Odongo ne Apiyo baikalanga mutaunyi ne bashabo. Bakebelenga bingi kuya nakukokoloka. Kechi namambo akuuba amba bashinkile sukuulu ne, bino ke kuuba amba bakebelenga kuya nakupempula ba nkambo yabo babakazhi. Ba nkambo yabo babakazhi baikalanga mumuzhi mwafwanga masabi kubwipi nakizhiba kikatampe.
Odongo y Apiyo vivían en la ciudad con su padre. Esperaban con ansias sus vacaciones. No sólo porque cerraban la escuela, sino porque iban a visitar a su abuela. Ella vivía en una aldea de pescadores cerca de un gran lago.
Odongo ne Apiyo basangalele bingi mambo kyajinga kimye kyakuya nakupempula ba nkambo yabo babakazhi jikwabo. Bufuku bwa kuuba amba kesha bakayanga balongele byola byabo kabiji benengezhele kuya lwendo lwa kumuzhi kwaba nkambo yabo babakazhi. Nanchi abo bufuku kechi balajiile ne namambo akuuba besambilengatu pa mambo moba akukokoloka.
Odongo y Apiyo estaban emocionados con la idea de visitar de nuevo a su abuela. La noche antes del viaje, empacaron sus cosas y dejaron todo listo para irse a la aldea. No pudieron dormir y se quedaron toda la noche hablando sobre sus vacaciones.
Juuba jalondejilepo lukeelo keelo, banyamukile kuya kumuzhi mu motoka yaba shabo. Bapichile mitumba, mu banyama bamungye nemu jisaka ja bichi byobalengelako masamba. Babajilenga myotoka ne kwimba nyimbo.
Temprano a la mañana siguiente, salieron de viaje a la aldea en el auto de su padre. Pasaron por las montañas y vieron animales salvajes y plantaciones de té. Contaron autos y cantaron canciones.
Pakupitapo ka kimye, banyike bakokele ne kuponena mutulo.
Al poco tiempo, se cansaron y se quedaron dormidos.
Byobafile kumuzhi ba taata bebabushishe ba Odongo ne Apiyo. Ba ataine ba nkambo yabo babakazhi abo bajizina ja Nyar-Kanyada, saka baikala nakukokoloka pakilalo munshi ya kichi. Nyar-Kanyada mumulaka wa Luo kyalumbulula amba “mwana wamukazhi wabena Kanyada”. Ba Nyar-Kanyada bajinga bainetu bakosa kabiji ba laamba.
El padre despertó a Odongo y Apiyo cuando llegaron a la aldea. Se encontraron a su abuela, Nyar-Kanyada, descansando con una manta debajo de un árbol. Nyar-Kanyada significa “hija de la gente de Kanyada” en el idioma Luo. La abuela era una mujer fuerte y hermosa.
Nyar-Kanyada les dio la bienvenida a su casa, bailando y cantando de alegría. Sus nietos estaban ansiosos por entregarle los regalos que le trajeron de la ciudad. “Abre mi regalo primero,” dijo Odongo. “¡No, mi regalo primero!” dijo Apiyo.
Panyuma ya kushinkula byabupe, ba Nyar-Kanyada bapesheshe bankana babo mukisho kyabo.
Después de abrir los regalos, Nyar-Kanyada le dio la bendición tradicional a sus nietos.
Panyuma yakupwisha byonse, Odongo ne Apiyo balupukile pangye. Batendekele kupangisha bipupulwa ne bañonyi.
Después, Odongo y Apiyo salieron a jugar. Persiguieron mariposas y aves.
Bakanjijilenga kubichi ne kwisupila meema amukizhiba.
Escalaron árboles y chapotearon en el lago.
Byopatendekele kufita, babwelele munzubo nakuja kajo kamulajilo. Bino saka bakyangye kupwisha kuja batendekele kukunuka!
Cuando oscureció, volvieron a la casa a cenar. ¡Se estaban quedando dormidos antes de terminar de comer!
Juuba jalondejilepo, bashabo babwelele ne kutaunyi bino bashile baana babo na ba nkambo yabo abo ba Nyar-Kanyada.
