Kera kera habya omuyi mughuma owabya ikere n’obutseme.
Hapo zamani za kale, paliishi familia yenye furaha.
Isibalilhwa kutse eritsumangana. Abana ibakawathikaya ababuthi babo eka kandi n’omwirima.
Hawakugombana hata kidogo. Watoto waliwasaidia wazazi nyumbani na shambani.
Aliryo isibalikiriribawa erighenda hakuhi nomuliro.
Lakini, walikatazwa kwenda karibu na moto.
Ibakakolha emibiri yabo yomwakiro. Kusangwa babya bakolire omw’animba eyikanyegha.
Walifanya kazi zao zote usiku. Hii ni kwa sababu walikuwa wameumbwa kwa nta.
Neryo omughuma okwabalhwana abya inyanzire erighenda okwamwisi.
Lakini, kijana mmoja alitamani kwenda nje wakati wa mchana.
Nimwanabya anzire erighenda okwamwisi, baghalha babu mubamuhabulha ambu sikiwene, kusangwa omwisi akanyeghaya enimba.
Siku moja tamaa ya kwenda nje ikazidi. Wenzake wakamwonya asiende juani. Lakini, hakusikia.
Obuthuku buthebwabya buli, neryo mw’anyegha okwamwisi.
Aliyeyuka kwa sababu joto lilikuwa kali.
Ikwa abana abenimba mubahunerera bakalhangira mughalha wabubo akany’enga neribbumbutuka.
Watoto wa nta walihuzunika walipoona kaka yao akiyeyuka.
Abasighalha mubathwa obwenge. Enimba eyabbumbutukira ahisi mubathwamu erikolha ekinyonyi.
Wakapanga jambo fulani. Walichukua nta iliyoyeyuka wakatengeza ndege.
Mubathwalha ekinyonyi kighalhakyabubo okw’akithwa.
Wakamweka ndege huyo juu ya mlima mrefu.
Neryo eryuba mulyalenga, ekinyonyi nakyo mukyaghulhuka neryimba kuhikya omwangyakya.
Jua lilipochomoza asubuhi, akapeperuka akiimba kwa furaha.
