Okwa li ku na aanegumbo ye holathane.
Había una vez una familia que vivía muy feliz.
Mokukala kwawo ihaa kondjo. Ohaa kwatha aakuluntu yawo miilonga yomegumbo nomepya.
Nunca peleaban. Los hijos ayudaban a sus padres en el hogar y en los huertos.
Ashike kakwa li ya pitikwa okuhedha popepi nomulilo.
Pero tenían prohibido acercarse al fuego.
Iilonga yawo oya li ye na oku yi longa uusiku. Oshoka oya li ya mewa mezi.
Tenían que hacer todo su trabajo por las noches. ¡Porque eran niños de cera!
Ashike okamati kamwe oka li ka yuulukwa okuya pokaantenya pondje.
Pero uno de los chicos sentía un fuerte deseo por salir a la luz del sol.
Esiku limwe ehalo lye lyokuya pondje olya li enene noonkondo. Aamwayinamati oye mu kunkilile kee shi ninge…
Un día su deseo fue muy fuerte. Sus hermanos le advirtieron que no lo hiciera…
Akutu! Ekunkililo olye ya lya lata! Okwa hengumuka po kuupyu wetango.
¡Pero ya era tarde! Se derritió con el calor del sol.
Aanona yezi oya li ya yemata mokumona mumwayina ta hengumuka po.
Los niños de cera se entristecieron de ver a su hermano derritiéndose.
Ashike oya kongo ondunge. Oya me ezi ehengumuki molupe lwokadhila.
Pero hicieron un plan. Tomaron los restos de cera derretida y le dieron la forma de un ave.
Oya fala oshihongomwa shomumwayina kombanda yondundu onde.
Llevaron a su hermano ave a lo alto de una montaña.
Etango sho lya piti, oshihongomwa osha tuka po tashi imbi muuyelele woonte dhetango lyongula.
Y cuando salió el sol, el ave se fue volando y cantando con la luz del amanecer.