Descargar PDF
Regresar a lista de cuentos

Re etela koko De vacaciones con la abuela

Texto Violet Otieno

Ilustraciones Catherine Groenewald

Translated by Motlhago Sara Mohale

Lengua sepedi

Nivel Nivel 4

Contar el cuento completo El audio no está disponible actualmente.


Odongo le Apiyo ba dula motsesetoropong le tatago bona. Ba be ba fela pelo gore maikhutšo a dikolo a thoma neng. Ba fela pelo ka gore ba ya go etela koko. Odongo le Apiyo ba be ba thabile ka gore maikhutšo a ile a fihla.

Odongo y Apiyo vivían en la ciudad con su padre. Esperaban con ansias sus vacaciones. No sólo porque cerraban la escuela, sino porque iban a visitar a su abuela. Ella vivía en una aldea de pescadores cerca de un gran lago.


Mantšiboa ba ile ba paka diaparo tša leeto, ba itokišetša leeto la bona le le telele go yo etela koko. Bošegong bjoo, bana ba ba ile ba palelwa ke go robala, ba lala ba bolela ka maikhutšo bošego kamoka.

Odongo y Apiyo estaban emocionados con la idea de visitar de nuevo a su abuela. La noche antes del viaje, empacaron sus cosas y dejaron todo listo para irse a la aldea. No pudieron dormir y se quedaron toda la noche hablando sobre sus vacaciones.


Mesong, ba tloga ka koloi ya tate ba leba go koko. Koloi ya sepela ya feta dithaba, ya feta diphoofolo tša naga le polasa ya teye. Bana ba ipshina ka go bala dikoloi tšeo di fetago le ka go opela dikoša.

Temprano a la mañana siguiente, salieron de viaje a la aldea en el auto de su padre. Pasaron por las montañas y vieron animales salvajes y plantaciones de té. Contaron autos y cantaron canciones.


Morago ga nakwana, bana ba lapa ba swarwa ke boroko.

Al poco tiempo, se cansaron y se quedaron dormidos.


Tate o ile a tsoša Odongo le Apiyo ge ba tsena ka motse. Ba ile ba hwetša koko, Selaelo, a dutše legogong tlase ga mohlare. Ka Sepedi, “Selaelo” ke gore, ‘ngwana wa mafelelo’.

El padre despertó a Odongo y Apiyo cuando llegaron a la aldea. Se encontraron a su abuela, Nyar-Kanyada, descansando con una manta debajo de un árbol. Nyar-Kanyada significa “hija de la gente de Kanyada” en el idioma Luo. La abuela era una mujer fuerte y hermosa.


O ile a amogela baeng ba gagwe ka go opela le go bina ka ntlong ka lethabo Odongo le Apiyo ba ile ba thabela go fa koko Selaelo dimpho tšeo ba mo reketšego tšona go tšwa toropong. “Bula mpho ya ka pele koko,” gwa bolela Odongo. “Aowa, bula ya ka pele!” gwa goelela Apiyo.

Nyar-Kanyada les dio la bienvenida a su casa, bailando y cantando de alegría. Sus nietos estaban ansiosos por entregarle los regalos que le trajeron de la ciudad. “Abre mi regalo primero,” dijo Odongo. “¡No, mi regalo primero!” dijo Apiyo.


Koko Selaelo o ile a leboga dimpho ka go šegofatša bana le go ba reta ka ditheto tša bona.

Después de abrir los regalos, Nyar-Kanyada le dio la bendición tradicional a sus nietos.


Odongo le Apiyo ba ile ba ya ntle go raloka. Ba ile ba kitimiša dinonyane le dirurubele..

Después, Odongo y Apiyo salieron a jugar. Persiguieron mariposas y aves.


Ba namela mehlare gape ba raloka ka letamong.

Escalaron árboles y chapotearon en el lago.


Mathapama ba boa gae go tlo lalela. Ba ile ba thoma go otsela ba le gare ba eja!

Cuando oscureció, volvieron a la casa a cenar. ¡Se estaban quedando dormidos antes de terminar de comer!


Ka tšatši leo le latelago, tatago bana o ile a boela morago gae, bana ba šala le koko Selaelo.

Al día siguiente, el padre de los niños se fue de vuelta a la ciudad y los dejó con Nyar-Kanyada.


Odongo le Apiyo ba ile ba thuša koko ka mešongwana ya ka gae. Ba kga meetse, ba tla le dikgong. Ba tla le mae a dikgogo a go tšwa ka hokong, ba kga le merogo ka serapeng sa koko sa merogo.

