Mo mosong mongwe mmemogolo a bitsa Susi,”Susi. tsweetswee tsaya lee le o ye go lo naya batsadi ba gago. Ba batla go direla lenyalo lwa ga mogoloo kuku e tona.”
Temprano en la mañana, la abuelita de Vusi le dijo, “Vusi, por favor, lleva este huevo a tus padres. Ellos quieren hacer un pastel muy grande para la boda de tu hermana.”
Mo tseleng go ya kwa batsadi ba gagwe, Susi a kopana le basimane ba le babedi ba ba selang maungo. Mongwe wa mosimane a phamola lee mo go Susi a le ngati mo setlhareng. Lee le ne la thubega.
Cuando iba hacia la casa de sus padre, Vusi se encontró con dos chicos recogiendo frutas. Uno de los chicos le quitó el huevo a Vusi y lo lanzó a un árbol. El huevo se quebró.
“O dirile eng?” Susi o ne a lela. “Lee le wa ke la kuku. Kuku ke ya lentalo la go nkgonne. Nkgonne o ka reng fa go se na kuku mo lenyalong la gagwe?”
“¡¿Qué acabas de hacer?!” Vusi le gritó. “Ese huevo era para hacer el pastel de boda de mi hermana. ¿Qué dirá mi hermana cuando sepa que no habrá pastel de boda?”
Basimane ba ne ba ikwatlhaela go rumola Susi.” Ga re kgone go thusa ka kuku, mme logong le le tsamayang ke le la ga mogoloo.”mongwe a bua.Susi a tswelela ka loeto la gagwe.
Los chicos se disculparon por lo ocurrido. “No te podemos ayudar con la pastel, pero este palo para caminar es un regalo para tu hermana,” uno de los chicos dijo. Luego, Vusi siguió caminando.
Mo tseleng a kopana le banna ba le babedi a aga ntlo.”A re kgona go dirisa logong le le thata leo?”ga botsa mongwe. Logong ga le thata sentle go ka aga. mme la robega.
Mientras caminaba, se encontró con dos hombres que estaban construyendo una casa. “¿Nos dejarías usar ese fuerte palo?” uno de los hombres preguntó. Pero el palo no era lo suficientemente fuerte para trabajos de construcción, así que se quebró.
“O dirile eng?” Susi o ne a lela.”Logonng leo e ne e le mpho ya ga nkgonne. Ba seedi ba maungo ke bone ba neileng logong leo ka gone ba thubile lee la kuku.Kuku e ne direlwa lenyalo la ga nkgonne. Jaanong ga go na lee, ga go na mpho.Nkgonne o ka reng jaanong?”
“¿Qué acabas de hacer?” Vusi gritó. “Ese palo era un regalo para mi hermana. Los recolectores de fruta me lo dieron porque rompieron el huevo para el pastel de boda de mi hermana. Ahora, ni huevo, ni pastel, ni regalo habrá para su boda. ¡¿Qué dirá mi hermana?!”
Baagi ba ne ba ikwatlhaela go roba logong. “Re kgona go thusa ka kuku, go na le lotlhaka go lo naya mogoloo.”mongwe a bua. Susi a tswelela ka loeto la gagwe.
Los constructores se disculparon por haber roto el palo. “No te podemos ayudar con la pastel, pero aquí tienes un poco de paja para tu hermana,” uno de ellos dijo. Y así, Vusi continuó caminando.
Mo tseleng, Susi a kopana le morui le kgomo. A lotlhaka lo lo monate, a o kgona go mpha go le go nnyenyane?” kgomo ya botsa. Mme lotlhaka lo ne lo le monate thata gore kgomo e lo je lotlhe!
Ahora Vusi se encontró con un granjero y una vaca. “¡Qué deliciosa paja! ¿Puedo comer un poquito?” la vaca preguntó. Pero la paja estaba tan rica que la vaca se la comió toda.
“O dirile eng?” Susi o ne a lela. Lothaka loo e ne e le mpho ya ga nkgonne. Baagi ba ne ba naya lotlhaka ka gone ba ne ba robile logong lo ke lo bone go tswa basedi ba maungo. Basedi ba maungo ba neile logong ka ntlha ya gore ba thubile lee la kuku ya ga nkgonne. Kuku e ne e le ya lenyalo la go nkgonne. Jaanong lee ga leo, kuku ga e yo, ga go na mpho. Nkgonne o ka reng?”
“¿Qué acabas de hacer?” Vusi gritó. “Esa paja era un regalo para mi hermana. Los constructores me la dieron porque rompieron el palo de los recolectores de fruta. Los recolectores de fruta me regalaron el palo porque quebraron el huevo para el pastel de boda de mi hermana. Ahora, ni huevo, ni pastel, ni regalo habrá para su boda. ¡¿Qué dirá mi hermana?!”
Kgomo ya ikwatlhaela seo mme e timana. Morui a dumalana gore kgomo e kgona go tsamaya le Susi e le mpho ya ga mogoloe. Susi a tsaya kgomo a tsamaya.
La vaca se disculpó por haber sido glotona. El granjero decidió regalarle la vaca a Vusi como un obsequio para la boda de su hermana. Y así pues, Vusi siguió caminando con la vaca.
Ka nako ya dijo tsa maitsiboa kgomo ya tsiela kwa moruing. Mme Susi a timelwa ke tsela mo loetong la gagwe. O ile go goroga thari kwa lenyalong lwa ga mogoloe. Balalediwa ba setse ba ja.
Pero la vaca se arrancó corriendo de vuelta donde el granjero a la hora de cenar. Vusi se perdió y llegó muy tarde a la boda de su hermana. Los invitados ya estaban comiendo.
” Ke tla dira eng?” Susi o ne a lela. “Kgomo e e sieleng e ne e le mpho, e ke e neilweng ke baagi mo boemong jwa lotlhaka. Baagi ba neile lotlhaka gone ba lo robileng go tswa basedi ba maungo Basedi ba maungo ba neile logong ka gone ba thubile lee la kuku.Kuku e ne e le ya lenyalo.Jaanong ga go na lee, kuku, le mpho.”
“¿Qué puedo hacer ahora?” Vusi dijo. “La vaca que se arrancó corriendo era un regalo para sustituir la paja que los constructores me habían regalado. Los constructores me dieron la paja porque rompieron el palo de los recolectores de fruta. Los recolectores de fruta me regalaron el palo porque quebraron el huevo para el pastel de boda de mi hermana. Ahora, ni huevo, ni pastel, ni regalo habrá para la boda.”
Mogoloe Susi a akanya sebakanyana. mme a re, “Susi kgatsadiaake,Boammaaruri ga ke na sepe le mpho.Ga rekegele le jone ka kuku! Rotlhe re mmogo fa, Ke itumetse.Jaanong tswala diaparo tsa gago tse dintle re keteke letsatsi le! Se ke se Susi a se dirileng.
La hermana de Vusi se quedó pensativa por un momento y luego dijo: “Vusi, hermano mío, no me interesan los regalos. ¡Ni siquiera me interesa el pastel de boda! Estamos todos reunidos y felices y yo estoy muy feliz también. ¡Ponte tu ropa elegante y celebremos!” Y así pues, eso fue lo que Vusi hizo.