Descargar PDF
Regresar a lista de cuentos

Tsēs ǁgâusa xū ta kaiǃās ǁgasa a ǃgûbas El día que dejé mi casa para irme a la ciudad

Texto Lesley Koyi, Ursula Nafula

Ilustraciones Brian Wambi

Translated by Maureen Merley So-Oabes

Lengua khoekhoe

Nivel Nivel 3

Contar el cuento completo El audio no está disponible actualmente.


Khari bēgu mâǃkhais sida ǃāros ǃnâ mâs ge kaise a ǀhawe khoen tsî ǃnaoǃnāsa bē xa. ǃHūb ai i ge noxoba gui xūn ǃnaohe nîse ge īna ge mâ i. ǃNao-aogu ge ǁîgu bēgu ra ǃgûǀî ǀgauba ra ǁgauǁgause gere ǃau.

La pequeña parada de autobuses de mi aldea estaba llena de gente y de autobuses sobrecargados. En el suelo había aun más cosas por cargar. Los pregoneros anunciaban los lugares a los que iban sus autobuses.


“Kaiǃā! Kaiǃā! Hurioasa ǃoa!” Ti ta ge ǃnao-aob ra mîsa ra ǁnâu. ǁNāb ge bēb hîna ta nî ūse ība.

“¡A la ciudad! ¡A la ciudad! ¡Autobús hacia el oeste!” escuché que gritaba un pregonero. Ése era el autobús que yo necesitaba tomar.


Nē kaiǃā bēb ge ǁaupexa ge ǀoa hâ i, xawen ge noxopa gui khoena gere ǁgūtsâ ǃapasa. ǀNîn ge ǁîn di ǃgaeǀkhāde bēb ǃnâka ge pakhe hâ i. Naun ge bēb ganagab ai pakhe hâ īse.

Aunque el autobús con destino a la ciudad estaba casi lleno, había más gente empujando para subirse. Algunos ponían su equipaje en la parte de abajo. Otros lo ponían en las repisas de adentro.


ǀAsa ǃnarisao-aon ge ǁîn tiketde ǁkhammâi hâse nûǃkhai-e nē ǀoa hâ bēb ǃnâ ra kōmâ. Taradi khariǀgôarona ūhâ di tsîn ge nē kaixū ǃnarisa ra humisense ra nû-unuǃnâ.

Los pasajeros recién llegados se subían al autobús con sus boletos en mano buscando un asiento. Las mujeres con hijos pequeños los confortaban para el largo viaje.


Tita ge mûuidaos xōǀkhā ra ǀāgāsen. Nûxōǀkhā ta ge khoe-i ge ǃam plastik ǁgaruba ǃgarise ge ǃkhō hâ i. ǁÎb ge ǀoro ǁkharode ge ana hâ i, ana ǀorohe hâ jab ǀkhā, tsî kaise ǃhuri hâse gere mûsen.

Me apretujé al lado de una ventana. La persona a mi lado sujetaba con fuerza una bolsa de plástico verde. Llevaba sandalias viejas, un abrigo harapiento, y se veía nervioso.


ǃAukab ai ta ra kō ǁaeb ai ta ge ra mûan khariǃāsa ta ra ǁnāxūsa, kai-ai ta ge ǃāsa. Kaiǃāsa ǃoa ta ge ra ī.

Miré por la ventana del autobús y me di cuenta de que estaba dejando atrás mi aldea, el lugar donde había crecido. Ahora me iba a la gran ciudad.


ǃGaeǀhāde ǃnaotoahe tsîn ge hoa ǃnarisao-aona nôa. ǁAmaxū-aon ge noxoba bēb ǃnâ ra ǀāgāsen în ǃnarisao-aon ai ǁîn xūna sī ǁamaxū ka. Mâ i hoa i ge ǁamaxūn ra xūna gere ǃhaose. Mîdi ge kaise ǃhaose gere ǀōbate.

Terminaron de cargar el autobús y todos los pasajeros se sentaron. Los vendedores ambulantes se apretujaron para entrar a venderle sus productos a los pasajeros. Gritaban los nombres de lo que tenían para vender. Las palabras me parecían graciosas.


