Juuba jimo, ba maama basendele bipangwa byavula.
Un día, mamá trajo mucha fruta.
“Kimyeka kyotwakonsha kujapo bipangwa?” Twaipwizhe. “Tusakuja bipangwa bufuku,” ba maama bakumbwile.
“¿Cuándo podemos comer fruta?” le preguntamos. “Esta noche comeremos fruta,” dice mamá.
Nkasami Rahim uji na lwiso. Ujapo pa bipangwa byonse. Kabiji uja byavula.
Mi hermano Rahim es glotón. Prueba toda la fruta. Come mucha.
“Talai pabyaubile Rahim!” Nkasami wamulume wabijikile “Rahim wazhikwa kabiji witemwa,” byobyobaambile.
“¡Mira lo que hizo Rahim!” grita mi hermano pequeño. “Rahim es travieso y egoísta,” le respondo.
Ba maama bazhingijile na Rahim.
Mamá se enoja con Rahim.
Ne atweba twamuzhingijila Rahim. Bino Rahim kechi walombele lulekelo lwamambo ne.
Nosotros también nos enojamos con Rahim. Pero Rahim no está arrepentido.
“Nanchi kechi musa kumukambula Rahim nenyi?” nkansa wamulume waipwizhe.
“¿No vas a castigar a Rahim?” pregunta mi hermano pequeño.
“Rahim, katatakatu ukamone byakukumya,” ba mama bamujimwineko.
“Rahim, pronto te arrepentirás,” le advierte mamá.
Rahim watendekele kumvwa kubela.
Rahim empieza a sentir náuseas.
Rahim wanongotwele amba, “Munda mwami mubena kukola,”
“Me duele mucho el estómago,” susurra Rahim.
Ba maama bayukile amba abye bikamwekana. Bipangwa ke bimukambule Rahim!
Mamá sabía que esto pasaría. ¡La fruta está castigando a Rahim!
Pa kupita kimye, Rahim walombele lulekelo lwamambo nekwamba amba, “Kechi nkabwezhapo kuuba lwiso jikwabo ne,” wachipile. Kabiji bonse bamumvwijile.
Más tarde, Rahim nos pide disculpas. “No volveré a ser tan glotón,” promete. Y todos aceptamos su promesa.