Yaaka yahanyima, antu hiyelukili zhidizhezhimaku. Hiyelukili kutumba mbutuku hela kuton’ga yakuvwala hela kufula yitwa. Nzambi Nyame wamumawula wadin’ga nakashinshi kaheseki. Wayilaminini mumba yakuwumba.
Hace mucho, mucho tiempo la gente no sabía nada. No sabían cómo cultivar, o cómo tejer tela, o cómo hacer herramientas de hierro. El dios Nyame arriba en el cielo tenía toda la sabiduría del mundo. La mantenía guardada en una vasija de barro.
Ifuku dimu, Nyame wazhinini kwinka iyi imba kudi anansi. Impiji yezhima Anansi neyi natali mumba, wadi’nga nakutan’ga chuma chachiha. Chadin’ga chamuzan’galu.
Un día, Nyame decidió darle la vasija de sabiduría a Anansi. Cada vez que Anansi se asomaba y miraba dentro de la vasija de barro, aprendía algo nuevo. ¡Qué impresionante!
Anansi wachifwa washinganyekeli, “Nikulama iyi imba hewulu damutondu wawulehi. Dichi yikwikala yami nkayami!” wayikasili kutambu mumbunda. Watachikili kukandama kumutondu. Ilan’ga chadin’ga chakala kukandama namba kumutondu yinakumweta mumanun’gu mpinj yezhima.
El codicioso Anansi pensó, “voy a guardar la vasija en la copa de un árbol muy alto. ¡Y será sólo mía!” Hiló un hilo largo, envolvió con él la vasija de barro, y lo ató a su cintura. Empezó a trepar el árbol. Pero se le hacía muy difícil trepar el árbol con la vasija constantemente pegándole en las rodillas.
Mpiji yezhima, mwana ka Anansi wadin’ga hesshina da mutondu nakutala. Wahosheli nindi, “Hichikwikala chaswayiku neyi wukandama kumutondu namba wunakasili kunyima?” Anansi wesekeli kukasila imba yakashinshi kunyima yindi kaha nawa chedin’ga chaswayi.
Mientras tanto, el hijo pequeño de Anansi lo miraba desde abajo y le dijo, “¿No sería más fácil trepar si te ataras la vasija a tu espalda?” Anansi ató la vasija llena de sabiduría a su espalda y, efectivamente, fue mucho más fácil.
Hakadi nimpinji, washikili kwiwulu damutondu. Ilan’ga wemene nakushin’ganyeka, “yami natela kwikala namaana ilan’ga mwanami wudi wababala kubadika ami!” Anansi wahilili chakwila anata nimba hamaseki kufuma kumutondu.
En un instante logró llegar a la copa del árbol. Pero entonces se detuvo a pensar: “Se supone que yo soy quien tiene toda la sabiduría, ¡pero mi hijo fue más listo que yo!” Anansi se enojó tanto que lanzó la vasija desde lo alto del árbol.
Yabalukili nakuchikeka hamaseki. Kashinshi kedin’ga kamuntu wezhima kudanzan’gena. Dichi antu elukiliwu kudima, kuton’ga yakuvwala, kufula yitwa nayuma yezhima yelukawu antu kulelu.
Quedó hecha pedazos en el suelo. La sabiduría quedó libre y disponible para todos. Y así fue cómo la gente supo cultivar, tejer, hacer herramientas de hierro, y muchas otras cosas más.