Odongo na Apiyo kwa tungire mositata kumwe no tate vawo.Awo kwa haferere epato.Kapisi morwa yeeyi asi sure kwa pete, nye morwa kwa zire va ka dingure omama vawo wovakadi.Omama vawo kwa tungire momukunda omu mwakara ediva lyenene lyakara nonomfi.
Odongo y Apiyo vivían en la ciudad con su padre. Esperaban con ansias sus vacaciones. No sólo porque cerraban la escuela, sino porque iban a visitar a su abuela. Ella vivía en una aldea de pescadores cerca de un gran lago.
Odongo na Apiyo kwavhefe unene morwa siruwo so ku ka dingura hena omama vawo. Komeho ga sike ogo Masiku, kwarongerere nondjato dawo va liwapayikire rugendo oro rorure rokuza komukunda gomama vawo. Awo kapi va vhulire kurara ntani kwa kere tava uyunga masiku mudima kuhamena epwizumuko lyawo.
Odongo y Apiyo estaban emocionados con la idea de visitar de nuevo a su abuela. La noche antes del viaje, empacaron sus cosas y dejaron todo listo para irse a la aldea. No pudieron dormir y se quedaron toda la noche hablando sobre sus vacaciones.
Ngurangura zoku kwamako, makura tava zi komukunda metuwa lyotate vawo. Awo kwa pitire nzira zonondundu, tava mono yikorama yomowiza ntani yimeno yo tee. Awo kwa varwire matuwa nokudimba nonsumo.
Temprano a la mañana siguiente, salieron de viaje a la aldea en el auto de su padre. Pasaron por las montañas y vieron animales salvajes y plantaciones de té. Contaron autos y cantaron canciones.
Konyima zosiruwo, vanona kwa ya rorokere makura tava rara.
Al poco tiempo, se cansaron y se quedaron dormidos.
Oguhwe kwa pindwire Odongo na Apiyo asi va ya siki momukunda. Awo kwa ya gwene Nyar-Kanyada moLuo, kutanta asi ‘mukadona govantu wo Kanyada.’ Age kwa kere mukadona gononkondo ntani gomuwa.
El padre despertó a Odongo y Apiyo cuando llegaron a la aldea. Se encontraron a su abuela, Nyar-Kanyada, descansando con una manta debajo de un árbol. Nyar-Kanyada significa “hija de la gente de Kanyada” en el idioma Luo. La abuela era una mujer fuerte y hermosa.
Nyar-Kanyada kwa va tambwire membo, ntani tava dana oku tava dimbi noruhafo monzugo. Vatekuru vendi kwa hefe unene apa ava vamu pere mauhwi aga va rende kositata. “Pomuhowo paturureni uhwi wange.” yimo ga uyungire Odongo. “Hawe, uhwi wange nauhova!” yimo ga uyungire Apiyo.
Nyar-Kanyada les dio la bienvenida a su casa, bailando y cantando de alegría. Sus nietos estaban ansiosos por entregarle los regalos que le trajeron de la ciudad. “Abre mi regalo primero,” dijo Odongo. “¡No, mi regalo primero!” dijo Apiyo.
Apa ga mene kupaturura mauhwi, Nyar-Kanyada kwa tungikire vatekuru vendi morupe ropampo.
Después de abrir los regalos, Nyar-Kanyada le dio la bendición tradicional a sus nietos.
Makura Odongo na Apiyo tava zi ponze. Awo kwa ka tjidire mambimbidi noyidira.
Después, Odongo y Apiyo salieron a jugar. Persiguieron mariposas y aves.
Awo kwa rondere koyitji ntani kwa linagerere mema gemediva.
Escalaron árboles y chapotearon en el lago.
Apa lya sovaganene yiyo va tengwire kembo va ka lye murarero. Komeho va mane ku lya, awo nare vana ponyoka.
Cuando oscureció, volvieron a la casa a cenar. ¡Se estaban quedando dormidos antes de terminar de comer!
Ezuva lyokukwamako, oguhwe wovanona tava singi va tengureko ko sitata ano vanona tava va sigi nye vakare kumwe na Nyar-Kanyada
Al día siguiente, el padre de los niños se fue de vuelta a la ciudad y los dejó con Nyar-Kanyada.
