ਜ਼ਾਮਾ ਮਹਾਨ ਹੈ!
ਮੇਰਾ ਛੋਟਾ ਭਰਾ ਵੱਡੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸੋਂਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਸਵੇਰੇ ਜਾਗਦਾ ਹਾਂ, ਕਿਉਕਿ ਮੈਂ ਮਹਾਨ ਹਾਂ।
ਮੈਂ ਹੀ ਸੂਰਜ ਦਾ ਸੁਆਗਤ ਕਰਦਾ ਹਾਂ।
“ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਸਵੇਰ ਦਾ ਸਿਤਾਰਾ ਹੈ,” ਮਾਂ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ।
ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਹਾਉਦਾਂ ਹਾਂ, ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਵੀ ਮਦਦ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ।
ਮੈਂ ਠੰਡੇ ਪਾਣੀ ਅਤੇ ਨੀਲੇ ਬਦਬੂਦਾਰ ਸਾਬਣ ਨੂੰ ਝੱਲ ਸਕਦਾ ਹਾਂ।
ਮਾਂ ਯਾਦ ਦਿਲਾਉਂਦੀ, "ਦੰਦਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਭੁੱਲਣਾ।" ਮੈਂ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, "ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ, ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਦਾ!"
ਨਹਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੈਂ ਦਾਦਾ ਜੀ ਅਤੇ ਅੰਟੀ ਨੂੰ ਨਮਸਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਅੱਛੇ ਦਿਨ ਦੀ ਖ਼ਾਹਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹਾਂ।
ਫਿਰ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਕੱਪੜੇ ਪਾਉਂਦਾ ਹਾਂ, "ਹੁਣ ਮੈਂ ਵੱਡਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹਾਂ ਮਾਂ," ਮੈਂ ਕਿਹਾ।
ਮੈਂ ਮੇਰੇ ਬਟਨ ਬੰਦ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਜੁੱਤੀ ਦੇ ਫੀਤੇ ਬੰਨ੍ਹ ਸਕਦਾ ਹਾਂ।
ਮੈਂ ਯਕੀਨ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਮੇਰੇ ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਦੀ ਸਾਰੀ ਖਬਰ ਦਾ ਪਤਾ ਹੋਵੇ।
ਕਲਾਸ ਵਿਚ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕਰਦਾ ਹਾਂ।
ਮੈਂ ਹਰ ਦਿਨ ਇਹ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਖੇਡਣਾ ਪਸੰਦ ਹੈ!
This story is brought to you by the Global African Storybook Project, an effort to translate the stories of the African Storybook Project into all the languages of the world.
You can view the original story on the ASP website here
