Aabawo khaalekho,
yabawo baalebe be
muungo mutweela abe
babamenya nga
baasangaafu.
Había una vez una familia que vivía muy feliz.
Abe sibasoolanakho ta.
Baayeetatsaka naabi
basaali baabwe
muungo ni mu
mikuunda.
Nunca peleaban. Los hijos ayudaban a sus padres en el hogar y en los huertos.
Ne shonyene ndi abe
sibafukiilisibwakho
khukhwisyeendakho
aambi ni kumulilo ta.
Pero tenían prohibido acercarse al fuego.
Abe bali ni
khuukholatsaka
kimilimo kyaabwe mu
shilo mwonyene.
Lwekhuuba baabuumbibwa khukhwaama
mu buwuula!
Tenían que hacer todo su trabajo por las noches. ¡Porque eran niños de cera!
Ne mutweela khu
basooleli abo
wewotooma naabi
khuutsyakho ibulafu mu
muumu.
Pero uno de los chicos sentía un fuerte deseo por salir a la luz del sol.
Ne lutweela
khukhwiwotooma
khuno khwaabiririra
naabi. Babaandaaye
baamureewura…
Un día su deseo fue muy fuerte. Sus hermanos le advirtieron que no lo hiciera…
Ne byaba byaabirire
khaale! Nga waamalile
khaale
khuuyengukhakila mu
muumu kukwaba
kwaabilile.
¡Pero ya era tarde! Se derritió con el calor del sol.
Basooleli be buwuula
babaramile baawulila
kumutaambo,
khuubona nga
waandayaabwe
ayengukhaka awawo.
Los niños de cera se entristecieron de ver a su hermano derritiéndose.
Ne baafunayo
shishambaaso
shishiindi. Baryo
baawumbaka buwuula
bubuyengukhakile
tsana,
baabuwumbamwo
khanywiinywi.
Pero hicieron un plan. Tomaron los restos de cera derretida y le dieron la forma de un ave.
Baayila waandaayabwe
khanywiinywi tsana khu
lukiingi luleeyi naabi.
Llevaron a su hermano ave a lo alto de una montaña.
Nga inyaanga niyarura,
waapamburukha
waatsya nga eemba mu
buwaanga bwe
kumutikhinyi.
Y cuando salió el sol, el ave se fue volando y cantando con la luz del amanecer.