثة: “أنا هنا على سور الكوخ”.


དེ་ནས་ཁྱི་དེས་བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡིས་ཁོ་ལ་མགོ་སྐོར་བཏང་བ་ཤེས་ཏེ། གང་མགྱོགས་ཅི་མགྱོགས་ཀྱིས་རྒྱུག་པ་རེད། བུ་མོའི་གྲོང་གསེབ་བར་དུ་མཚམས་མ་བཞག་པར་རྒྱུག་པ་རེད། ཁོ་རང་གྲོང་གསེབ་དེར་འབྱོར་དུས་བུ་མོ་ནོ་རྫི་བྷེ་ལེ་ཡི་སྤུན་མཆེད་རྣམས་ཀྱིས་རྒྱུག་པ་རིང་པོ་རེ་བཟུང་སྟེ་སྒུག་བསྡད་ཡོད་པ་རེད། ཁྱི་དེས་བུ་མོའི་སྤུན་མཆེད་དེ་དག་མཐོང་མ་ཐག་ཁ་ཕྱིར་འཁོར་ཏེ་བྲོས་ཕྱིན་པ་རེད། དུས་དེ་ནས་བཟུང་ཁོ་ཕྱིར་གྲོང་གསེབ་དེར་ཡོང་མ་ཐུབ་པ་རེད།

عندها عرف الكلب أن نوزيبال قد خدعته، فانطلق مسرعا نحو القرية، لكن إخوة نوزيبال كانوا بانتظاره وبأيديهم عصا غليظة. خاف الكلب فرجع أدراجه وأطلق أقدامه للريح ولم يره أحد منذ ذلك اليوم.


كُتِب بواسطة: Tessa Welch
رسمة بواسطة: Wiehan de Jager
بترجمة: འདབ་དྲུག Dabtruk, པཱཊ་རིག་ཌཱོཌ། Patrick Dowd, ཆུ་ཚང་བསོད་ནམས་རིན་ཆེན། Chusang Sonam Rinchen
قرأه: པད་མ་ཆོས་སྒྲོན། Pema Choedon
لغة: التبتية
مستوى: المستوى 3
المصدر: Nozibele and the three hairs از القصص الأفريقية القصيرة
رخصة المشاع الإبداعي
تحت مجوز المشاع الإبداعي نَسب المُصنَّف 3.0 دولي کریتز کامنز به نشر رسید.
خيارات
العودة لقائمة القصص تحميل بصيغة PDF