ਇੱਕ ਦਿਨ ਮਾਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਫਲ ਲੈ ਕੇ ਆਈ।
Un día, mamá trajo mucha fruta.
“ਅਸੀਂ ਕਦੋਂ ਕੁੱਝ ਫਲ ਲੈ ਸਕਦੇ ਹਾਂ?” ਅਸੀਂ ਪੁੱਛਿਆ। “ਆਪਾਂ ਅੱਜ ਰਾਤ ਨੂੰ ਫਲ ਖਾਵਾਂਗੇ,” ਮਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ।
“¿Cuándo podemos comer fruta?” le preguntamos. “Esta noche comeremos fruta,” dice mamá.
ਮੇਰਾ ਭਰਾ ਰਹੀਮ ਲਾਲਚੀ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਸਾਰੇ ਫਲਾਂ ਦਾ ਸੁਆਦ ਚੱਖਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਖਾ ਲਿਆ।
Mi hermano Rahim es glotón. Prueba toda la fruta. Come mucha.
“ਦੇਖੋ ਰਹੀਮ ਨੇ ਕੀ ਕੀਤਾ!” ਮੇਰਾ ਛੋਟਾ ਭਰਾ ਚਿਲਾਇਆ। “ਰਹੀਮ ਨਟਖਟ ਅਤੇ ਸੁਆਰਥੀ ਹੈ,” ਮੈਂ ਆਖਿਆ।
“¡Mira lo que hizo Rahim!” grita mi hermano pequeño. “Rahim es travieso y egoísta,” le respondo.
ਮਾਂ ਰਹੀਮ ਦੇ ਨਾਲ ਗੁੱਸੇ ਹੈ।
Mamá se enoja con Rahim.
ਅਸੀਂ ਵੀ ਰਹੀਮ ਦੇ ਨਾਲ ਗੁੱਸੇ ਹਾਂ। ਪਰ ਰਹੀਮ ਨੂੰ ਕੋਈ ਅਫ਼ਸੋਸ ਨਹੀਂ ਹੈ।
Nosotros también nos enojamos con Rahim. Pero Rahim no está arrepentido.
“ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਰਹੀਮ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਦੇਵੋਗੇ?” ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ।
“¿No vas a castigar a Rahim?” pregunta mi hermano pequeño.
“ਰਹੀਮ, ਛੇਤੀ ਹੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਫ਼ਸੋਸ ਹੋਵੇਗਾ,” ਮਾਂ ਨੇ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿੱਤੀ।
“Rahim, pronto te arrepentirás,” le advierte mamá.
ਰਹੀਮ ਬਿਮਾਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ।
Rahim empieza a sentir náuseas.
“ਮੇਰਾ ਪੇਟ ਦੁੱਖ ਰਿਹਾ ਹੈ,” ਰਹੀਮ ਨੇ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਕਿਹਾ।
“Me duele mucho el estómago,” susurra Rahim.
ਮਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋਵੇਗਾ। ਫਲ ਰਹੀਮ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ!
Mamá sabía que esto pasaría. ¡La fruta está castigando a Rahim!
ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਰਹੀਮ ਨੇ ਮੁਆਫ਼ੀ ਮੰਗੀ। “ਮੈਂ ਮੁੜ ਕੇ ਕਦੇ ਵੀ ਲਾਲਚੀ ਨਹੀਂ ਹੋਵਾਂਗਾ,” ਉਸ ਨੇ ਵਚਨ ਦਿੱਤਾ। ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਉਸ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀਤਾ।
Más tarde, Rahim nos pide disculpas. “No volveré a ser tan glotón,” promete. Y todos aceptamos su promesa.
