Cuando la madre de Simbegwire murió, ella estaba muy triste. El padre de Simbegwire hizo lo mejor que pudo para cuidar de su hija. Lentamente, aprendieron a ser felices de nuevo, sin la madre de Simbegwire. Cada mañana, se sentaban y hablaban sobre el siguiente día. Cada tarde, hacían la cena juntos. Luego, lavaban los platos y el padre de Simbegwire la ayudaba con sus tareas.
Juuba jimo bashanji Simbegwire kechi babwelele kunzubo bukiji nobe byonka byobaubanga kimye kyonse ne. “Baipwizhe amba, “Ujipi mwanami? Simbegwire wanyemejile kuba shanji. Simbegwire waimenetu zhoo byoamwene amba bashanji bakwachile kuboko kwa babakazhi. Ba shanji bamulumbulwijile amba, “mwanami mbena kukeba namba uyuke uno muntu wakilamo kunema. Uno muntu jizhina janji ye Anita,” ba ambile nakumwemwesela.
Un día, el padre de Simbegwire llegó a casa más tarde de lo usual. “¿Dónde estás mi niña?” él preguntó. Simbegwire corrió hacia su padre, y quedó inmóvil cuando vio que él estaba tomado de la mano con una mujer. “Quiero que conozcas a alguien muy especial, mi niña. Ella es Anita,” dijo sonriendo.
“Byepi Simbegwire, bashobe bambula bintu byavula bingi pe obewa,” Anita waambile. Bino Anita kechi wamwemwesejile nangwa kukwata kuboko kwakwa Simbegwire ne. Bashanji Simbegwire batemenwe ne kusangalala bingi. Besambile pabwikalo bwabo bwakulutwe bonse basatu. Ba shanji bamwambijile mwanabo amba, “Mwanami, naketekela usa kwibaswa ba Anita kwikala bainobe.”
“Hola Simbegwire, tu padre me ha contado mucho sobre ti,” dijo Anita. Pero no le sonrió ni tomó de la mano. El padre de Simbegwire estaba feliz y emocionado. Él habló sobre los tres viviendo juntos, y cuán bueno eso sería. “Mi niña, espero que aceptes a Anita como tu madre,” él dijo.
Bwikalo bwa kwa Simbegwire bwa pimpwilwe. Kechi wajingapo na kimye kyakwikalapo nabashanji kimye kya lukeelo ne. Ba Anita bamupelenga mingilo yavula yapa nzubo kyakuuba keakankalwe ne kunemba mingilo ya kusukuulu mabanga namambo akukooka. Simbegwire wayangatu nakulaala panyuma yakuja kajo ka mabanga. Kyamutekeneshangatu kemwemba wanji wawama wamushijile bainanji. Bino ba shanji Simbegwire kechi bayukile amba mwanabo wajinga nabulandane.
La vida de Simbegwire cambió. Ya no tenía tiempo para sentarse con su padre por las mañanas. Anita le dio muchas tareas domésticas que la agotaban demasiado para hacer sus tareas escolares por las tardes. Ella se iba directo a su cama después de cenar. Su único consuelo era su manta colorida que su madre le regaló. El padre de Simbegwire no parecía notar que su hija estaba triste.
Pakupitapo bañondo bacheeche, bashanji Simbegwire babujile Simbegwire ne bainanji amba bakafumapo panzubo moba aavula. Bebalaile amba “nkayanga ku mingilo. Bino nayuka mukelamatu bulongo.” Simbegwire wamwesheshe kilungi kyabulanda, bino bashanji kechi bamwene ne. Anita aye kechi waambilepo kintu kiji kyonse ne. Kabiji kechi wamwemwesheshe kiji kyonse nangwa kubula kusangalala ne.
Después de varios meses, el padre de Simbegwire les dijo que él estaría fuera de casa por un tiempo. “Tengo que viajar por mi trabajo,” él dijo. “Pero sé que ustedes se cuidarán la una a la otra.” Simbegwire puso cara de decepción, pero su padre no la notó. Anita no dijo nada. Ella tampoco estaba contenta.
