Una niña pequeña fue la primera en ver una figura misteriosa a lo lejos.
Nē īsi- i ra ǃgû ǀg¡s koses ge ǃgom tarekhoesa ra mû.
Mientras la figura se acercaba, la niña se dio cuenta que era una mujer embarazada a punto de dar a luz.
Nē ǂkham ǀgôaros ge tao rase, xawe ǃao tamase nē khoes ǁga ra ǃgûǀg¡.” Ūbasen si ta ge nî,” tin ge ǂkham ǀgôarosa khoena ra mîǀgui. “ǁÎ ôagura da ge nî ǃûi tsî nî ǃnorasase ¡hâ.”
Tímida pero valientemente, la pequeña niña se acercó a la mujer. “Tenemos que cuidar de ella,” decidieron los familiares de la niña pequeña. “Ella y su bebé estarán a salvo con nosotros”.
ǀGôaro i nî hōhe ǁaeb ge ge ǀoa.”ǁGâi!” “ǂNamna ǀkhī-¡!” “ǁGam-i!” “ǁGâiiiiii!”
Al poco tiempo, el bebé empezó a nacer. “¡Puja!” “¡Traigan mantas!” “¡Agua!” “¡¡¡Puuuuujjjjjaaa!!!”
Xawen ge ǀgôaro-e mû,on ge hoana ǃhurib x age uri oa. ” Donki- i!”
Pero cuando vieron al recién nacido, todos se llevaron una gran sorpresa. “¡¿Un burro?!”
ǁÎn ge ge ǂnoagu tsoatsoa.”Sada ge go mî mamasas tsî ǀgôaro- i tsîna da nî ǃnorasase ¡hâ ti,xui-ao da ge ǁnāsa nî dī,” timin ge ǀnîna ra mî. “Xawe ra ge ǁîra ts¡ǃōba nî ǀkh¡-¡” tin nauna ram î.
Todos empezaron a discutir. “Prometimos que cuidaríamos de la madre y su hijo, y eso es lo que haremos,” decían algunos. “¡Pero ellos nos van a traer mala suerte!” decían otros.
Nē taras ge ǁkhawa ge si ǀguri hâ. ǁÎs ge gere ǂhâ,tare-es nē ǀgôaro-i ǀkha nî dī ǃkhaisa. ǁÎs ge gere ǂhâ tare-es nî dī-¡sense.
Y así fue como la madre volvió a quedar sola otra vez. Se preguntaba qué hacer con este extraño bebé. Se preguntaba qué hacer consigo misma.
ǀUnis ais ge ge ¡ǃoa khoe-ôagura a ǃkhaisa.
Pero finalmente tuvo que aceptar que ese era su bebé y que ella era su madre.
Nē ǀgôa i ga ǃnae i ge khami ǀgui hâhâ o,o i ge ga ǃgomsi tama hâ. Xawe i ge nē donki ǀgôaro-e kai i ra o ra kai, ega i mamasas ǁâb ai ǂâu tamas kose. Matikōseb ga dītsâ,xaweb ge khoe i khami tanisen ǁoa. ǁÎb mamas ge kaise ge tsau hâ i. Nau ǀgurun ǀguin ra dī sîsengas ge gere ǀnîǃnāde dī kaibi.
Si el niño se hubiera quedado del mismo tamaño, todo habría sido diferente. Pero el niño burro creció y creció hasta que su madre no pudo cargarlo más en su espalda. Y no importaba cuánto lo intentase, el niño burro no lograba comportarse como un niño humano. Su madre se la pasaba cansada y frustrada. A veces ella le ordenaba hacer trabajo de animales.
Donkib ge kaise nē ǃkhais xa tao tsî ǃn¡se ǃgarise ge ǃkhoebē.
Burro sentía cada vez más confusión y rabia. Que no podía hacer esto, que no podía hacer aquello. Que él no podía ser esto ni aquello. Un día se puso tan furioso que botó a su madre al suelo de una patada.