Odongo y Apiyo ayudaron a su abuela con las tareas del hogar. Fueron a buscar agua y leña. Recolectaron los huevos de las gallinas y recolectaron verduras de la huerta.


Koko Selaelo o ile a ruta ditlogolo tša gagwe go apea mageu. A ba ruta gape go apea bogobe bja mabele, ba šeba ka hlapi.

Nyar-Kanyada le enseñó a sus nietos a hacer ugali para comer con estofado. Les enseñó a hacer arroz con coco para comerlo con pescado asado.


Tšatši le lengwe Odongo o ile a iša dikgomo tša koko Selaelo mafulong. Dikgomo di ile tša šwahlela mašemo a moagišane wa koko. Mong polasa o ile a befelwa kudu. O ile a tshepiša gore o tlile go tšea dikgomo bakeng la gore di jele ka mašemong a gagwe. Go tloga tšatšing leo, Odongo o ile a tshepiša go hlokomela.

Una mañana, Odongo llevó a las vacas de su abuela a pastar. Pero las vacas entraron en la granja de un vecino. El vecino se enojó con Odongo. Lo amenazó con quedarse con las vacas por haberse comido sus cultivos. Después de ese día, Odongo se aseguró que las vacas no se volvieran a meter en problemas.


Ka mokibelo, bana ba ya mmarakeng le koko Selaelo. Koko o be a rekisa merogo, swikiri le disepe gona kua mmarakeng. Apiyo o be a rata go botša bareki kelo ya direkišwa tšeo tša koko. Odongo yena, a rata go phuthela tšeo bareki ba di rekilego.

Otro día, los niños fueron al mercado con Nyar-Kanyada. Ella tenía un puesto para vender vegetales, azúcar y jabón. A Apiyo le gustaba decirle a los clientes cuánto costaban los productos. Odongo empacaba los productos para los clientes.


Mathapama bana le koko ba ipshina ka teye, morago ba bala letseno la bona la tšatši leo mmogo.

Al final del día, tomaban té juntos. Le ayudaban a su abuela a contar cuánto dinero había ganado.


Go se goye kae, ke ge maikhutšo a fedile. Odongo le Apiyo ba swanela go boela gae motse-setoropong. Koko Selaelo o ile a fa Odongo kepisi, a fa Apiyo jeresi. Morago a phuthella bana mphago wa leoto

Pero las vacaciones se terminaron muy rápido y los niños tuvieron que regresar a la ciudad. Nyar-Kanyada le regaló una gorra a Odongo y un chaleco a Apiyo. Luego les empacó comida para su viaje de vuelta a casa.


Ge tatago bona a fihla, bana ba be ba sa nyake go sepela. Ba kgopela koko Selaelo gore a sepele le bona. Koko Selaelo o ile a myemyela a re, “Nna ke tšofetše gore nka dula motse-setoropong. Ke tla le emela ge le tla go nketela gape.”

Cuando su padre vino a recogerlos, no querían irse. Los niños le suplicaron a Nyar-Kanyada que se fuera con ellos a la ciudad. Ella sonrió y les dijo: “Estoy muy vieja para la ciudad. Estaré esperándolos cuando vuelvan a mi aldea otra vez.”


Odongo le Apiyo ba mo gokara ka maatla, morago ba mo laela.

Odongo y Apiyo le dieron un abrazo muy apretado y le dijeron adiós.


Ge ba boela sekolong, Odongo le Apiyo ba anegela bagwera ka bophelo bja naga-magaeng. Bangwe bagwera ba re bona ba rata bophelo bja motsesetoropong efela bangwe ba re bja naga-magaeng bo kaone. Seo ba kwanego ka sona ka moka, ke gore Odingo le Apiyo, ba nale koko wa go loka wa lerato!

Cuando Odongo y Apiyo volvieron a la escuela, le hablaron a sus amigos acerca de la vida en la aldea. Algunos niños opinaron que la vida en la ciudad era buena. Otros opinaron que la aldea era mejor. ¡Pero lo más importante es que todos opinaron que Odongo y Apiyo tenían una abuela maravillosa!


Texto: Violet Otieno
Ilustraciones: Catherine Groenewald
Translated by: Motlhago Sara Mohale
Lengua: sepedi
Nivel: Nivel 4
Fuente: Holidays with grandmother del African Storybook
Licencia Creative Commons
Esta obra está bajo una Creative Commons Atribución 4.0 Internacional.
Leer más cuentos nivel 4:
Opciones
Regresar a lista de cuentos Descargar PDF