Las cosas se pusieron peores para Simbegwire. Si no terminaba sus tareas de la casa, o si se quejaba, Anita la golpeaba. Y a la hora de la cena, la mujer se comía la mayor parte de la comida, dejando sólo las sobras para Simbegwire. Cada noche, Simbegwire lloraba hasta quedarse dormida, abrazando la manta de su madre.
Una mañana, Simbegwire se atrasó en levantarse. “¡Qué niña más floja!” Anita le gritó. Ella la tiró fuera de la cama. La manta tan preciada de Simbegwire que había quedado enganchada en un clavo, se rasgó en dos.
Simbegwire estaba muy enfadada. Ella decidió irse de su casa. Tomó los pedazos de la manta de su madre, empacó un poco de comida y se fue de casa. Siguió el mismo camino que su padre había tomado.
Byokyafikile kimye kya mabanga, wakanjijile ku kichi kyalepa kwipi namukola ne kunengezha pakulaala mumisampi. Saka akyangye kulaala watendekele kwimba lwimbo amba. “Maama, maama, maama, mwansha mwabunke. Mwanshile kwakubula kubwela ne. Ba taata kechi bantemwa byobantemenwe ne. Maama nanchi mukabwela ñanyi kimye? Mwansha bunke.”
Cuando atardeció, Simbegwire se trepó a un árbol muy alto que estaba cerca de un riachuelo e hizo una cama en sus ramas. Mientras se quedaba dormida, ella cantaba: “Maamá, maamá, maamá, me abandonaste. Me abandonaste y nunca regresaste. Mi padre ya no me ama. Madre, ¿cuándo regresarás? Me abandonaste.”
Juuba jalondejilepo, Simbegwire waimbilenga yenka uno lwimbo jikwabo. Bainetu baishile nakuchapa bivwalo kukakola, baumvwine muntu saka emba lwimbo wa bulanda kufuma kukichi kyalepa. Balangulukile amba kampe mwelatu wasunkanyinyenga mabula kabiji batwajijile na mingilo yabo. Bino umo inetu watelekeshe bingi bulongo ku uno lwimbo.
A la mañana siguiente, Simbegwire cantó una vez más. Cuando unas mujeres vinieron a lavar sus ropas en el riachuelo, escucharon la triste canción que venía de lo alto del árbol. Pensaron que sólo era el viento moviendo las hojas, y siguieron con su trabajo. Pero una de las mujeres le puso más atención a la canción.
Uno inetu watajishishe bingi kukichi. Wamwene mwanyike wamukazhi ne bipimvwa byanji bya mwemba saka abena kujila. Ponkapo wabijikile amba, “Simbegwire, mwana kolojami wamulume!” Bainetu bakwabo balekele kuchapa ne kukwasha Simbegwire kwikila kukichi. Ba shanji-nkazhi bamukumbachile kabiji baesekele kumutekenesha.
Esta mujer miró hacia arriba del árbol. Cuando vio a la niña con su manta en pedazos, gritó, “¡Simbegwire, la hija de mi hermano!” Las otras mujeres dejaron de lavar y ayudaron a Simbegwire a bajar del árbol. Su tía la abrazó y trató de consolarla.
Ba shanji-nkazhi bamusendele Simbegwire kunzubo yabo. Ba mupeele Simbegwire byakuja byakaba ne kumuvweta bulongo mumwemba wa mupeele bainanji. Abwa bufuku Simbegwire wajijile bingi saka akyangye kuponena mutulo. Bino wajijilenga mipolo yalusekelo. Wayukile amba ba shanji-nkazhi bakamulama bulongo.
La tía de Simbegwire la llevó a su casa. Le dio de comer, y la acomodó en la cama con la manta de su madre. Esa noche, Simbegwire lloraba mientras se quedaba dormida. Pero eran lágrimas de alegría. Sabía que su tía cuidaría de ella.
