Ka tsatsi le leng, mme o ne a tlile le ditholwana tse ngata.
Un día, mamá trajo mucha fruta.
“Ebe re tla ja ditholwana neng?”Ra mmotsa. “Re tla di ja bosiung bona,” mme a araba.
“¿Cuándo podemos comer fruta?” le preguntamos. “Esta noche comeremos fruta,” dice mamá.
Moena ka Rahimi o meharo. O latswa ditholwana tsohle, mme o ja tse ngata.
Mi hermano Rahim es glotón. Prueba toda la fruta. Come mucha.
“Sheba Rahimi o entseng!” ho hweletsa ngwaneso wa moshemane ya monyenyane. Rahimi o sele, mme o inahanela a le mong. Ke nna eo.
“¡Mira lo que hizo Rahim!” grita mi hermano pequeño. “Rahim es travieso y egoísta,” le respondo.
Le rona re halefetse Rahimi, empa ha a maswabi ka seo a se entseng.
Nosotros también nos enojamos con Rahim. Pero Rahim no está arrepentido.
” Na o ke ke wa otla Rahimi?” Ho botsa ngwaneso wa moshemane ya monyenyane.
“¿No vas a castigar a Rahim?” pregunta mi hermano pequeño.
“Haufinyana, wena Rahimi o tla swaba,” mme o a mo lemosa.
“Rahim, pronto te arrepentirás,” le advierte mamá.
Rahimi o qala ho kula.
Rahim empieza a sentir náuseas.
“Mala a ka a bohloko,” Rahimi o buela tlase.
“Me duele mucho el estómago,” susurra Rahim.
Mme o ne a tseba hore sena se tla etsahala. Ditholwana di otla Rahimi.
Mamá sabía que esto pasaría. ¡La fruta está castigando a Rahim!
Ha mamorao Rahimi a re kopa tshwarelo. “Nke ke ka hlola ke ba meharo tjena,” a re tshepisa, mme kaofela ha rona re a mo kgolwa.
Más tarde, Rahim nos pide disculpas. “No volveré a ser tan glotón,” promete. Y todos aceptamos su promesa.