એક દિવસ, એક સુખી કુટુંબ હતી.
Once upon a time,
there lived a happy
family.
તેઓ એ કોઈ દિવસ ઝગડા ના કર્યા. તેઓ તેના મા બાપ ને ઘર માં અને ખેત માં મદદ કર્યા.
They never fought with
each other. They helped
their parents at home
and in the fields.
પણ આગ પાસે જવા ની રજા નતી.
But they were not
allowed to go near a
fire.
બધું કામ રત્ન કરવા નું હતું, કારણ કે તેઓ મીણ થઈ બાળકો હતા!
They had to do all their
work during the night.
Because they were made of wax!
પણ એક દિવસ, એક છોકરો ને બહારે તડકા માં જવું તું.
But one of the boys
longed to go out in the
sunlight.
એક દિવસ તેને બહુ જવું તું. એના ભાઈઉ એને ચેતવણી આપી…
One day the longing
was too strong. His
brothers warned him…
પણ બહુ મોડું થયું! એ તાપ માં ઓગળી ગયો.
But it was too late!
He melted in the hot
sun.
એને જોય ને બીજા મીણ ના બાળકો ઉદાસ હતા.
The wax children were
so sad to see their
brother melting away.
પણ તેઓ પાસે એક યોજના હતી. તેઓ મીણ માં થી એક પક્ષી બનાવુ.
But they made a plan.
They shaped the lump
of melted wax into a
bird.
પક્ષી ભાઈ લય ને એક ઊંચો પહાડ પર લય ગયા.
They took their bird
brother up to a high
mountain.
જ્યારે સૂરજ ઉગવા માંડ્યું, એ ગીત ગાયું અને ઉડી ગયો.
And as the sun rose, he
flew away singing into
the morning light.