Al día siguiente, el padre de los niños se fue de vuelta a la ciudad y los dejó con Nyar-Kanyada.
Odongo ne Apiyo bakwashishenga ba nkambo yabo mingilo ya pa nzubo. Bachabilenga nkunyi nekutapula meema. Batolawilenga make abanzolo ne kwapa bishu mumashamba.
Odongo y Apiyo ayudaron a su abuela con las tareas del hogar. Fueron a buscar agua y leña. Recolectaron los huevos de las gallinas y recolectaron verduras de la huerta.
Ba Nyar-Kanyada bebafunjishilenga bankana babo mwakukumbila nshima yakuja na nyama. Bebafunjishile ne byakuteeka mupunga wakuja namasabi a kusoka.
Nyar-Kanyada le enseñó a sus nietos a hacer ugali para comer con estofado. Les enseñó a hacer arroz con coco para comerlo con pescado asado.
Juuba jimo lukeelo, Odongo watwajile bañombe baba nkambo yanji nakuja munyemvu. Bañombe bayile nakuja mufwamu yabobekala nabo kubwipi. Bena fwamu bazhingijile bingi na Odongo. Bamuchinyishile amba bakonsha ne kutambula ba ñombe namambo akuja bijimwa byabo. Panyuma yajoja juuba, mwanyike wamwene kuuba amba bañombe kechi bakonshe kuleta lukatazho lukwabo ne.
Una mañana, Odongo llevó a las vacas de su abuela a pastar. Pero las vacas entraron en la granja de un vecino. El vecino se enojó con Odongo. Lo amenazó con quedarse con las vacas por haberse comido sus cultivos. Después de ese día, Odongo se aseguró que las vacas no se volvieran a meter en problemas.
Juuba jikwabo jalondejilepo, banyike baile kukisankanyi na ba Nyar-Kanyada. Bajinga natebulu pobapoteshelanga bishu, shuka ne sopo. Apiyo watemenwe kubuula bapota mitengo yabintu. Odongo aye walongelanga bapota bintu byobapota.
Otro día, los niños fueron al mercado con Nyar-Kanyada. Ella tenía un puesto para vender vegetales, azúcar y jabón. A Apiyo le gustaba decirle a los clientes cuánto costaban los productos. Odongo empacaba los productos para los clientes.
Panyuma yakupwa juuba batomanga makabekabe pamo. Bakwashangako ba nkambo yabo kubala mali obapoteshamo.
Al final del día, tomaban té juntos. Le ayudaban a su abuela a contar cuánto dinero había ganado.
Pero las vacaciones se terminaron muy rápido y los niños tuvieron que regresar a la ciudad. Nyar-Kanyada le regaló una gorra a Odongo y un chaleco a Apiyo. Luego les empacó comida para su viaje de vuelta a casa.
Cuando su padre vino a recogerlos, no querían irse. Los niños le suplicaron a Nyar-Kanyada que se fuera con ellos a la ciudad. Ella sonrió y les dijo: “Estoy muy vieja para la ciudad. Estaré esperándolos cuando vuelvan a mi aldea otra vez.”
Odongo ne Apiyo bakumbachile ba nkambo yabo nekwibashajikapo.
Odongo y Apiyo le dieron un abrazo muy apretado y le dijeron adiós.
Odongo ne Apiyo byobabwelele kusukuulu, babujile bakwabo pa bwikalo bwa kumuzhi. Banyike bamo balangulukile amba bwikalo bwa mutaunyi bwawama. Bakwabo abo amba kumuzhi kwawama. Kukila pa byonse, bonse bakwabo baswile amba Odongo ne Apiyo bajinga naba nkambo yabo bawama.
Cuando Odongo y Apiyo volvieron a la escuela, le hablaron a sus amigos acerca de la vida en la aldea. Algunos niños opinaron que la vida en la ciudad era buena. Otros opinaron que la aldea era mejor. ¡Pero lo más importante es que todos opinaron que Odongo y Apiyo tenían una abuela maravillosa!