Bumwi buzuba, baama bakaleta michelo minji.
Un día, mamá trajo mucha fruta.
“Tulailya ciindi nzi micelo?” Twakabuzya. “Tulailya masiku” bakavwiila baama.
“¿Cuándo podemos comer fruta?” le preguntamos. “Esta noche comeremos fruta,” dice mamá.
Musyoonto wangu Rahim mulyato. Walabila michelo yoonse. Ulalya michelo minji.
Mi hermano Rahim es glotón. Prueba toda la fruta. Come mucha.
“Langa nzyaacita Rahim!” wakoompolola musyoonto wangu. Ndakati “Rahim tamvwi alimwi ulaliyanda.”
“¡Mira lo que hizo Rahim!” grita mi hermano pequeño. “Rahim es travieso y egoísta,” le respondo.
Baama balinyemede akaambo ka Rahim.
Mamá se enoja con Rahim.
Aswebo tulinyemede. Pesi Rahim talilekeleli.
Nosotros también nos enojamos con Rahim. Pero Rahim no está arrepentido.
“Sena tamukoomupa cisubulo Rahim?” Wabuzya musyoonto wangu.
“¿No vas a castigar a Rahim?” pregunta mi hermano pequeño.
“Rahim, lino-lino ulausa,” bakacenjezya baama.
“Rahim, pronto te arrepentirás,” le advierte mamá.
Rahim watalika kulimvwa kuciswa.
Rahim empieza a sentir náuseas.
“Mwida mulacisa,” waamba Rahim cakupetekezya.
“Me duele mucho el estómago,” susurra Rahim.
Baama balizyi kuti eeci cilacitika. Muchelo wamusubula Rahim.
Mamá sabía que esto pasaría. ¡La fruta está castigando a Rahim!
Nikwakainda ciindi, Rahim wakalilekelela. “Nsekainduluki kuba mulyato alimwi,” wakasyomenzya. Toonse twakamusyoma.
Más tarde, Rahim nos pide disculpas. “No volveré a ser tan glotón,” promete. Y todos aceptamos su promesa.