Ba shanji Simbegwire byo babwelele kunzubo, batainetu mu kibamba moalaalanga ufwamo. “Kika kyamwekele, Anita?” Bashikishe na muchima wa bulanda. Anita walumbulwile amba Simbegwire wanyemene. “Nakebelengatu namba a anemekenga,” wakumbwile. “Kampepo nakizhizhemo bukaji.” Ba shanji Simbegwire balupukile munzubo ne kuya mwaya kakola. Batwajijile kuya kumuzhi waba nyenga yabo nakukeba kuyuka inge ba mumwenepo Simbegwire.
Cuando el padre de Simbegwire regresó a casa, encontró su habitación vacía. “¿Qué ocurrió, Anita?” él preguntó con gran tristeza. La mujer le dijo que Simbegwire había huido de casa. “Quería que me respetara,” ella dijo. “Pero quizás fui muy estricta.” El padre de Simbegwire salió de la casa y caminó con dirección hacia el riachuelo. Siguió caminando hasta la villa de su hermana para preguntarle por Simbegwire.
Simbegwire wakailenga nabavyala banji kimye kyoamwene bashanji paleepa. Waumvwine moyo amba kampe ba shanji basa kumukajipila. Onkao mambo, wanyemejile munzubo nakufyama. Bino ba shanji bayile koajinga ne kumwambila amba, “Simbegwire, kyawama watanapo bainobe bawama muchima. Bano bakutemwa kabiji bakuyuka byouji. Nji bingi nalusekelo neobewa kabiji nakutemwa.” Baswañene amba Simbegwire ekalenga naba shanji-nkazhi monka moakebela.
Simbegwire estaba jugando con sus primos cuando vio a su padre de lejos. Ella tenía miedo de que estuviera enfadado, así que corrió a esconderse. Pero su padre la siguió y le dijo, “Simbegwire, has encontrado a la madre perfecta para ti. Una madre que te ama y te entiende. Estoy orgulloso de ti y te amo.” Los dos estaban de acuerdo en que Simbegwire podía quedarse con su tía el tiempo que quisiera.
Ba shanji bayanga nakumupempula moba onse. Juuba jimo ba shanji baile nakumupempula saka bajine Anita. Anita wakwachile kuboko kwakwa Simbegwire. “Ndekeleko mambo, nalubankenye,” Anita waambile. “Kana wakonsha kunswisha ngesekeko jikwabo nyi?” Simbegwire watajile ba shanji nakilungi kya bulanda. Simbegwire wanyamukile pachepache ne kukumbata Anita.
Su padre la visitaba todos los días. Con el paso del tiempo, él llevó a Anita. Ella tomó la mando de Simbegwire. “Lo siento mucho pequeñita, me equivoqué,” le dijo. “¿Me darías otra oportunidad?” Simbegwire volteó a mirar a su padre, quien lucía preocupado. Entonces, ella se acercó a Anita lentamente y la abrazó.
Mulungu walondejilepo, Anita waichile Simbegwire, bavyala banji ne ba shanji-nkazhi kunzubo na kujiila byakuja pamo. Anita wanengezhezhe konse kajo ko atemenwe kuja Simbegwire kabiji bonse bajile nekwikuta. Banyike baile na kukaya bino bakulumpe besambilenga. Simbegwire waumvwine bulongo ne moyo wapwile. Nanchi wafukwilepo kubwela kunzubo nakwikala na ba shanji ne bainanji bakumushinda.
A la semana siguiente, Anita invitó a Simbegwire, a sus primos y a su tía, a cenar en su casa. ¡Qué gran festín! Anita cocinó todas las comidas favoritas de Simbegwire, y todos comieron hasta quedar satisfechos. Luego, los niños jugaron y los adultos charlaron. Simbegwire se sentía feliz y valiente. Ella había decidido que pronto, muy pronto, regresaría a casa para vivir con su padre y su madrastra.