Odongo and Apiyo kwa vatere omama vawo noyirugana yemembo, kwa ka vhetere mema ntani noku ka tjava yitare. Awo kwa ka simbire mauta koyinhunhwa ntani kwa toragwire mahako gosinamahako mosikunino
Odongo y Apiyo ayudaron a su abuela con las tareas del hogar. Fueron a buscar agua y leña. Recolectaron los huevos de las gallinas y recolectaron verduras de la huerta.
Nyar-Kanyada kwa rongere vatekuru vendi omu ava tereke yisima yo ugali va lye nomberera. Age kwava likidire omu ava ninki roso zo coconut va zi lye nonomfi dokudosa.
Nyar-Kanyada le enseñó a sus nietos a hacer ugali para comer con estofado. Les enseñó a hacer arroz con coco para comerlo con pescado asado.
Ngurangura zimwe, Odongo kwa kalisire nongombe domama vawo. Ado kwa dukilire mofarama zo va musinda vawo. Munafarama kwa handukilire Odongo. Age kwa mu tjilisire asi ta kwata nongombe morwa dina li mbuto zendi. Kutunda ezuva olyo, mumati yipo ga kere nosinka asi da ha mu retera hena udigu.
Una mañana, Odongo llevó a las vacas de su abuela a pastar. Pero las vacas entraron en la granja de un vecino. El vecino se enojó con Odongo. Lo amenazó con quedarse con las vacas por haberse comido sus cultivos. Después de ese día, Odongo se aseguró que las vacas no se volvieran a meter en problemas.
Ezuva limwe, vanona kwa zire kumwe na Nyar-Kanyada kositanda. Age kwa kere nevango apa nga randesere yikwahidi, suka, ntani no mfewa. Apiyo kwa here kutantera varandi mukoso goyirandeswa. Odongo yige nga rongere yirandeswa eyi ngava randa varandi.
Otro día, los niños fueron al mercado con Nyar-Kanyada. Ella tenía un puesto para vender vegetales, azúcar y jabón. A Apiyo le gustaba decirle a los clientes cuánto costaban los productos. Odongo empacaba los productos para los clientes.
Kouhura wezuvha awo kwa ninwe chai tea kumwe. Awo ngava vatere omama vawo kuvarura yimaliwa eyi vana gwana mo.
Al final del día, tomaban té juntos. Le ayudaban a su abuela a contar cuánto dinero había ganado.
Nye karuwogona tupu kokasesu epwizumuko lina pu, vanona tava tengurako ko sitata. Nyar-Kanyada kwa pere Odongo embare ntani Apiyo kwa mupere mbindja. Age kwa varongerere nondja dokusimba morugendo rwawo.
Pero las vacaciones se terminaron muy rápido y los niños tuvieron que regresar a la ciudad. Nyar-Kanyada le regaló una gorra a Odongo y un chaleco a Apiyo. Luego les empacó comida para su viaje de vuelta a casa.
Apa va wizire oguhwe va ya va simbe, kapi va here kuza. Vanona tava likwambere Nyar-Kanyada asi ngano vaze kumwe nage kositata. Age tamenyuna ntani ta uyunga asi, “Ame nakurupa kapisi goku kara mo sitata. Ame tani mu ndindire simpe ngomu wize hena komukunda gwange.”
Cuando su padre vino a recogerlos, no querían irse. Los niños le suplicaron a Nyar-Kanyada que se fuera con ellos a la ciudad. Ella sonrió y les dijo: “Estoy muy vieja para la ciudad. Estaré esperándolos cuando vuelvan a mi aldea otra vez.”
Odongo na Apiyo navenye tava mulidingire unene ntani tava uyunga asi mbaa.
Odongo y Apiyo le dieron un abrazo muy apretado y le dijeron adiós.
Odongo na Apiyo apa vatengwire kosure tava ka tantera vakaume vawo kuhamena eparu lyo komukunda. Vanona vamwe awo kwa li zuvhire asi eparu lyomodoropa ewa. Ano vamwe kwa lizuvhire asi eparu lyokomukunda hansako. Nye sinzi sawo, kwa lizuvasanene asi Odongo na Apiyo kwa kara nomana vawo wovawa
Cuando Odongo y Apiyo volvieron a la escuela, le hablaron a sus amigos acerca de la vida en la aldea. Algunos niños opinaron que la vida en la ciudad era buena. Otros opinaron que la aldea era mejor. ¡Pero lo más importante es que todos opinaron que Odongo y Apiyo tenían una abuela maravillosa!