Ka letsatsi lengwe, mme a amogela maungo a mantsi.
Un día, mamá trajo mucha fruta.
“Re kgona go ja leng maungo ?” ra botsa. “Re tla ja maungo maitsiboa,” go bua mme.
“¿Cuándo podemos comer fruta?” le preguntamos. “Esta noche comeremos fruta,” dice mamá.
Nnake Rahim o bogagapa. O lekile maungo fela otlhe. O jele bontsi jwa ona.
Mi hermano Rahim es glotón. Prueba toda la fruta. Come mucha.
“Bonang gore Rahim o dirile eng!” ga goa nnake yo mmotlana. “Rahim o tshwenye le bogagapa,” go bua nna.
“¡Mira lo que hizo Rahim!” grita mi hermano pequeño. “Rahim es travieso y egoísta,” le respondo.
Le rona re kgopetswe Rahim. Mme Rahim ga a ikopela boitshwarelo.
Nosotros también nos enojamos con Rahim. Pero Rahim no está arrepentido.
“A ga o ye go otlhaya Rahim?” go botsa nnake yo mmotlana.
“¿No vas a castigar a Rahim?” pregunta mi hermano pequeño.
“Rahim, ka bonako nyana o tla ikwatlhaya,” ga kgalema mme.
“Rahim, pronto te arrepentirás,” le advierte mamá.
Rahim a simolola go ikutlwa go bobola.
Rahim empieza a sentir náuseas.
“Mogodu wa me o a thunya,” go sebetsa Rahim.
“Me duele mucho el estómago,” susurra Rahim.
Mme o ne a itse gore se,se a go diragala. Maungo a otlhaya Rahim!
Mamá sabía que esto pasaría. ¡La fruta está castigando a Rahim!
Kwa morago,Rahim a ikopela boitshwarelo mo go rona. “Ga nkitla ke tlhola ke nna bogagapa gape,” a re itshepisa. Mme rotlhe ra mo dumela.
Más tarde, Rahim nos pide disculpas. “No volveré a ser tan glotón,” promete. Y todos aceptamos su promesa.