ǀOro ǃnarisao-aon ge ān nî xūrona ge ǁama, naun ge khari ûxūrona ǁama tsî a ǁgaetsoatsoase. ǁNîn hîna ge mari-e ūhâ tama hâ în, tita khamin, ge kōǃkharas ǀguisa gere dī.

Algunos pasajeros compraron bebidas, otros compraron pequeños refrigerios y empezaron a comer. Los que no tenían dinero, como yo, solamente nos quedamos mirando.


Nē ǁaxasib ge bēb huters ǀōb xa ge hanihe, ǁgauǁgaus ǃnarioa da ras disa. ǃNao-aob ge ǁamaxū-aona ra ǃkhaoba în bēba xū ǁgôa ga.

Todo este ajetreo fue interrumpido por el claxon del autobús, señal de que estábamos listos para partir. El pregonero gritó a los vendedores ambulantes para que se bajaran.


ǁAmaxū-aon ge hāgu ra se bēba xū gere ôa-am ǁgôasa. ǀNîn ge khari marina gere mā-oa. ǁKhātin ge nauna harugu xūna ǁamaxūsa noxoba gere dītsâse.

Los vendedores ambulantes se empujaban para salir del autobús. Algunos le entregaron su cambio a los pasajeros. Otros intentaron vender productos por última vez.


Bēb ra ǁîb māǃkhaisa xū gaebe ǁaeb ai ta ge mūuidaosa ra kō. Âi ta ge ra, tsâbe ta ǁkhawa ǃgāroǃāsa ǃoa nî oahāsa.

Mientras el autobús partía desde la estación, miré por la ventana. Me preguntaba si alguna vez volvería a mi aldea.


ǃNaris ra aiǃgû khami îb ge bēb ganakaba kaise ge ǀgam. ǁOmsa ra ǁkhorese ta ge mûde ra ganam.

A medida que pasaba el tiempo, el autobús se puso muy caluroso. Cerré los ojos con la esperanza de quedarme dormido.


Xawes ge ti âisa omsa ǃoa ra oa. Ti mamasa ǃnorasa îs nî? Ti ǃôade xare mari-e kuru i di nî? Tsâbe ti ǃgâsaba âihō îb nî ti hairode nâbatesa?

Pero volví a pensar en mi casa. ¿Estará a salvo mi madre? ¿Traerán dinero mis conejos? ¿Se acordará mi hermano de regar los árboles que planté?


Garu ta a daob ǃnâ ta ge ti ǁnaob kaiǃās ǃnâ ra hâ ǃkhais ǀōnsa ra ǁkhāpesen î ta ǃkhōmâisi ǁkhā ga. ǁAeb ǀkhā ǁîsa ra gaiseb ge ra ǁom.

Mientras viajaba, recitaba el nombre del lugar donde vivía mi tío en la gran ciudad. Seguí murmurando ese nombre mientras dormía.


Khoese īrgu khaoǃgâ, ta ge ǃgari huwib tsî ǃnarisarao-aon gaihes hāxū ta ra ǃgaroǃās dib ǀgaub xa ra ǃhuirihai. Ti khari ǁgarurosa ǁgope tsî ta bēba xū ra uriǁgôa.

Nueve horas más tarde, desperté escuchando fuertes golpeteos y gritos llamando a los pasajeros que viajaban de vuelta a mi aldea. Tomé mi pequeño morral y me bajé del autobús.


Oa dawasen ra bēb ge ǃkhaese ra ǀoa. ǀGūǁaeb ge ǁîba aioas ǁga nî ǃnari-oa. Tita nēsi a hâhâsaba xū i ge, ti ǁnaob omsa ôatsoatsoasa.

El autobús de vuelta a mi aldea se llenó rápidamente. Pronto empezaría su viaje de vuelta al este. Por ahora, lo más importante para mí era empezar a buscar la casa de mi tío.


Texto: Lesley Koyi, Ursula Nafula
Ilustraciones: Brian Wambi
Translated by: Maureen Merley So-Oabes
Lengua: khoekhoe
Nivel: Nivel 3
Fuente: The day I left home for the city del African Storybook
Licencia Creative Commons
Esta obra está bajo una Creative Commons Atribución 4.0 Internacional.
Opciones
Regresar a lista de cuentos Descargar PDF