Ezuva limwe onane kwakere noyikwaenyango yoyinzi.
Un día, mamá trajo mucha fruta.
“Siruwoke natu gwana ko nose yikwaenyango yimwe” Tatu pura. “Ose tatu gwana yikwaenyango yetu naina masiku.” Yimo vana ku tanta onane.
“¿Cuándo podemos comer fruta?” le preguntamos. “Esta noche comeremos fruta,” dice mamá.
Mumbyange Rahim makurulya. Ta makagere yikwaenyango nayinye. Age ta li po yoyinzi.
Mi hermano Rahim es glotón. Prueba toda la fruta. Come mucha.
“Tara eyi ana rugana Rahim” Yimo ana kuzigira mumbyange gomunona. Rahim utwini age hena manyami” Yimo nina kuuyunga.
“¡Mira lo que hizo Rahim!” grita mi hermano pequeño. “Rahim es travieso y egoísta,” le respondo.
Onane vana handukire Rahim.
Mamá se enoja con Rahim.
Nose tuna muhandukire Rahim, nye age Rahim nombili si.
Nosotros también nos enojamos con Rahim. Pero Rahim no está arrepentido.
Nomu mu pa sitengekeso Rahim? Yimo ana kupura mumbyendigona.
“¿No vas a castigar a Rahim?” pregunta mi hermano pequeño.
Rahim, noli fira nkenda ntaantani, yimo vana kumurondora onane.
“Rahim, pronto te arrepentirás,” le advierte mamá.
Rahim ta vareke kuvera.
Rahim empieza a sentir náuseas.
“Mezimo lyange kwaku kora” Yimo ana kuwowota Rahim.
“Me duele mucho el estómago,” susurra Rahim.
Onane vana yidiva asi eyi yiyo nayi ka horoka. Yikwaenyango yiyo yina ku tengeka Rahim.
Mamá sabía que esto pasaría. ¡La fruta está castigando a Rahim!
Konyima, Rahim ta gava mbili kwetu. “Kapi hena nganiyitengwira kukara makurulya,” Ta tumbidire. Makura natuvenye tatu yipura.
Más tarde, Rahim nos pide disculpas. “No volveré a ser tan glotón,” promete. Y todos aceptamos su promesa.