ǀAm nǀui, aia kxae nǃo’oma da’a sa ǂhai.
Un día, mamá trajo mucha fruta.
“ǁAea nere eǃa ǀ’an eǃa ǀ’aesih ko nǃo’omada’a?” eǃa tsitsa’a. “M ka ǁkae ǀxoa nǃo’omada’a ko gǀua ke,” aia koe nǁae.
“¿Cuándo podemos comer fruta?” le preguntamos. “Esta noche comeremos fruta,” dice mamá.
Mi ǃo Rahim kxun. Ha tsahn nǃo’omada’a waqnhe. Ha hin ‘m ha sa ǂhai.
Mi hermano Rahim es glotón. Prueba toda la fruta. Come mucha.
“Se tca Rahim du!” Mi tshima ko tjin ǃai kxui. “Rahim koara ǂ’ang te kxun,” Mi koe nǁae.
“¡Mira lo que hizo Rahim!” grita mi hermano pequeño. “Rahim es travieso y egoísta,” le respondo.
Eǃa taun ǀxoa Rahim. Xabe Rihim ǀoa gǂara ǁae ǀ’an.
Nosotros también nos enojamos con Rahim. Pero Rahim no está arrepentido.
“I re ǀoa ǁxahra Rahim?” tistsa’a mi tshinmaǃo.
“¿No vas a castigar a Rahim?” pregunta mi hermano pequeño.
“Rahim, kaq’inke a gǂara ǁae ǀ’an,” taqe ko nǂaiǃ’han.
“Rahim, pronto te arrepentirás,” le advierte mamá.
Rahim coa to tsa’a t’am ǀkuia ha ǀ’ae.
Rahim empieza a sentir náuseas.
“Mi gǃu khui,” Rahim gogoma.
“Me duele mucho el estómago,” susurra Rahim.
Aia ǃ’han tca gǀae nǃan. Nǃo’omada’a ka ǁxahra ha!
Mamá sabía que esto pasaría. ¡La fruta está castigando a Rahim!
Dinnǃang ǁ’aka, Rahim gǂara ǁae ǀ’an. “Mi ka ǀoa ceka ko kxun kxui,” ha gahna ha ǀ’ae. Te e waqnsi ǂum ha.
Más tarde, Rahim nos pide disculpas. “No volveré a ser tan glotón,” promete. Y todos aceptamos su promesa.