Donkib ǃnâb ge ǀgarusa ǂâis tsî ǁaib tsîna ge omkhâisen. Nē x¡-e dī ǁoa,nau-e dī ǁoa tib ge i. Nēba ī ǁoa, nauba ī ǁoa tib ge i. ǀGuitsēb ge kaise ǁaixa tsî ǁîb mamasa ge ǂnā,îs ǃh¡b ai si ǁnā.
Burro se sintió lleno de vergüenza. Corrió tan rápido y lejos como pudo.
ǁÎb ge ǃkhoeǀû ǁaeb ai i ge ǀnai ge ǃkhae i, tsîb ge Donkiba ge kā. “Uuu Uuuu?” tib ge ǃkhaeb ǃnâ ra tupu. “Uuuu Uuuu”? ti ra ǀgana oa. ǁÎb ge ǀguri ge hâ i. Bols khamib ge ǃgupuse ge amiǂgāsen,tsîb ge ǃgam ǂomsa ge ǁom.
Cuando dejó de correr, ya era de noche y Burro estaba perdido. “¿Hiaaa?” susurró en la oscuridad. “¿Hiaaa?” le respondió su eco. Estaba solo. Se acurrucó y cayó rendido en un sueño profundo e intranquilo.
Kaira aob ra kōbi seb ge Donkiba ge ǂkhai. ǁÎb ge kaira aob di mûdi ǃnâb ge kō, o ǃâubasen-e ge hō.
Cuando Burro despertó, había un extraño anciano mirándolo. Burro le miró a los ojos y comenzó a sentir una chispa de esperanza.
Donkib ge nē kaira aob ǀkha ge sī ǁan,tsî ge matib nî ûiǃkharu ǀgausa ge ǁkhāǁkhāhe. ǃGâ tsîb ge Donkiba ge ǁkhāǁkhāsen,tsîb ge kaira aoba ǁkhāsa gere dī. ǁÎkha ge huigu tsî ǀguiba gere âiǁae.
Burro se fue a vivir con el anciano, quien le enseñó muchas formas diferentes de sobrevivir. Burro escuchaba y aprendía, y lo mismo hacía el anciano. Se ayudaban y reían juntos.
ǀGui ǁgoagab ge kaira aoba ge Donkiba ǂgan îb ǃhommi ai ǂamǃnâb kose tani ǃapabi.
Una mañana, el anciano le pidió a Burro que lo llevara hasta la cima de una montaña.
Kaise ǀgapise kha ge ǃâudi ǁaegu ge ǁom. Donkib ge ǁîb mamas ǀaesen hâ tsî ǁîba ra ǂgai ti ra ǁhapo. ǃHuri ǂkhaib ge o…
Se quedaron dormidos más arriba de las nubes. Burro soñó que su madre estaba enferma y que lo llamaba. Y cuando despertó…
…ob ge ǀhōsab, kaira aoba ge ǃâudi ǀkha kābē.
…las nubes habían desaparecido junto con su amigo, el anciano.
ǀUnis aib ge Donkiba tare-eb nî dīsa ge ǂan i.
Burro finalmente se dio cuenta de lo que tenía que hacer.
ǁÎb mamasas kā hâ ǀgôab âs xa ra ǃoamâ, hîab ge Donkiba ǁîsa ge si hō. Gaxuse ra ge aibe ge kōgu,tsî ra ge kaise ǀgaisase ge ǁnamǂgāgu.
Burro encontró a su madre, sola y llorando por su hijo perdido. Se quedaron mirándose a los ojos por largo tiempo. Luego se abrazaron muy apretadamente.
Donki ǀgôab tsî mamasas hâra ge ǀguiba ge kaikhâi tsî ǂguiǃnâgu ǀgauna ge hō ûiǁare ra nîba.ǁÎra ǂnamipe hâ khoen tsî nau ǀaokhoen tsîn ge ǂause ge hâǁare tsoatsoa.
El hijo burro y su madre ya llevan tiempo creciendo juntos y han aprendido a convivir. Lentamente, otras familias se han instalado a vivir cerca de ellos.